Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ἡρακλῆς Μαινόμενος (637-672)


ΣΤΑΣΙΜΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ


ΧΟ. νεότας μοι φίλον· ἄ- [στρ. α]
χθος δὲ τὸ γῆρας αἰεὶ
βαρύτερον Αἴτνας σκοπέλων
640ἐπὶ κρατὶ κεῖται, βλεφάρων
σκοτεινὸν φάος ἐπικαλύψαν.
μή μοι μήτ᾽ Ἀσιήτιδος
τυραννίδος ὄλβος εἴη,
645μὴ χρυσοῦ δώματα πλήρη
τᾶς ἥβας ἀντιλαβεῖν,
ἃ καλλίστα μὲν ἐν ὄλβωι,
καλλίστα δ᾽ ἐν πενίαι.
τὸ δὲ λυγρὸν φόνιόν τε γῆ-
650ρας μισῶ· κατὰ κυμάτων δ᾽
ἔρροι μηδέ ποτ᾽ ὤφελεν
θνατῶν δώματα καὶ πόλεις
ἐλθεῖν, ἀλλὰ κατ᾽ αἰθέρ᾽ αἰ-
εὶ πτεροῖσι φορείσθω.

655εἰ δὲ θεοῖς ἦν ξύνεσις [ἀντ. α]
καὶ σοφία κατ᾽ ἄνδρας,
δίδυμον ἂν ἥβαν ἔφερον,
φανερὸν χαρακτῆρ᾽ ἀρετᾶς
660ὅσοισιν μέτα, καὶ θανόντες
εἰς αὐγὰς πάλιν ἁλίου
δισσοὺς ἂν ἔβαν διαύλους,
ἁ δυσγένεια δ᾽ ἁπλοῦν ἂν
εἶχε ζόας βίοτον,
665καὶ τῶιδ᾽ ἂν τούς τε κακοὺς ἦν
γνῶναι καὶ τοὺς ἀγαθούς,
ἴσον ἅτ᾽ ἐν νεφέλαισιν ἄ-
στρων ναύταις ἀριθμὸς πέλει.
νῦν δ᾽ οὐδεὶς ὅρος ἐκ θεῶν
670χρηστοῖς οὐδὲ κακοῖς σαφής,
ἀλλ᾽ εἱλισσόμενός τις αἰ-
ὼν πλοῦτον μόνον αὔξει.


ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΣΙΜΟ


ΧΟΡ. Η νιότη μού είναι αγαπητή·
κι αιώνια αγγάρεια τα γηρατειά,
βαρύτερ᾽ απ᾽ της Αίτνας τους σκοπέλους
640πα στο κεφάλι στέκουν,
των ματιών το σκοτεινό
φως γυροσκεπάζοντας.
Ας μην έχω πλούτο ασιατικού
βασίλειου μήτε κάμαρες
γιομάτες με χρυσάφι
αντί της νιότης, που καλή
με τον πλούτον είναι
και καλή και με τη φτώχεια.
Μα τα φονικά κι ολέθρια
650γηρατειά μισώ τα κι είθε
να παν να χαθούν στα κύματα
και να μην έρχονταν στα σπίτια
των ανθρώπων και τις πόλεις,
μα πάντοτε να φτερουγούσαν
μες στον αιθέρα· κι αν ανθρώπινο
οι θεοί νουν είχαν, διπλή νιότη
θα ᾽διναν, ολοφάνερο σημάδι
της αρετής σε όσους την έχουν,
660κι όταν απέθνησκαν, ξανά
στη λάμψη του ήλιου θ᾽ άρχιζαν
δεύτερο δρόμο·
κι οι γεννημένοι κακοί θα᾽ χαν
μονή της ύπαρξης τη ζήση,
κι έτσι κανείς θα γνώριζε
και τους καλούς και τους κακούς,
ό,τι στα σύννεφα το πλήθος
των άστρων για τους ναύτες είναι.
Και τώρ᾽ απ᾽ τους θεούς κανένα
σύνορο σωστό δεν είναι
670για τους καλούς και τους κακούς,
κι η ελικιά πάντα γυρίζοντας
τον πλούτο μόνο αυξαίνει.