Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Εὐμενίδες (808-836)


ΧΟ. ἰὼ θεοὶ νεώτεροι, παλαιοὺς νόμους [ἀντ. α]
καθιππάσασθε κἀκ χερῶν εἵλεσθέ μου.
810 ἐγὼ δ᾽ ἄτιμος τάλαινα βαρύκοτος
ἐν γᾷ τᾷδε, φεῦ,
ἰὸν ἰὸν ἀντιπενθῆ μεθεῖσα καρδίας
σταλαγμὸν χθονὶ
ἄφορον· ἐκ δὲ τοῦ
815 λιχὴν ἄφυλλος ἄτεκνος, ἰὼ δίκα,
πέδον ἐπισύμενος
βροτοφθόρους κηλῖδας ἐν χώρᾳ βαλεῖ.
στενάζω; τί ῥέξω;
γελῶμαι· δύσοιστ᾽ ἐν
820 πολίταις ἔπαθον·
ἰὼ μεγάλατοι κόραι δυστυχεῖς
Νυκτὸς ἀτιμοπενθεῖς.

ΑΘ. οὐκ ἔστ᾽ ἄτιμοι, μηδ᾽ ὑπερθύμως ἄγαν
825 θεαὶ βροτῶν κτίσητε δύσκηλον χθόνα.
κἀγὼ πέποιθα Ζηνὶ καί—τί δεῖ λέγειν;—
καὶ κλῇδας οἶδα δώματος μόνη θεῶν
ἐν ᾧ κεραυνός ἐστιν ἐσφραγισμένος·
ἀλλ᾽ οὐδὲν αὐτοῦ δεῖ· σὺ δ᾽ εὐπιθὴς ἐμοὶ
830 γλώσσης ματαίας μὴ ᾽κβάλῃς ἔπη χθονί
καρπὸν φέροντα πάντα μὴ πράσσειν καλῶς.
κοίμα κελαινοῦ κύματος πικρὸν μένος
ὡς σεμνότιμος καὶ ξυνοικήτωρ ἐμοί·
πολλῆς δὲ χώρας τῆσδε τἀκροθίνια
835 θύη πρὸ παίδων καὶ γαμηλίου τέλους
ἔχουσ᾽ ἐς αἰεὶ τόνδ᾽ ἐπαινέσεις λόγον.


ΧΟΡΟΣ
Α, θεοί, νέοι θεοί, τους νόμους τους παλιούς μου
ποδοπατάτε και μου παίρνετ᾽ απ᾽ τα χέρια.
810Και καταφρονεμένη και βαριογομισμένη
η μαύρη εγώ, στη χώρα τούτη, αλί!
θα στάξω φθορά
θα χύσω φαρμάκι, θα χύσω,
τ᾽ άχτι να βγάλω απ᾽ την καρδιά·
κι απ᾽ το φαρμάκι θ᾽ απλώσει στη γης
σε φύλλα και σπόρους παντού φυλλοξέρα
— ω εκδίκησ᾽ εκδίκηση! — ν᾽ αφήσει εδώ πέρα
περνώντας θανάτου φθορά.
Στενάζω· τί κάνω;
820βαριά στους ανθρώπους θα πέσω·
αλί μας! μεγάλα που πάθαμ᾽ εμείς
με το άτιμο πένθος
αλίμονο, κόρες της Νύχτας.

ΑΘΗΝΑ
Κανείς δε σας ταπείνωσε και μη με τόση
οργή θελήσετε, θεές, θνητών ανθρώπων
έρμη τη γη να κάμετε. Και γω στο Δία
τα θάρρη μου έχω — μα ποιά ανάγκη να το λέγω;
κι εγώ μονάχ᾽ απ᾽ τους θεούς τα κλειδιά ξέρω
του μέρους που ᾽ναι οι κεραυνοί του σφραγισμένοι·
μ᾽ αχρείαστοι να ᾽ναι, κι έλα πίστεψέ μου εμένα·
830μη βγάζει άστοχα η γλώσσα σου γι᾽ αυτή τη χώρα
λόγια, που καρπό φέρουνε φθορά στα πάντα·
κοίμισε την πικρή χολή τ᾽ αναβρασμού σου
κι ώς θα ᾽σαι πολυτίμητη συγκάτοική μου
στη χώρα τη μεγάλη εδώ, προφαντές θα ᾽χεις
θυσίες στις γέννες και σε κάθε χαρά γάμου,
που θα ευλογείς για πάντα αυτές τις συμβουλές μου.