Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΗΡΟΔΟΤΟΣ

Ἱστορίαι (4.205.1)

[4.205.1] Οὐ μὲν οὐδὲ ἡ Φερετίμη εὖ τὴν ζόην κατέπλεξε. ὡς γὰρ δὴ τάχιστα ἐκ τῆς Λιβύης τεισαμένη τοὺς Βαρκαίους ἀπενόστησε ἐς τὴν Αἴγυπτον, ἀπέθανε κακῶς· ζῶσα γὰρ εὐλέων ἐξέζεσε, ὡς ἄρα ἀνθρώποισι αἱ λίην ἰσχυραὶ τιμωρίαι πρὸς θεῶν ἐπίφθονοι γίνονται. ἡ μὲν δὴ Φερετίμης τῆς Βάττου τοιαύτη τε καὶ τοσαύτη τιμωρίη ἐγένετο ἐς Βαρκαίους.

[4.205.1] Αλλά ούτε και το νήμα της ζωής της Φερετίμης κόπηκε ωραία στο τέλος. Γιατί, μόλις γύρισε στην Αίγυπτο, ύστερ᾽ από την εκδίκηση που πήρε από τους Βαρκαίους, βρήκε φριχτό θάνατο. Δηλαδή την έφαγαν ζωντανή τα σκουλήκια που κόχλαζαν μες στις σάρκες της — νά λοιπόν που ο άνθρωπος που δε βάζει όρια στην εκδίκησή του τραβά επάνω του το μίσος των θεών. Τέτοια λοιπόν και τόσο σκληρή εκδίκηση πήρε απ᾽ τους Βαρκαίους η Φερετίμη του Βάττου.