Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΞΕΝΟΦΩΝ
Κύρου Ἀνάβασις (6.5.7-6.5.21)
[6.5.7] Ήταν περασμένο πια το μεσημέρι, όταν έφεραν το στρατό έξω από τα χωριά κι έπαιρναν τα τρόφιμα, όσα βρίσκονταν μέσα στην έκταση που ήταν η φάλαγγα. Μα ξαφνικά βλέπουν τους εχθρούς που περνούσαν κάτι λόφους από την απέναντι μεριά, δηλαδή πολλούς ιππείς και πεζούς παραταγμένους για μάχη. Γιατί είχαν έρθει με δυνάμεις ο Σπιθριδάτης και ο Ραθίνης, σταλμένοι από το Φαρνάβαζο. [6.5.8] Όταν οι εχθροί είδαν τους Έλληνες, σταμάτησαν δεκαπέντε στάδια μακριά τους. Αμέσως τότε ο Αρηξίωνας, ο μάντης των Ελλήνων, κάνει θυσίες, που από το πρώτο ζώο κιόλας έδειξαν καλά σημάδια. [6.5.9] Τότε ο Ξενοφώντας λέει: «Μου φαίνεται, στρατηγοί, πως πρέπει να τοποθετήσουμε πίσω από τη φάλαγγα μερικούς λόχους εφεδρικούς, για να τρέξουν να βοηθήσουν σε κάποιο σημείο, αν χρειαστεί, και για να πάθουν οι εχθροί σύγχυση, όταν πέσουν επάνω σε στρατό παραταγμένο και ακέραιο». Όλοι έβρισκαν σωστή την πρότασή του. [6.5.10] «Εσείς λοιπόν», πρόσθεσε, «προχωρείτε το δρόμο που οδηγεί καταπάνω στους εχθρούς, για να μη σταματήσουμε, μια που τους είδαμε και μας είδαν κι εκείνοι. Κι εγώ θα έρθω όταν ξεχωρίσω τους λόχους που θα τοποθετήσουμε στο τέλος, σύμφωνα με την πρότασή μου που κι εσείς τη βρήκατε σωστή». [6.5.11] Τότε οι άλλοι προχωρούσαν ήσυχοι, ενώ αυτός πήρε τα τρία τελευταία τάγματα, που το καθένα είχε διακόσιους άντρες, κι έδωσε διαταγή στο πρώτο να ακολουθεί τη δεξιά πτέρυγα σε απόσταση ενός πλέθρου, με αρχηγό το Σαμόλα τον Αχαιό. Το δεύτερο το χώρισε από τ᾽ άλλα για ν᾽ ακολουθεί στη μέση, με αρχηγό τον Πυρρία τον Αρκάδα. Το τρίτο, τέλος, το τοποθέτησε πίσω από την αριστερή πτέρυγα, κι έβαλε αρχηγό το Φρασία τον Αθηναίο. [6.5.12] Προχωρώντας οι πρώτοι έφτασαν σ᾽ ένα φαράγγι μεγάλο και δυσκολοπέραστο, και σταμάτησαν, γιατί δεν ήξεραν αν έπρεπε να το περάσουν ή όχι. Τότε ειδοποιούν τους στρατηγούς και λοχαγούς να φτάσουν μπροστά. [6.5.13] Ο Ξενοφώντας παραξενεύτηκε, μη ξέροντας τί ήταν εκείνο που εμπόδιζε την πορεία και μονομιάς, μόλις άκουσε την ειδοποίηση, τρέχει όσο μπορούσε γρηγορότερα. Όταν μαζεύτηκαν όλοι, ο Σοφαίνετος, που ήταν ο πιο ηλικιωμένος από τους στρατηγούς, είπε πως δεν άξιζε τον κόπο να σκέπτονται αν έπρεπε να περάσουν ένα τέτοιο φαράγγι. |