Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτών (16) (11-15)
[11] Οι αντίπαλοί μου υποστηρίζουν τώρα ότι πρέπει να επιχειρήσουμε να ανακτήσουμε τον Ωρωπό· αλλά αν κάνουμε τώρα εχθρούς αυτούς που θα μας βοηθήσουν σε αυτό το εγχείρημα, δεν θα έχουμε συμμάχους. Και εγώ προσωπικά φρονώ ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να πάρουμε πίσω τον Ωρωπό· αλλά ότι οι Λακεδαιμόνιοι θα γίνουν τώρα εχθροί μας, αν κάνουμε συμμάχους όσους από τους Αρκάδες επιθυμούν να γίνουν φίλοι μας, νομίζω πως οι μόνοι που δεν έχουν καν δικαίωμα να το πουν είναι αυτοί που σας έπεισαν να βοηθήσετε τους Λακεδαιμονίους, όταν κινδύνευαν. [12] Γιατί, όταν όλοι οι Πελοποννήσιοι ήρθαν σε σας και αξίωναν να βαδίσουν μαζί με σας εναντίον των Λακεδαιμονίων, δεν σας έπεισαν με τέτοια επιχειρήματα οι άνδρες αυτοί να αρνηθείτε (και γι᾽ αυτό στράφηκαν προς τους Θηβαίους, το μόνο που τους απέμενε)· αντίθετα, σας έπεισαν και να συνεισφέρετε χρήματα και να διακινδυνεύσετε τη ζωή σας για τη σωτηρία των Λακεδαιμονίων. Ασφαλώς, δεν θα δείχνατε προθυμία να τους σώσετε, αν εκ των προτέρων σας έλεγαν ότι, αν σώζονταν, δεν θα σας χρωστούσαν καμιά ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία τους, αν δεν τους αφήνατε να κάνουν ξανά ό,τι θέλουν και να διαπράττουν αδικίες. [13] Επίσης, ακόμη και αν η συμμαχία μας με τους Αρκάδες αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στα σχέδια των Λακεδαιμονίων, οφείλουν να είναι, κατά τη γνώμη μου, περισσότερο ευγνώμονες για ό,τι κάναμε για τη σωτηρία τους, όταν διέτρεξαν τον σοβαρότερο κίνδυνο, παρά να οργίζονται τώρα για όσες αδικίες εμποδίζονται να κάνουν. Συνεπώς, πώς είναι δυνατόν να μην μας βοηθήσουν στην προσπάθειά μας να ανακτήσουμε τον Ωρωπό, αφού στην αντίθετη περίπτωση θα αποδειχτούν ότι είναι οι χειρότεροι των ανθρώπων; Μα τους θεούς, εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω τον τρόπο. |