[3.46.1] »Μη νομίζετε, λοιπόν, ότι η ποινή του θανάτου είναι εγγύηση και μην πάρετε μια κακή απόφαση που θ᾽ αφαιρέσει από όσους επαναστατούν κάθε ελπίδα ότι μπορούν, μετανοώντας, να εξαλείψουν το λάθος τους. [3.46.2] Σκεφθείτε και κάτι άλλο. Πως αν καμιά πολιτεία επαναστατήσει και καταλάβει ότι δεν μπορεί να πετύχει τον σκοπό της, μπορεί να συνθηκολογήσει έχοντας ακόμα την δυνατότητα να πληρώσει πολεμική αποζημίωση και να εξακολουθήσει να πληρώνει τον φόρο υποτελείας. Αλλ᾽ αν αλλάξετε πολιτική, νομίζετε ότι θα βρεθεί άλλη πολιτεία που να μην ετοιμαστεί καλύτερα για να επαναστατήσει και να μην προτιμήσει να υποστεί, ώς τα έσχατα, μια πολιορκία όταν ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα υποστεί την ίδια τύχη; [3.46.3] Αλλά και για μας μήπως δεν θα είναι ζημία; Θα κάνομε έξοδα για μια μακρόχρονη πολιορκία, αφού θ᾽ αποκλείεται η συνθηκολόγηση, θα κυριεύομε μια πόλη καταστραμμένη και δεν θα έχομε πια έσοδα απ᾽ αυτήν. Η υπεροχή μας επάνω στους εχθρούς μας είναι ακριβώς τα έσοδα αυτά. [3.46.4] Δεν πρέπει, λοιπόν, να βλάψομε τα συμφέροντά μας κρίνοντας τους ενόχους σαν αυστηροί δικαστές, αλλά να σκεφθούμε πώς, στο μέλλον, θα είμαστε επιεικείς στις τιμωρίες που θα επιβάλλομε για να συγκρατούμε τις πολιτείες με άθικτα τα οικονομικά τους μέσα και πώς θα φροντίζομε την ασφάλειά μας με επιτήδεια πολιτική και όχι με την σκληρότητα των μέτρων που θα παίρνομε. [3.46.5] Αλλά έχομε αρχίσει να κάνομε το αντίθετο κι αν καμιά πολιτεία που ήταν ελεύθερη, και την υποχρεώσαμε με την βία να δεχτεί την κυριαρχία μας, επαναστατήσει —όπως θα έπρεπε να το περιμένει κανείς— νομίζομε τότε ότι πρέπει να της επιβάλομε βαριά τιμωρία. [3.46.6] Ενώ πρέπει όχι να τιμωρούμε βαριά όσους επαναστατούν, αλλά πριν επαναστατήσουν να τους επιτηρούμε όσο μπορούμε και να τους προλαμβάνομε, ώστε να μην τους περνάει καν η ιδέα ότι μπορούν να το επιχειρήσουν. Αν όμως επαναστατήσουν πρέπει, όταν τους υποτάξομε, να τιμωρούμε όσο το δυνατόν λιγότερους.
[3.47.1] »Πρέπει, λοιπόν, να σκεφθείτε πόσο και σ᾽ αυτό θα κάνετε σφάλμα αν πειστείτε στα λόγια του Κλέωνος. [3.47.2] Σήμερα, σ᾽ όλες τις πολιτείες, οι δημοκρατικοί είναι με το μέρος μας και ή δεν συμμετέχουν στις επαναστάσεις των ολιγαρχικών, ή, αν αναγκαστούν, είναι απ᾽ την αρχή εχθρικοί προς τους υποκινητές. Έτσι, όταν ξεκινήστε εναντίον της επαναστατημένης πολιτείας, θα έχετε κιόλας σύμμαχο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της. [3.47.3] Αν, λοιπόν, εξολοθρέψτε τους δημοκρατικούς της Μυτιλήνης, που όχι μόνο δεν πήραν μέρος στην επανάσταση, αλλά και, όταν οπλίστηκαν, σας παραδώσαν εκούσια την πόλη τους, πρώτ᾽ απ᾽ όλα θα κάνετε έγκλημα εναντίον εκείνων που σας ευεργέτησαν και ύστερα θα χαρίστε στους ολιγαρχικούς εκείνο που επιδιώκουν πάνω απ᾽ όλα. Γιατί παρακινώντας τις πολιτείες σ᾽ επανάσταση, θα έχουν αμέσως συμμάχους τους δημοκρατικούς, αφού σεις θα έχετε φανερώσει σ᾽ όλους ότι η ίδια τιμωρία περιμένει και τους ενόχους και τους αθώους. [3.47.4] Πρέπει, λοιπόν, και αν ακόμα είναι ένοχοι, να προσποιηθείτε ότι δεν το ξέρετε, ώστε να μην γίνει εχθρικό το μόνο μέρος του πληθυσμού που είναι φιλικό. [3.47.5] Και νομίζω ότι είναι πολύ πιο συμφέρον για την διατήρηση της ηγεμονίας σας ν᾽ ανέχεστε μερικές αδικίες, παρά να επιβάλλετε μια δίκαιη ποινή σκοτώνοντας εκείνους που δεν έχετε συμφέρον να εξολοθρέψτε. Έτσι, δεν είναι δυνατόν, όπως υποστηρίζει ο Κλέων, η θανατική ποινή για τους Μυτιληναίους να είναι ταυτόχρονα και δίκαιη και συμφέρουσα.