[68] Εξάλλου, ανεβαίνοντας στο βήμα ένας τυχαίος λέει «δεν θέλεις να εισηγηθείς κάτι και να αναλάβεις και το ρίσκο αυτής της εισήγησης. Είσαι δειλός και άνανδρος». Εγώ δεν είμαι θρασύς, σιχαμερός και αδιάντροπος και μακάρι ποτέ να μην γίνω. Θεωρώ όμως τον εαυτό μου πιο γενναίο από πάρα πολλούς από τους εδώ φαύλους πολιτικούς σας. [69] Γιατί όποιος, Αθηναίοι, δικάζει, δημεύει, μοιράζει δώρα και κατηγορεί παραβλέποντας τα συμφέροντα της πόλης, δεν κάνει αυτά, γιατί είναι παλικάρι, αλλά γίνεται ριψοκίνδυνος εκ του ασφαλούς, επειδή έχει ως εχέγγυο της σωτηρίας του την ικανοποίηση που προσφέρουν σε σας τα λόγια του και η πολιτική του. Όποιος όμως αποβλέποντας στο καλύτερο εναντιώνεται συχνά στις επιθυμίες σας και δεν λέει τίποτε για να σας ευχαριστήσει, αλλά λέει πάντοτε το καλύτερο και ακολουθεί τέτοια πολιτική στην οποία ρυθμιστής για τα περισσότερα ζητήματα είναι η τύχη και όχι η διορατικότητα, και που και για τα δύο αυτά αναλαμβάνει την ευθύνη, αυτός είναι γενναίος άνδρας. [70] Ένας τέτοιος άνδρας είναι χρήσιμος πολίτης, όχι αυτοί που για τη δημοτικότητα μιας ημέρας έχουν απεμπολήσει τα μεγαλύτερα συμφέροντα της πόλης. Αυτούς εγώ κάθε άλλο παρά τους ζηλεύω ή τους θεωρώ πολίτες αντάξιους της πόλης μας. Ώστε, αν κάποιος με ρωτούσε «πες μου, εσύ προσωπικά τι καλό έχεις κάνει για την πόλη μας;», αν και μπορούσα, Αθηναίοι, να του αναφέρω τριηραρχίες, χορηγίες, εισφορές χρημάτων, απελευθέρωση αιχμαλώτων και άλλες τέτοιες πράξεις αγαθοεργίας, δεν θα ανέφερα καμιά από αυτές τις πράξεις μου, [71] αλλά θα του έλεγα ότι η δική μου πολιτική δεν έχει τίποτε το κοινό με τις πολιτικές αυτού του είδους· ότι, αν και θα μπορούσα ίσως το ίδιο καλά με τους άλλους να κατηγορήσω, να ικανοποιήσω, να δημεύσω περιουσίες και γενικά να κάνω όσα κάνουν αυτοί, δεν θεώρησα ποτέ ως τώρα τον εαυτό μου κατάλληλο ούτε και για μια ακόμη από αυτές τις ενέργειες· ούτε παρασύρθηκα ούτε από κέρδος ούτε από φιλοδοξία, αλλά επιμένω να λέω αυτά που με υποβιβάζουν στα μάτια σας σε σύγκριση με πολλούς εδώ σε σας, αλλά που εσείς, αν πεισθείτε σ᾽ εμένα, θα αναδειχθείτε σπουδαίοι. Έτσι ίσως θα μπορούσα να μιλήσω για τον εαυτό μου, χωρίς να κινήσω τον φθόνο κανενός. [72] Ούτε κατά τη δική μου τουλάχιστον γνώμη αποτελεί γνώρισμα δίκαιου πολίτη να μηχανεύεται τέτοια πολιτικά μέτρα, ώστε με αυτά εγώ να γίνω πρώτος ανάμεσά σας, αλλά εσείς τελευταίοι μεταξύ των άλλων Ελλήνων. Αντίθετα, η πόλη πρέπει να προοδεύει με την πολιτική των καλών πολιτών και όλοι οι πολίτες να προτείνουν πάντοτε τα καλύτερα πολιτικά μέτρα, όχι τα πιο εύκολα. Γιατί η φύση από μόνη της θα βαδίσει προς το δεύτερο, αλλά ο καλός πολίτης με τη λογική και τις υποδείξεις του πρέπει να σας κατευθύνει προς το πρώτο.
[73] Ήδη έχω ακούσει κάποιον να λέει κάτι τέτοιο, ότι εγώ βέβαια προτείνω πάντοτε τα καλύτερα, αλλά τα όσα λέγονται από μένα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο λόγια, ενώ η πόλη χρειάζεται έργα και κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες. Εγώ όμως θα πω σε σας ποια γνώμη έχω γι᾽ αυτά και δεν θα αποκρύψω τίποτε. Νομίζω πως έργο του συμβούλου σας δεν είναι τίποτε άλλο παρά να σας δίνει τις καλύτερες συμβουλές. Και ότι έτσι ακριβώς έχει το πράγμα, νομίζω ότι εύκολα θα το αποδείξω. [74] Γνωρίζετε ασφαλώς ότι ο φημισμένος Τιμόθεος αγόρευσε κάποτε σε σας και είπε ότι πρέπει να σπεύσετε να βοηθήσετε και να σώσετε τους Ευβοείς, όταν οι Θηβαίοι προσπαθούσαν να τους υποδουλώσουν· κατά την ομιλία του είπε περίπου τα εξής: «Πέστε μου» είπε «τώρα που έχετε τους Θηβαίους στο νησί, σκέφτεστε πώς θα τους αντιμετωπίσετε και τι πρέπει να κάνετε; Δεν θα γεμίσετε τη θάλασσα, Αθηναίοι, με τριήρεις; Δεν θα σηκωθείτε αμέσως να κατεβείτε στον Πειραιά; Δεν θα καθελκύσετε τα σκάφη σας;». [75] Αυτά λοιπόν είπε ο Τιμόθεος και σεις τα εκτελέσατε· και από τον συνδυασμό αυτών των δύο πέτυχε η επιχείρηση. Αν όμως ο Τιμόθεος είχε προτείνει ό,τι καλύτερο μπορούσε, όπως ακριβώς και έκανε, αλλά εσείς από ραθυμία είχατε αδιαφορήσει και δεν είχατε ακολουθήσει καμιά από τις υποδείξεις του, άραγε θα είχε πραγματοποιηθεί κάτι από τα όσα καλά συνέβησαν τότε στην πόλη; Αδύνατον. Έτσι λοιπόν, είτε γι᾽ αυτά που λέγω εγώ είτε για όσα θα πει τούτος ή εκείνος, τα έργα να τα ζητάτε από σας τους ίδιους· ό,τι καλύτερο όμως μπορεί να ειπωθεί, από τους ρήτορές σας.