ΑΙΑ. (από μέσα) Ώωχ! συμφορά μου.
ΤΕΚ. Χειρότερα σε λίγο θα ᾽ναι, ως βλέπω·
ή δεν ακούσατε τον Αίαντα τώρα
με τί σπαραχτικές φωνές βογκάει;
ΑΙΑ. Ώωχ! συμφορά μου.
ΧΟΡ. Ή άρρωστος είναι λέω ή θα λυπάται
θωρώντας μπρος του τί κακό έχει κάνει.
ΑΙΑ. Άαχ! παιδί μου, παιδί μου.
340ΤΕΚ. Ω! η δύστυχη· Ευρυσάκη, εσένα κράζει.
Τί μελετάει; Πού είσαι; Αλίμονό μου.
ΑΙΑ. Τον Τεύκρο θέλω· πού είναι ο Τεύκρος; Ή όλο
τον καιρό του στο κούρσος θα ξοδέψει,
τώρα που εγώ αφανίζομαι εδώ μόνος;
ΧΟΡ. Στα λογικά του ήρθε νομίζω. Άνοιξε λίγο,
μήπως και κρατηθεί αντικρίζοντάς με.
ΤΕΚ. Νά, σου ανοίγω· δες τί έχει κάμει
και σε ποιά θέση βρίσκεται κι ο ίδιος.
(Μέσα στη σκηνή φαίνεται ο Αίαντας)

ΑΙΑ. Αχ! φίλοι μου ναύτες, που μονάχα,
μονάχα εσείς από τους φίλους
350πιστοί σε μένα μείνατε, κοιτάχτε
τί κύμα τρέλας φονικής
με κυκλοζώνει ολούθε.
ΧΟΡ. Αλίμονο, πολύ σωστά, όπως βλέπω,
τα είπες· μας το δείχνουνε τα έργα
πόσο στ᾽ αλήθεια σάλεψεν ο νους σου.

ΑΙΑ. Αχ! βοηθοί μου εσείς στις ναυτικές
τέχνες, που λαμνοκόποι στο καράβι μου
τα πέλαγα αρμενίζατε, μονάχα εσείς
360να με γλιτώσετε μπορείτε απ᾽ τα δεινά·
εμπρός, σκοτώστε με.
ΧΟΡ. Σώπασε· μη γυρεύεις να γιατρέψεις
το ᾽να κακό μ᾽ άλλο κακό και μεγαλώσεις
τη φρίκη πιο πολύ της δυστυχίας.

ΑΙΑ. Ωχ, ωχ!
ΤΕΚ. Ακόμα, καθώς φαίνεται, κι άλλες θα ᾽ρθουν· ή τάχα
τον Αία δεν ακούσατε να βαριαναστενάζει;
ΑΙΑ. Ωχ, ωχ!
ΧΟΡ. Γιά πάσχει ακόμα ο άνθρωπος, γιά τις παλιές αρρώστιες
θυμάται, και μες στην καρδιά τονε σπαράζει η λύπη.
ΑΙΑ. Παιδί μου, ωχ παιδί μου!
340ΤΕΚ. Αλίμονό μου, της φτωχής· Βρυσάκη, εσένα κράζει·
Τί να ᾽χει τάχα μες στον νου; Πού να ᾽σαι; ω, η καημένη.
ΑΙΑ. Τον Τεύκρο θέλω. Πού ᾽ναι τος ο Τεύκρος; Θα κουρσεύει
εκείνος όλο τον καιρό, εγώ σαν πάω να σβήσω;
ΧΟΡ. Να τα ᾽χει φαίνεται σωστά ο άνθρωπος· ανοίχτε.
Λίγο μπορεί να ντροπιαστεί όντας με ιδεί στα μάτια.
ΤΕΚ. Σ᾽ ανοίγω, νά! Μπορείς να ιδείς τα έργατά του τώρα
και σε ποιά χάλια βρίσκεται κι ατός του, κοίταξέ τον.

ΑΙΑ. Αδέρφια μου ναυτόπουλα, που μόνοι σεις ακόμα
350φίλοι μου μένετε πιστοί, το δίκιο μου γροικάτε,
δέτε ποιά μαύρα κύματα, που απ᾽ την ανεμοζάλη
ολούθε τρέχουνε γοργά, με ζώνουν τώρα εμένα.
ΧΟΡ. Όλα σωστά μου φαίνονται τα λόγια σου πως είναι·
τα έργατά του ολότελα πως τα ᾽χασε το δείχνουν.

ΑΙΑ. Θαλασσοπούλια, που ήρθατε με τα κουπιά εδώ πέρα,
360στις συφορές μου μόνο εσάς σωτήρες μου αντικρίζω·
κι εμένα τώρα σφάχτε με.
ΧΟΡ. Μη βλαστημάς· και το κακό το ᾽να ποτέ μη βάζεις
βοτάνι στ᾽ άλλο το κακό, γιατί της δυστυχίας
το μεγαλώνεις πλιότερο το χτύπημα το μαύρο.