Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Ἱστορίαι (3.112.1-3.113.6)
[3.112.1] Οι Αμπρακιώτες που είχαν ξεκινήσει από την πολιτεία τους, έφτασαν στην Ιδομενή. Έτσι ονομάζεται μια τοποθεσία με δύο ψηλούς λόφους. Τον ψηλότερο τον είχε καταλάβει, όταν νύχτωσε, ο στρατός τον οποίον είχε στείλει ο Δημοσθένης. Πρόφτασαν ν᾽ ανεβούν εκεί απαρατήρητοι. Στον χαμηλότερο πρόφτασαν ν᾽ ανεβούν οι Αμπρακιώτες και πέρασαν την νύχτα εκεί. [3.112.2] Προς το βράδυ και μετά το δείπνο, ξεκίνησε ο Δημοσθένης με το υπόλοιπο στράτευμα. Ο ίδιος, έχοντας τον μισό στρατό, προχώρησε κατευθείαν προς την τοποθεσία και ο υπόλοιπος στρατός πέρασε απ᾽ τα βουνά της Αμφιλοχίας. [3.112.3] Μόλις χάραξε, έπεσε ξαφνικά πάνω στους Αμπρακιώτες που ήσαν ακόμα στα στρώματά τους και δεν είχαν καταλάβει τί είχε γίνει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά νόμισαν πως δικοί τους ήσαν αυτοί που έρχονταν [3.112.4] και τούτο επειδή ο Δημοσθένης είχε, από σκοπού, βάλει τους Μεσσηνίους στην εμπροσθοφυλακή και τους έδωσε διαταγή να μιλήσουν στις προφυλακές του εχθρού σε δωρικό ιδίωμα κι έτσι να μην προκαλέσουν υποψίες στους σκοπούς οι οποίοι, άλλωστε, δεν θα μπορούσαν να τους διακρίνουν, αφού ήταν νύχτα. [3.112.5] Έτσι, με την πρώτη επίθεσή του τους έτρεψε σε φυγή. Τους περισσότερους τους σκότωσε επιτόπου, ενώ οι άλλοι σκόρπισαν προς τα βουνά. [3.112.6] Αλλά τα περάσματα ήσαν πιασμένα και οι Αμφιλόχιοι ήξεραν καλά τα μέρη τους και πλεονεκτούσαν, επειδή είχαν ελαφρύ οπλισμό, ενώ οι Αμπρακιώτες ήσαν βαριά οπλισμένοι, δεν γνώριζαν τα μέρη και δεν ήξεραν προς τα πού να πάνε. Έπεφταν σε χαράδρες ή σε ενέδρες και βρίσκαν τον θάνατο. [3.112.7] Δοκιμάζοντας να ξεφύγουν με κάθε τρόπο, μερικοί στράφηκαν προς την θάλασσα που δεν ήταν μακριά. Όταν είδαν τ᾽ αθηναϊκά καράβια που παραπλέαν κοντά στην ακτή, την ώρα ακριβώς που γινόταν η καταδίωξη, έπεσαν και κολύμπησαν προς τα εκεί, γιατί προτιμούσαν μες στον πανικό της στιγμής εκείνης να βρουν τον θάνατο απ᾽ τα πληρώματα των καραβιών, παρά απ᾽ τους βαρβάρους Αμφιλοχίους, τους χειρότερους εχθρούς τους. [3.112.8] Τέτοια ήταν η καταστροφή των Αμπρακιωτών, κι ελάχιστοι, απ᾽ τους πολλούς που ήσαν κατόρθωσαν να σωθούν γυρίζοντας πίσω στην πόλη τους. Οι Ακαρνάνες σκύλεψαν τους νεκρούς, έστησαν τρόπαια και γύρισαν στο Άργος. |