
Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ὦ"
- ΣΟΦ ΟΚ 1716 τίς ἄρα με πότμος | ἐπιμένει σέ τ᾽, ὦ φίλα, | πατρὸς ὧδ᾽ ἐρήμας;
- ΣΟΦ ΟΚ 1721 ἀλλ᾽ ἐπεὶ ὀλβίως γ᾽ ἔλυ- | σεν τὸ τέλος, ὦ φίλαι, βίου, | λήγετε τοῦδ᾽ ἄχους· κακῶν
- ΣΟΦ ΟΚ 1749 φεῦ φεῦ· ποῖ μόλωμεν, | ὦ Ζεῦ; ἐλπίδων γὰρ ἐς τίν᾽ ἔτι με | δαίμων τανῦν γ᾽
- ΣΟΦ ΟΚ 1754 πενθεῖν οὐ χρή· νέμεσις γάρ. | ὦ τέκνον Αἰγέως, προσπίτνομέν σοι. | τίνος, ὦ
- ΣΟΦ ΟΚ 1755 Αἰγέως, προσπίτνομέν σοι. | τίνος, ὦ παῖδες, χρείας ἀνύσαι; | τύμβον θέλομεν
- ΣΟΦ ΟΚ 1760 πῶς εἶπας, ἄναξ, κοίραν᾽ Ἀθηνῶν; | ὦ παῖδες, ἀπεῖπεν ἐμοὶ κεῖνος | μήτε πελάζειν
- ΣΟΦ ΟΤ 1 Ὦ τέκνα, Κάδμου τοῦ πάλαι νέα τροφή, | τίνας ποθ᾽ ἕδρας τάσδε μοι θοάζετε
- ΣΟΦ ΟΤ 9 κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος. | ἀλλ᾽, ὦ γεραιέ, φράζ᾽, ἐπεὶ πρέπων ἔφυς | πρὸ τῶνδε
- ΣΟΦ ΟΤ 14 τοιάνδε μὴ οὐ κατοικτίρων ἕδραν. | ἀλλ᾽, ὦ κρατύνων Οἰδίπους χώρας ἐμῆς, | ὁρᾷς μὲν
- ΣΟΦ ΟΤ 40 νομίζῃ θ᾽ ἡμὶν ὀρθῶσαι βίον. | νῦν δ᾽, ὦ κράτιστον πᾶσιν Οἰδίπου κάρα, | ἱκετεύομέν
- ΣΟΦ ΟΤ 46 ὁρῶ μάλιστα τῶν βουλευμάτων. | ἴθ᾽, ὦ βροτῶν ἄριστ᾽, ἀνόρθωσον πόλιν· | ἴθ᾽,
- ΣΟΦ ΟΤ 58 ὦ παῖδες οἰκτροί, γνωτὰ κοὐκ ἄγνωτά μοι | προσήλθεθ᾽ ἱμείροντες. εὖ γὰρ οἶδ᾽ ὅτι
- ΣΟΦ ΟΤ 147 σὺν τῷ θεῷ φανούμεθ᾽, ἢ πεπτωκότες. | ὦ παῖδες, ἱστώμεσθα· τῶνδε γὰρ χάριν | καὶ
- ΣΟΦ ΟΤ 151 ὦ Διὸς ἁδυεπὲς φάτι, τίς ποτε | τᾶς πολυχρύσου
- ΣΟΦ ΟΤ 158 ἐξανύσεις χρέος. | εἰπέ μοι, ὦ χρυσέας τέκνον Ἐλπίδος, | ἄμβροτε Φάμα.
- ΣΟΦ ΟΤ 168 ἔλθετε καὶ νῦν. | ὦ πόποι, ἀνάριθμα γὰρ φέρω | πήματα· νοσεῖ δέ μοι πρόπας
- ΣΟΦ ΟΤ 188 στονόεσσά τε γῆρυς ὅμαυλος· | ὧν ὕπερ, ὦ χρυσέα θύγατερ Διός, | εὐῶπα πέμψον ἀλκάν·
- ΣΟΦ ΟΤ 200 τοῦτ᾽ ἐπ᾽ ἆμαρ ἔρχεται· | τόν, ὦ ‹τᾶν› πυρφόρων | ἀστραπᾶν κράτη νέμων,
- ΣΟΦ ΟΤ 202 ἀστραπᾶν κράτη νέμων, | ὦ Ζεῦ πάτερ, ὑπὸ σῷ φθίσον κεραυνῷ. | Λύκει᾽ ἄναξ, τά τε σὰ
- ΣΟΦ ΟΤ 300 τἀληθὲς ἐμπέφυκεν ἀνθρώπων μόνῳ. | ὦ πάντα νωμῶν Τειρεσία, διδακτά τε | ἄρρητά τ᾽
- ΣΟΦ ΟΤ 334 ἐλέγχεις; οὐ γὰρ ἂν πύθοιό μου. | οὐκ, ὦ κακῶν κάκιστε, καὶ γὰρ ἂν πέτρου | φύσιν
- ΣΟΦ ΟΤ 380 ὦ πλοῦτε καὶ τυραννὶ καὶ τέχνη τέχνης | ὑπερφέρουσα τῷ πολυζήλῳ βίῳ,
- ΣΟΦ ΟΤ 629 γ᾽ ὅμως. | οὔτοι κακῶς γ᾽ ἄρχοντος. ὦ πόλις πόλις. | κἀμοὶ πόλεως μέτεστιν, οὐχὶ
- ΣΟΦ ΟΤ 634 εὖ θέσθαι χρεών. | τί τὴν ἄβουλον, ὦ ταλαίπωροι, στάσιν | γλώσσης ἐπήρασθ᾽; οὐδ᾽
- ΣΟΦ ΟΤ 642 λαβών. | ξύμφημι· δρῶντα γάρ νιν, ὦ γύναι, κακῶς | εἴληφα τοὐμὸν σῶμα σὺν τέχνῃ
- ΣΟΦ ΟΤ 646 δέδρακ᾽, ὀλοίμην, ὧν ἐπαιτιᾷ με δρᾶν. | ὦ πρὸς θεῶν πίστευσον, Οἰδίπους, τάδε,
- ΣΟΦ ΟΤ 738 ἀρχὴν ἐφαίνου τοῦτ᾽ ἐκηρύχθη πόλει. | ὦ Ζεῦ, τί μου δρᾶσαι βεβούλευσαι πέρι; | τί
- ΣΟΦ ΟΤ 767 τί τοῦτ᾽ ἐφίεσαι; | δέδοικ᾽ ἐμαυτόν, ὦ γύναι, μὴ πόλλ᾽ ἄγαν | εἰρημέν᾽ ᾖ μοι δι᾽ ἅ
- ΣΟΦ ΟΤ 830 τῷδ᾽ ἂν ὀρθοίη λόγον; | μὴ δῆτα μὴ δῆτ᾽, ὦ θεῶν ἁγνὸν σέβας, | ἴδοιμι ταύτην
- ΣΟΦ ΟΤ 903 πᾶσιν ἁρμόσει βροτοῖς. | ἀλλ᾽, ὦ κρατύνων, εἴπερ ὄρθ᾽ ἀκούεις, | Ζεῦ, πάντ᾽ ἀνάσσων,
- ΣΟΦ ΟΤ 919 οὐδὲν ἐς πλέον ποιῶ, | πρὸς σ᾽, ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἄγχιστος γὰρ εἶ, | ἱκέτις ἀφῖγμαι
- ΣΟΦ ΟΤ 924 ὡς κυβερνήτην νεώς. | ἆρ᾽ ἂν παρ᾽ ὑμῶν, ὦ ξένοι, μάθοιμ᾽ ὅπου | τὰ τοῦ τυράννου
- ΣΟΦ ΟΤ 927 ὅπου. | στέγαι μὲν αἵδε, καὐτὸς ἔνδον, ὦ ξένε· | γυνὴ δὲ μήτηρ ἥδε τῶν κείνου
- ΣΟΦ ΟΤ 931 παντελὴς δάμαρ. | αὕτως δὲ καὶ σύ γ᾽, ὦ ξέν᾽· ἄξιος γὰρ εἶ | τῆς εὐεπείας οὕνεκ᾽.
- ΣΟΦ ΟΤ 945 εἰ μὴ λέγω τἀληθές, ἀξιῶ θανεῖν. | ὦ πρόσπολ᾽, οὐχὶ δεσπότῃ τάδ᾽ ὡς τάχος | μολοῦσα
- ΣΟΦ ΟΤ 946 δεσπότῃ τάδ᾽ ὡς τάχος | μολοῦσα λέξεις; ὦ θεῶν μαντεύματα, | ἵν᾽ ἐστέ· τοῦτον
- ΣΟΦ ΟΤ 950 ὦ φίλτατον γυναικὸς Ἰοκάστης κάρα, | τί μ᾽ ἐξεπέμψω δεῦρο τῶνδε δωμάτων;
- ΣΟΦ ΟΤ 964 χρόνῳ. | φεῦ φεῦ, τί δῆτ᾽ ἄν, ὦ γύναι, σκοποῖτό τις | τὴν Πυθόμαντιν ἑστίαν, ἢ
- ΣΟΦ ΟΤ 992 φέρον; | θεήλατον μάντευμα δεινόν, ὦ ξένε. | ἦ ῥητόν; ἢ οὐχὶ θεμιτὸν ἄλλον
- ΣΟΦ ΟΤ 1008 οὔποτ᾽ εἶμι τοῖς φυτεύσασίν γ᾽ ὁμοῦ. | ὦ παῖ, καλῶς εἶ δῆλος οὐκ εἰδὼς τί δρᾷς.
- ΣΟΦ ΟΤ 1009 εἶ δῆλος οὐκ εἰδὼς τί δρᾷς. | πῶς, ὦ γεραιέ; πρὸς θεῶν δίδασκέ με. | εἰ τῶνδε
- ΣΟΦ ΟΤ 1030 γὰρ ἦσθα κἀπὶ θητείᾳ πλάνης; | σοῦ δ᾽, ὦ τέκνον, σωτήρ γε τῷ τότ᾽ ἐν χρόνῳ. | τί
- ΣΟΦ ΟΤ 1037 ὥστ᾽ ὠνομάσθης ἐκ τύχης ταύτης ὃς εἶ. | ὦ πρὸς θεῶν, πρὸς μητρός, ἢ πατρός; φράσον.
- ΣΟΦ ΟΤ 1068 λῷστα τοίνυν ταῦτά μ᾽ ἀλγύνει πάλαι. | ὦ δύσποτμ᾽, εἴθε μήποτε γνοίης ὃς εἶ.
- ΣΟΦ ΟΤ 1089 οὐ τὸν Ὄλυμπον ἀπείρων, | ὦ Κιθαιρών, οὐκ ἔσῃ τὰν αὔριον | πανσέληνον,
- ΣΟΦ ΟΤ 1145 τί τοῦτο τοὔπος ἱστορεῖς; | ὅδ᾽ ἐστίν, ὦ τᾶν, κεῖνος ὃς τότ᾽ ἦν νέος. | οὐκ εἰς
- ΣΟΦ ΟΤ 1149 μᾶλλον ἢ τὰ τοῦδ᾽ ἔπη. | τί δ᾽, ὦ φέριστε δεσποτῶν, ἁμαρτάνω; | οὐκ ἐννέπων τὸν
- ΣΟΦ ΟΤ 1178 τῷ γέροντι τῷδε σύ; | κατοικτίσας, ὦ δέσποθ᾽, ὡς ἄλλην χθόνα | δοκῶν ἀποίσειν,
- ΣΟΦ ΟΤ 1183 ἰοὺ ἰού· τὰ πάντ᾽ ἂν ἐξήκοι σαφῆ. | ὦ φῶς, τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, | ὅστις
- ΣΟΦ ΟΤ 1194 ἔχων, | τὸν σὸν δαίμονα, τὸν σόν, ὦ | τλᾶμον Οἰδιπόδα, βροτῶν