
Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ (8) (19-23)
[19] Επομένως, γνωρίζοντας και ζυγίζοντας αυτά τα δεδομένα, έχετε χρέος όλοι, μα τον Δία, όχι να δυσφημίζετε και να προσπαθείτε να διαλύσετε τη δύναμη που αγωνίζεται να συγκροτήσει ο Διοπείθης για χάρη της πόλης, αλλά κοντά σ᾽ αυτήν να ετοιμάζετε και άλλη αποτελούμενη από σας τους ίδιους, να τον ενισχύετε στην εξεύρεση χρημάτων και να συνεργάζεστε γενικά μαζί του με καλές προθέσεις. [20] Γιατί, αν κάποιος ρωτούσε τον Φίλιππο, «πες μου, ποιο από τα δύο θα ήθελες: οι στρατιώτες αυτοί που έχει τώρα ο Διοπείθης, όποιοι και αν είναι (δεν έχω καμιά αντίρρηση σ᾽ αυτό) να είναι δυνατοί, να έχουν καλό όνομα στην Αθήνα και με τη βοήθεια της πόλης να γίνονται περισσότεροι ή με τις συκοφαντίες και τις κατηγορίες μερικών να διασκορπιστούν και να αφανιστούν;». Πιστεύω, θα έλεγε το δεύτερο. Παρ᾽ όλα αυτά, κάποιοι από εμάς προσπαθούν να κάνουν εδώ όσα ακριβώς ο Φίλιππος θα ευχόταν στους θεούς να γίνουν; Και έπειτα ψάχνετε ακόμη να βρείτε για ποιόν λόγο η πόλη μας έχει χάσει τα πάντα; |