ΧΟ. Ω βασιλιά Οδυσσέα, μάθε πως έφτασες στην ώρα,
φτάνει να μην οξύνει η παρουσία σου τη σύγκρουση, αλλά
να φέρει συνδιαλλαγή.
ΟΔ. Τί τρέχει, φίλοι; από μακριά πήρε το αυτί μου φωνές
των Ατρειδών, πάνω σ᾽ αυτόν τον έντιμο νεκρό.
1320ΑΓ. Δεν είμαστε εμείς που, ώρα τώρα, βασιλιά Οδυσσέα,
ακούμε απ᾽ αυτόν εδώ τόσο προσβλητικές βρισιές;
ΟΔ. Σαν τί λογής; Γιατί εγώ κατανοώ, αν κάποιος
εξυβρίζεται, να αντιδρά αναλόγως.
ΑΓ. Άκουσε πράγματι κι αυτός βρισιές, αλλά
κι εκείνος μ᾽ έβρισε.
ΟΔ. Τί έκανε εις βάρος σου που θα μπορούσε να σε βλάψει;
ΑΓ. Είπε πως δεν αφήνει χωρίς ταφή να μείνει
το σώμα του νεκρού, αλλά πως θα το θάψει,
παρά την εντολή μου.
ΟΔ. Έχει την άδεια ένας φίλος, λέγοντας την αλήθεια,
να παραμείνει φιλικός, όσο και πριν;
1330ΑΓ. Μίλησε ελεύθερα. Δεν θα ᾽μουνα αλλιώς
στα συγκαλά μου, αφού σε λογαριάζω φίλο καλύτερο
απ᾽ όλους τους Αργίτες.
ΟΔ. Άκου λοιπόν. Τον άνδρα αυτόν —στους αθανάτους
σ᾽ εξορκίζω— μην τον πετάξεις ανελέητα χωρίς ταφή·
με τίποτα στη βία μην ενδώσεις, δείχνοντας τόσο μίσος,
που καταργεί το δίκαιο.
Υπήρξε κάποτε αυτός ο μεγαλύτερος εχθρός μου
μέσα στον στρατό, αφότου έγιναν δικά μου
του Αχιλλέα τα όπλα.
Και παρά ταύτα, ας φάνηκε τέτοιος μαζί μου,
δεν πρόκειται ποτέ να τον υποτιμήσω, ώστε να μην παραδεχτώ
1340πως αναγνώρισα σ᾽ αυτόν τον πιο γενναίο ανάμεσά μας,
όσοι προφτάσαμε στην Τροία, μ᾽ εξαίρεση τον Αχιλλέα.
Δεν θα ᾽ταν δίκαιο λοιπόν ν᾽ ατιμαστεί τώρα από σένα.
Δεν θίγεις τόσο αυτόν, όσο προσβάλλεις
των θεών τους νόμους· άδικο είναι έναν γενναίο άντρα
πεθαμένο, εσύ να θέλεις να τον βλάψεις, έστω
κι αν ένιωθες μίσος γι᾽ αυτόν.
|
