[3.126.1] Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός, και τον Οροίτη τον βρήκε η τιμωρία για τον Πολυκράτη. Δηλαδή, μετά τον θάνατο του Καμβύση και τη βασιλεία των Μάγων, ο Οροίτης έμενε αργός στις Σάρδεις και δεν έκανε τίποτε για τους Πέρσες που οι Μήδοι τούς έπαιρναν την αρχή· [3.126.2] μέσα σ᾽ εκείνη την αναταραχή μάλιστα σκότωσε τον Μιτροβάτη, τον διοικητή του Δασκυλείου, που τον κατηγόρησε για τα σχετικά με τον Πολυκράτη, σκότωσε και τον γιο του Μιτροβάτη, τον Κρανάσπη, ανθρώπους ξεχωριστούς ανάμεσα στους Πέρσες, όπως έκανε και άλλα κακουργήματα, κάθε λογής, και κάποιον έφιππο ταχυδρόμο του Δαρείου που πήγε να τον δει, επειδή δεν του άρεσαν τα όσα του μήνυσε, τον σκότωσε καθώς γύριζε πίσω βάζοντας μερικούς να του στήσουν ενέδρα στον δρόμο, και αφού τον σκότωσε, τον εξαφάνισε μαζί με τ᾽ άλογό του.
[3.127.1] Ο Δαρείος τώρα, μόλις πήρε την αρχή, ήθελε να τιμωρήσει τον Οροίτη για όλες τις άδικες πράξεις του, και προπαντός για τον Μιτροβάτη και τον γιο του. Αλλά δεν το βρήκε φρόνιμο να στείλει κατευθείαν στρατό εναντίον του, επειδή και τα πράγματα ήταν ακόμη φουσκωμένα, και ο ίδιος είχε μόλις καταλάβει την αρχή, και για τον Οροίτη μάθαινε ότι διέθετε μεγάλη δύναμη, αφού είχε χίλιους Πέρσες σωματοφύλακες, είχε και τους νομούς φρυγικό, λυδικό, ιωνικό. [3.127.2] Απέναντι λοιπόν σ᾽ αυτή την κατάσταση ο Δαρείος μηχανεύτηκε το εξής: συγκάλεσε τους πιο διακεκριμένους Πέρσες και τους είπε τα ακόλουθα: «Ποιός από σας, Πέρσες, θα κάνει για μένα μια δουλειά, με σοφία όμως και όχι με βία ούτε με πολλούς ανθρώπους, αφού όπου χρειάζεται σοφία, η βία δεν έχει καμιά θέση; [3.127.3] Ποιός από σας δηλαδή θα μου φέρει ζωντανόν είτε θα σκοτώσει τον Οροίτη, αυτόν που κανένα καλό δεν έκανε στους Πέρσες, μόνο έπραξε μεγάλα δεινά; Από τη μια ξέκανε δυο δικούς μας, τον Μιτροβάτη και τον γιο του, από την άλλη σκοτώνει αυτούς που εγώ του στέλνω να τον ανακαλέσουν, δείχνοντας αλαζονεία ανυπόφορη· προτού λοιπόν κάνει στους Πέρσες κανένα μεγαλύτερο κακό, πρέπει εμείς να τον προλάβουμε με θάνατο».
[3.128.1] Αυτά τους ρώτησε ο Δαρείος, κι από εκείνους, τριάντα άνδρες έδωσαν υπόσχεση, θέλοντας ο καθένας τους να εκτελέσει ο ίδιος αυτό το έργο. Επειδή όμως φιλονικούσαν, μπήκε στη μέση ο Δαρείος και τους υπέδειξε να ρίξουν κλήρο· έριξαν λοιπόν κλήρο, κι απ᾽ όλους τυχαίνει ο Βαγαίος του Αρτόντη. [3.128.2] Και αφού κληρώθηκε ο Βαγαίος κάνει το εξής: πιάνει και γράφει γράμματα πολλά που είχαν να κάνουν με διάφορα ζητήματα, βάζει απάνω τους τη σφραγίδα του Δαρείου, και παίρνοντάς τα μαζί του φεύγει για τις Σάρδεις. [3.128.3] Όταν λοιπόν έφτασε εκεί και παρουσιάστηκε στον Οροίτη, άρχισε να βγάζει ένα–ένα τα γράμματα και να τα δίνει στον βασιλικό γραμματικό να τα διαβάσει (γιατί βασιλικούς γραμματικούς έχουν όλοι οι διοικητές)· και όπως έδινε τα γράμματα ο Βαγαίος παρατηρούσε κιόλας τους σωματοφύλακες, αν φανέρωναν τίποτε ενδείξεις αποστασίας από τον Οροίτη. [3.128.4] Βλέποντας λοιπόν ότι έδειχναν μεγάλο σεβασμό για τα γράμματα και ακόμη μεγαλύτερον γι᾽ αυτά που έλεγαν τα γράμματα, δίνει ο Βαγαίος άλλο ένα όπου υπήρχαν τούτα τα λόγια: «Πέρσες, ο βασιλιάς Δαρείος σάς απαγορεύει να είστε σωματοφύλακες του Οροίτη». Σαν τ᾽ άκουσαν αυτό οι σωματοφύλακες χαμήλωσαν τα δόρατά τους μπροστά στον Βαγαίο. [3.128.5] Βλέποντάς τους τώρα ο Βαγαίος να υπακούνε στο γράμμα ως προς αυτό, παίρνει πια θάρρος και δίνει στον γραμματικό και το τελευταίο γράμμα, όπου ήταν γραμμένο: «Ο βασιλιάς Δαρείος προστάζει τους Πέρσες που είναι στις Σάρδεις να σκοτώσουν τον Οροίτη». Οι σωματοφύλακες, μόλις το άκουσαν αυτό, τραβούν τα σπαθιά τους και τον σκοτώνουν ευθύς. Έτσι λοιπόν βρήκε τον Οροίτη τον Πέρση η τιμωρία για τον Πολυκράτη τον Σάμιο.