[6.1.26] «Ως άνθρωπος που είμαι, στρατιώτες, με συγκινεί η εκτίμησή σας. Σας χρωστώ ευγνωμοσύνη γι᾽ αυτό, και εύχομαι να δώσουν οι θεοί να μπορέσω να σας κάμω κάτι καλό. Το να εκλέξετε όμως εμένα αρχηγό σας, ενώ βρίσκεται εδώ άντρας Σπαρτιάτης, μου φαίνεται πως δεν είναι ωφέλιμο για σας, και δυσκολότερα θα πετύχετε από τους Σπαρτιάτες κάτι που θα χρειάζεστε. Νομίζω ακόμα πως αυτό για μένα είναι επικίνδυνο. [6.1.27] Γιατί βλέπω πως και ενάντια στην πατρίδα μου δεν έπαψαν να πολεμούν, παρά όταν την ανάγκασαν να παραδεχτεί πέρα για πέρα πως οι Λακεδαιμόνιοι την εξουσιάζουν. [6.1.28] Όταν το παραδέχτηκαν αυτό, μονομιάς σταμάτησαν τον πόλεμο, και δεν πολιόρκησαν πια από κει κι ύστερα την πόλη. Αν λοιπόν εγώ, παρόλο που τα βλέπω αυτά, φαινόμουν πως, όπου μπορώ, εκεί προσπαθώ να αδυνατίσω την εξουσία τους, σκέφτομαι μήπως πολύ γρήγορα με κάμουν να βάλω γνώση. [6.1.29] Όσο για τη σκέψη που κάνατε, πως δηλαδή θα γίνονται λιγότερες εξεγέρσεις, όταν υπάρχει ένας αρχηγός παρά όταν υπάρχουν πολλοί, να ξέρετε καλά πως αν εκλέξετε άλλον δεν θα με βρείτε εμένα να απειθαρχώ. Γιατί έχω τη γνώμη πως εκείνος που αντιστέκεται στον αρχηγό του στην περίοδο του πολέμου, αυτός αντιστέκεται στην ίδια τη σωτηρία του. Αν όμως εκλέξετε εμένα, δεν θα παραξενευτώ αν βρείτε μερικούς δυσαρεστημένους και μαζί σας και μαζί μου». [6.1.30] Όταν τα είπε αυτά, σηκώθηκαν πολύ περισσότεροι κι έλεγαν πως αυτός πρέπει να γίνει αρχηγός. Ο Αγασίας μάλιστα ο Στυμφάλιος είπε πως θα ήταν αστείο, αν τα πράγματα ήταν όπως τα έθεσε ο Ξενοφώντας. «Θα θυμώσουν οι Λακεδαιμόνιοι, αν εκείνοι που βρίσκονται σ᾽ ένα συμπόσιο δεν εκλέξουν Σπαρτιάτη να το διευθύνει; Αν αυτό είναι έτσι, είπε, τότε φυσικά ούτε λοχαγοί δεν μπορούμε να είμαστε εμείς, επειδή καταγόμαστε από την Αρκαδία». Τότε οι στρατιώτες θορυβώντας επιδοκίμασαν, γιατί ο Αγασίας είχε μιλήσει σωστά. [6.1.31] Ο Ξενοφώντας όμως, επειδή έβλεπε πως ήταν ανάγκη να αντισταθεί περισσότερο, σηκώθηκε κι είπε: «Για να βεβαιωθείτε, στρατιώτες, σας ορκίζομαι σε όλους τους θεούς και τις θεές πως εγώ μόλις κατάλαβα τη γνώμη σας, έκανα θυσίες για να μάθω αν ήταν ωφέλιμο και σε σας να μου αναθέσετε αυτό το αξίωμα, και σε μένα να το αναλάβω. Και οι θεοί μού έδωσαν με τις θυσίες τόσο φανερά σημάδια, ώστε κι ένας άνθρωπος που δεν έχει ιδέα από μαντική, θα μπορούσε να καταλάβει πως εγώ πρέπει να σταθώ μακριά από τη διοίκηση του στρατού».
[6.1.32] Έτσι εκλέγουν το Χειρίσοφο, που ύστερ᾽ από την εκλογή του σηκώθηκε κι είπε: «Πρέπει να ξέρετε, στρατιώτες, πως ούτε εγώ θα απειθαρχούσα, αν εκλέγατε άλλον. Προσφέρατε πάντως υπηρεσία στον Ξενοφώντα με το να μην τον εκλέξετε, γιατί και τώρα ακόμα τον συκοφαντούσε με όλα τα μέσα ο Δέξιππος στον Αναξίβιο, παρόλο που προσπαθούσα να τον κάνω να σωπάσει. Του έλεγε δηλαδή πως πιστεύει ότι ο Ξενοφώντας θα προτιμούσε να διοικεί το στρατό του Κλέαρχου μαζί με τον Τιμασίωνα που κατάγεται από τη Δάρδανο, παρά με μένα που είμαι από τη Λακωνία. [6.1.33] Αφού όμως εκλέξατε εμένα, πρόσθεσε, θα προσπαθήσω με κάθε τρόπο να σας ωφελήσω. Τώρα να κάνετε όλες τις ετοιμασίες που χρειάζονται για να ταξιδέψουμε αύριο, αν μας κάνει καλόν καιρό. Θα τραβήξουμε για την Ηράκλεια, όπου πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι ν᾽ αράξουμε. Όσο για τα άλλα, θα τα σκεφτούμε όταν πάμε εκεί».