[405 π.Χ.]
[2.1.10] Σαν έφτασε τον επόμενο χρόνο στην Έφεσο [τον καιρό που ήταν έφορος ο Αρχύτας και άρχων στην Αθήνα ο Αλέξιος], ο Λύσανδρος πρόσταξε τον Ετεόνικο να ᾽ρθει από τη Χίο να τον συναντήσει μαζί με τα πλοία του. Συγκέντρωσε και τα υπόλοιπα που βρίσκονταν σκόρπια εδώ κι εκεί κι έβαλε να τα ετοιμάσουν, ενώ παράλληλα άρχισε να ναυπηγεί άλλα στην Άντανδρο. [2.1.11] Πήγε και στον Κύρο να γυρέψει χρήματα. Ο Κύρος του είπε ότι είχαν ξοδευτεί όλα όσα είχε δώσει ο Βασιλεύς κι άλλα πολλά επιπλέον και του ᾽δειξε και κατάσταση, πόσα είχε πάρει κάθε ναύαρχος· τελικά ωστόσο του ᾽δωσε. [2.1.12] Μόλις πήρε ο Λύσανδρος τα χρήματα, διόρισε τριηράρχους στα πολεμικά και πλήρωσε στους ναύτες τους μισθούς που τους χρωστούσαν. Ταυτόχρονα ετοίμαζαν κι οι Αθηναίοι στρατηγοί το ναυτικό τους στη Σάμο.
[2.1.13] Στη συνέχεια ο Κύρος κάλεσε τον Λύσανδρο· ο πατέρας του είχε στείλει να τον ειδοποιήσουν ότι αρρώστησε στα Θαμνήρια της Μηδίας (κοντά στην περιοχή των Καδουσίων, όπου είχε εκστρατεύσει επειδή είχαν αποστατήσει) κι ότι τον ήθελε σιμά του. [2.1.14] Όταν ήρθε ο Λύσανδρος, του απαγόρευσε να ναυμαχήσει με τους Αθηναίους αν δεν αποκτούσε πολύ περισσότερα πλοία· αν ήταν υπόθεση χρημάτων, είπε, κι ο Βασιλεύς κι αυτός είχαν όσα χρειάζονταν για να επανδρώσουν πολλά. Του μεταβίβασε όλους τους φόρους που είχε δικαίωμα να εισπράττει ο ίδιος από τις πόλεις, και του ᾽δωσε κι όσα χρήματα του περίσσευαν. Τέλος, αφού τόνισε ξανά τα φιλικά του αισθήματα προς το κράτος των Λακεδαιμονίων και προς τον ίδιο τον Λύσανδρο, ξεκίνησε να συναντήσει τον πατέρα του.
[2.1.15] Μόλις ο Κύρος του παρέδωσε ό,τι είχε κι έφυγε, ο Λύσανδρος πλήρωσε μισθό στο στράτευμα, βγήκε στον Κεράμειο κόλπο της Καρίας και χτύπησε την πόλη Κεδρείες, σύμμαχο της Αθήνας. Τη δεύτερη μέρα την κατέλαβε μ᾽ έφοδο και πούλησε για δούλους τους κατοίκους της, που ήταν μισοβάρβαροι. Αποκεί έβαλε πλώρη για τη Ρόδο. [2.1.16] Στο μεταξύ οι Αθηναίοι, έχοντας τη Σάμο για ορμητήριο, λεηλατούσαν τα εδάφη του Βασιλέως, έκαναν επιδρομές στη Χίο και στην Έφεσο κι ετοιμάζονταν για ναυμαχία· εκλέξαν και καινούργιους στρατηγούς —κοντά σ᾽ αυτούς που είχαν κιόλας— τον Μένανδρο, τον Τυδέα και τον Κηφισόδοτο.
[2.1.17] Ο Λύσανδρος έκανε πανιά από τη Ρόδο, παραπλέοντας την Ιωνία, προς τον Ελλήσποντο· στόχος του ήταν το πέρασμα των εμπορικών πλοίων κι οι πόλεις που είχαν αποστατήσει από τους Λακεδαιμονίους. Ξεκίνησαν κι οι Αθηναίοι περνώντας από τ᾽ ανοιχτά της Χίου, επειδή οι ασιατικές ακτές ήταν στα χέρια του εχθρού. [2.1.18] Από την Άβυδο ο Λύσανδρος έβαλε πλώρη, ακολουθώντας την παραλία, για τη Λάμψακο, που ήταν σύμμαχος των Αθηναίων· οι Αβυδηνοί κι οι άλλοι σύμμαχοι ακολουθούσαν από τη στεριά, μ᾽ αρχηγό τον Θώρακα τον Λακεδαιμόνιο. [2.1.19] Έκαναν επίθεση στην πόλη, την κατέλαβαν μ᾽ έφοδο και καθώς ήταν πλούσια —γεμάτη τροφές, κρασί κι άλλες προμήθειες—, οι στρατιώτες τη λεηλάτησαν· τους πολίτες ωστόσο τους άφησε ο Λύσανδρος όλους ελεύθερους.
[2.1.20] Οι Αθηναίοι, που τους ακολουθούσαν από κοντά, αγκυροβόλησαν στον Ελαιούντα της Χερσονήσου μ᾽ εκατόν ογδόντα πλοία. Την ώρα που έτρωγαν εκεί για μεσημέρι έμαθαν τα νέα για τη Λάμψακο· αμέσως ξεκίνησαν για τη Σηστό, [2.1.21] όπου εφοδιάστηκαν με τροφές, κι αποκεί πήγαν στους Αιγός Ποταμούς, αντίκρυ στη Λάμψακο — εκεί που ο Ελλήσποντος έχει πλάτος κάπου δεκαπέντε στάδια. [2.1.22] Τ᾽ άλλο πρωί με τα χαράματα ο Λύσανδρος έδωσε παράγγελμα στα πληρώματα να φάνε και να επιβιβαστούν· αφού έκαναν όμως όλες τις προετοιμασίες για ναυμαχία και σήκωσαν τις λινάτσες στα πλευρά των πλοίων, πρόσταξε να μην κουνηθεί κανένα από τη θέση του μήτε ν᾽ ανοιχτεί. [2.1.23] Με την ανατολή του ήλιου οι Αθηναίοι παρατάχτηκαν κατά μέτωπο έξω από το λιμάνι, έτοιμοι για ναυμαχία· όταν ωστόσο πέρασε η μέρα δίχως ο Λύσανδρος να βγει να τους απαντήσει, επέστρεψαν στους Αιγός Ποταμούς. [2.1.24] Τότε ο Λύσανδρος πρόσταξε τα γοργότερα καράβια του ν᾽ ακολουθήσουν τους Αθηναίους, να παρατηρήσουν τί θα κάνουν μετά την αποβίβασή τους και να γυρίσουν να του αναφέρουν. Στο μεταξύ, ώσπου να επιστρέψουν αυτά, δεν έβγαλε τα πληρώματα από τα πλοία.
Τέσσερις μέρες ακολούθησε αυτή την τακτική, και κάθε φορά οι Αθηναίοι έβγαζαν τον στόλο τους στο πέλαγο. [2.1.25] Ο Αλκιβιάδης ωστόσο έβλεπε από τον πύργο του τους Αθηναίους αραγμένους σ᾽ ανοιχτή ακρογιαλιά, μακριά από πόλη, κι αναγκασμένους ν᾽ ανεφοδιάζονται από τη Σηστό που απείχε δεκαπέντε στάδια — ενώ ο εχθρός ναυλοχούσε σε λιμάνι, κοντά σε πόλη, και δεν του ᾽λειπε τίποτα. Είπε λοιπόν στους Αθηναίους ότι δεν είχαν αγκυροβολήσει σε κατάλληλο μέρος και τους συμβούλεψε να μεταφερθούν στη Σηστό, όπου θα ᾽χαν λιμάνι και πόλη: «Αποκεί», τους είπε, «μπορείτε να ναυμαχήσετε όποτε θελήσετε». [2.1.26] Οι στρατηγοί όμως —και ιδίως ο Τυδεύς κι ο Μένανδρος— τον έδιωξαν λέγοντας ότι τη διοίκηση είχαν τώρα αυτοί κι όχι εκείνος. Κι ο Αλκιβιάδης έφυγε.
[2.1.27] Την πέμπτη μέρα που παρουσιάστηκαν οι Αθηναίοι, ο Λύσανδρος έδωσε διαταγές σ᾽ εκείνους που έστελνε ξοπίσω τους: μόλις τους έβλεπαν ν᾽ αποβιβάζονται και να σκορπίζουν στη Χερσόνησο (πράγμα που οι Αθηναίοι έκαναν κάθε μέρα κυρίως επειδή αναγκάζονταν ν᾽ αγοράζουν τροφές από μακριά, αλλά κι επειδή περιφρονούσαν τον Λύσανδρο που δεν έβγαινε να τους αντιμετωπίσει), να γυρίσουν πίσω και στα μισά της διαδρομής να σηκώσουν ψηλά μιαν ασπίδα.
Οι διαταγές του εκτελέστηκαν. [2.1.28] Τότε ο Λύσανδρος έδωσε αμέσως παράγγελμα να ξεκινήσει ο στόλος με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα· ο Θώραξ ακολουθούσε κι αυτός, με το πεζικό. Όταν ο Κόνων είδε τον εχθρό να πλησιάζει, παρήγγειλε να τρέξουν αμέσως όλοι στα καράβια. Καθώς όμως είχαν σκορπίσει τα πληρώματα, άλλα πλοία βρέθηκαν με δυο σειρές κωπηλάτες μονάχα, άλλα με μία κι άλλα αδειανά. Το πλοίο του Κόνωνος κι άλλα εφτά κοντινά του, που βρέθηκαν επανδρωμένα, βγήκαν όλα μαζί στ᾽ ανοιχτά με την «Πάραλο»· όλα τ᾽ άλλα έμειναν στον γιαλό κι έπεσαν στα χέρια του Λυσάνδρου. Το μεγαλύτερο μέρος του στρατού αιχμαλωτίστηκε στη στεριά, αν και μερικοί βρήκαν καταφύγιο στα οχυρώματα.
[2.1.29] Καθώς έφευγε με τα εννιά πλοία του, ο Κόνων κατάλαβε πως η Αθήνα ήταν χαμένη. Αποβιβάστηκε λοιπόν στην Αβαρνίδα, το ακρωτήρι της Λαμψάκου, και πήρε τα μεγάλα πανιά των πλοίων του Λυσάνδρου που βρίσκονταν εκεί· ύστερα ο ίδιος με οχτώ πλοία έβαλε πλώρη για την Κύπρο, στον βασιλιά Ευαγόρα, κι η «Πάραλος» για την Αθήνα, ν᾽ αναγγείλει τα γεγονότα.
[2.1.30] Στο μεταξύ ο Λύσανδρος οδήγησε τα πλοία, τους αιχμαλώτους (ανάμεσα σ᾽ αυτούς ήταν ο Φιλοκλής, ο Αδείμαντος κι άλλοι στρατηγοί) και τ᾽ άλλα λάφυρα στη Λάμψακο. Την ίδια μέρα της νίκης του εξάλλου έστειλε τον Θεόπομπο τον Μιλήσιο, τον κουρσάρο, ν᾽ αναγγείλει τα γεγονότα στη Λακεδαίμονα· αυτός έφτασε εκεί τη μεθεπόμενη μέρα κι έδωσε αναφορά. [2.1.31] Έπειτα ο Λύσανδρος συγκέντρωσε τους συμμάχους και τους είπε να συσκεφθούν για την τύχη των αιχμαλώτων. Τότε κατηγορήθηκαν για πολλά οι Αθηναίοι: για εγκλήματα που είχαν κάνει και γι᾽ άλλα που είχε ψηφίσει η Συνέλευσή τους να κάνουν αν κέρδιζαν τη ναυμαχία — να κόψουν το δεξί χέρι σ᾽ όλους τους αιχμαλώτους. Τους κατηγόρησαν κι ότι είχαν ρίξει στη θάλασσα ολόκληρο το πλήρωμα των πολεμικών που ᾽χαν στα χέρια τους, ενός ανδριώτικου κι ενός κορινθιακού· ο Φιλοκλής ήταν ο Αθηναίος στρατηγός που τους εξόντωσε. [2.1.32] Ειπώθηκαν κι άλλα πολλά, κι αποφασίστηκε να εκτελέσουν όσους αιχμαλώτους ήταν Αθηναίοι εκτός από τον Αδείμαντο (αυτός μονάχος, στη Συνέλευση, είχε εναντιωθεί στο κόψιμο των χεριών — μερικοί μάλιστα τον κατηγόρησαν ότι προδίδει τον στόλο).
Ο Λύσανδρος ρώτησε πρώτο τον Φιλοκλή ποιά τιμωρία τού άξιζε —αυτού, που πρώτος παραβίασε τους νόμους του πολέμου ανάμεσα στους Έλληνες— και κατόπιν τον έσφαξε.