[6.2.13] Ο Ξενοφώντας όμως ήθελε να προχωρήσει μαζί τους, γιατί είχε τη γνώμη πως μ᾽ αυτόν τον τρόπο υπήρχε μεγαλύτερη σιγουριά, παρά αν πήγαινε καθένας χωριστά. Αλλά ο Νέωνας προσπαθούσε να τον καταφέρει να φύγει μόνος, γιατί έμαθε από το Χειρίσοφο πως ο Κλέανδρος, που ήταν διοικητής στο Βυζάντιο, είπε πως θα έρθει στο λιμάνι της Κάλπης με τριήρεις. [6.2.14] Και του έδωσε τέτοια συμβουλή, για να ταξιδέψουν αυτοί κι οι στρατιώτες τους με τα καράβια, και όχι άλλος κανένας. Και ο Χειρίσοφος, από τη μια επειδή ήταν στενοχωρημένος με όσα έγιναν, κι από την άλλη επειδή ύστερ᾽ απ᾽ αυτά μισούσε τους στρατιώτες, δίνει την άδεια στο Νέωνα να κάνει ό,τι θέλει. [6.2.15] Τότε ο Ξενοφώντας σκέφτηκε για λίγο να ξεφορτωθεί τους στρατιώτες και να φύγει μόνος. Μα καθώς εθυσίαζε στον οδηγό Ηρακλή και τον ρωτούσε αν ήταν ωφελιμότερο και προτιμότερο να συνεχίσει την πορεία με τους στρατιώτες που του απόμειναν ή να τους αφήσει, ο θεός με τις θυσίες τού έδωσε σημάδι να πάει μαζί τους. [6.2.16] Έτσι χωρίζεται ο στρατός σε τρία μέρη: Από τη μια οι Αρκάδες και οι Αχαιοί που ήταν περισσότεροι από τέσσερις χιλιάδες, όλοι τους οπλίτες, από την άλλη με το Χειρίσοφο ως χίλιοι τετρακόσιοι οπλίτες και εφτακόσιοι πελταστές, που ήταν οι Θράκες του Κλέαρχου, και τέλος ίσαμε χίλιοι εφτακόσιοι οπλίτες με τον Ξενοφώντα και κάπου τρακόσιοι πελταστές. Όσο για ιππικό, μονάχα ο Ξενοφώντας είχε γύρω στους σαράντα ιππείς.
[6.2.17] Πρώτοι φεύγουν οι Αρκάδες παίρνοντας πλοία από τους Ηρακλειώτες, για να επιτεθούν ξαφνικά ενάντια στους Βιθυνούς και ν᾽ αρπάξουν όσα λάφυρα μπορούσαν. Και αποβιβάζονται στο λιμάνι της Κάλπης, πάνω κάτω στο κέντρο της Θράκης. [6.2.18] Ο Χειρίσοφος πάλι άρχισε μονομιάς να βαδίζει από την πόλη των Ηρακλειωτών και προχωρούσε μέσα στη χώρα. Και μόλις μπήκε στη Θράκη, άρχισε να βαδίζει κοντά στη θάλασσα, γιατί ήταν άρρωστος. [6.2.19] Όσο για τον Ξενοφώντα, αυτός πήρε πλοία κι έκανε απόβαση στο μέρος που χωρίζεται η Θράκη από τη χώρα της Ηράκλειας, και προχώρησε στο εσωτερικό.
[6.3.1] [Παραπάνω διηγηθήκαμε με ποιόν τρόπο καταργήθηκε η γενική αρχηγία του Χειρίσοφου και πώς διασπάστηκε το στράτευμα των Ελλήνων.] [6.3.2] Το καθένα από τα τρία σώματα έκαμαν τούτα δω: Οι Αρκάδες, μόλις αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Κάλπης, προχωρούν προς τα πρώτα χωριά, που ήταν μακριά από τη θάλασσα τριάντα πάνω κάτω στάδια. Κι όταν ξημέρωσε, οδηγούσε κάθε στρατηγός το λόχο του σ᾽ ένα χωριό. Αν τύχαινε όμως να τους φανεί κάποιο πως ήταν μεγαλύτερο από τ᾽ άλλα, σ᾽ αυτό οδηγούσαν οι στρατηγοί δυο δυο τους λόχους. [6.3.3] Όρισαν επίσης κι ένα λόφο, όπου έπρεπε όλοι να μαζεύονται. Και επειδή έκαναν την επίθεση ξαφνικά, και πολλούς αιχμάλωτους έπιασαν και πολλά πρόβατα άρπαξαν. [6.3.4] Μα οι Θράκες που γλίτωσαν, άρχισαν να συγκεντρώνονται και ξέφυγαν πολλοί μέσα από τα χέρια των οπλιτών, γιατί οι ίδιοι ήταν πελταστές. Όταν πια είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί, πρώτα πρώτα κάνουν επίθεση ενάντια στο λόχο του Σμίκρητα, ενός στρατηγού από τους Αρκάδες, ενώ πήγαινε στο συμφωνημένο μέρος κουβαλώντας μαζί του πολλά λάφυρα. [6.3.5] Για κάμποση ώρα οι Έλληνες βαδίζοντας πολεμούσαν κιόλας. Μα όταν διάβαιναν μια χαράδρα, τους παίρνουν κυνήγι οι Θράκες, σκοτώνουν μάλιστα τον ίδιο το Σμίκρητα κι όλους όσοι πήγαιναν μαζί του. Από έναν άλλο λόχο που τον διοικούσε ο Ηγήσανδρος, ένας από τους δέκα στρατηγούς, άφησαν μονάχα οχτώ άντρες. Γλίτωσε μαζί με αυτούς κι ο ίδιος ο Ηγήσανδρος. [6.3.6] Τότε συνενώθηκαν και οι άλλοι λόχοι, μερικοί με μεγάλο κόπο, οι υπόλοιποι χωρίς να δοκιμάσουν δυσκολία. Οι Θράκες όμως, ύστερ᾽ από κείνη την επιτυχία, άρχισαν να φωνάζουν δυνατά ο ένας στον άλλο και να συγκεντρώνονται τη νύχτα με μεγάλη δραστηριότητα. Και μόλις ξημέρωσε, παρατασσόταν ιππικό πολύ και πελταστικό γύρω στο λόφο, όπου ήταν στρατοπεδευμένοι οι Έλληνες, μαζεύονταν αδιάκοπα κι άλλοι και χτυπούσαν ανεμπόδιστα τους οπλίτες. [6.3.7] Γιατί οι Έλληνες δεν είχαν ούτε τοξότη ούτε ακοντιστή ούτε ιππέα, ενώ οι Θράκες περνούσαν δίπλα τους έφιπποι και τους χτυπούσαν με τα ακόντια. Κι αν καμιά φορά οι Έλληνες ορμούσαν καταπάνω τους, εκείνοι εύκολα ξέφευγαν, ενώ άλλοι δικοί τους έκαναν επίθεση από άλλα σημεία. [6.3.8] Από τους Έλληνες τότε πληγώνονταν πολλοί, από τους αντίπαλους αντίθετα κανένας. Έτσι δεν μπορούσαν να κουνήσουν απ᾽ αυτό το μέρος και στο τέλος μάλιστα οι Θράκες δεν τους άφηναν να πάρουν και νερό. [6.3.9] Άρχισαν τότε να συζητούν για ειρήνη, επειδή βρίσκονταν σε μεγάλη δυσκολία. Και είχαν καταλήξει σε συμφωνία για όλα τα άλλα σημεία, μονάχα που οι Έλληνες ζητούσαν όμηρους, κι οι Θράκες δεν ήθελαν να δώσουν. Σ᾽ αυτόν τον όρο σκόνταψαν οι διαπραγματεύσεις. Η κατάσταση λοιπόν των Αρκάδων ήταν αυτή.