ΜΕΝΕΛΑΟΣ
Ε, συ, εσένα λέω, μην πας να θάψεις με τα χέρια σου
τον πεθαμένο· παράτα τον εκεί που είναι.
ΤΕΥ. Και ποιός ο λόγος που ξοδεύεις τόσο μεγάλα λόγια;
ΜΕ. Δική μου η θέληση, κι εκείνου που όλο
1050το στράτευμα ορίζει.
ΤΕΥ. Δεν θα μπορούσες να μας πεις τώρα και την αιτία;
ΜΕ. Ενώ πιστέψαμε μ᾽ αυτόν πως φέραμε απ᾽ την πατρίδα
φίλο και σύμμαχο των Αχαιών, ανακαλύψαμε επιτόπου
πως ήτανε χειρότερος εχθρός κι από τους Φρύγες.
Μελέτησε όλο τον στρατό να τον ματοκυλήσει
μέσα στη νύχτα ορμώντας, κι εμάς να μας ξεκάνει.
Κι αν δεν συνέβαινε ένας θεός το φονικό ν᾽ αποσοβήσει,
εμείς θα είχαμε τώρα την τύχη τη δική του, θανατωμένοι
επαίσχυντα, θα πέφταμε στο χώμα, ενώ θα ζούσε αυτός.
1060Τώρα ευτυχώς ένας θεός αντέστρεψε την αλαζονική του τρέλα,
κι έτσι τον έριξε πάνω σε πρόβατα και βόδια.
Γι᾽ αυτό κανείς δεν θα βρεθεί με τόση δύναμη και θράσος,
το σώμα αυτό σε τάφο να το θάψει· σε κάποια
απόμερη αμμουδιά ριγμένο, τροφή στα λαίμαργα
πουλιά της θάλασσας θα γίνει.
Λοιπόν, φυλάξου, μην αφήνεις το μένος σου αχαλίνωτο·
αν όσο ζούσε, δεν είχαμε τη δύναμη να του επιβληθούμε,
τώρα που πέθανε, εμείς κάνουμε το κουμάντο,
κι ας μην το θες εσύ· εμείς τον έχουμε στο χέρι,
αφού ποτέ δεν θέλησε τα λόγια μου
1070ν᾽ ακούσει ζωντανός.
Μόλο που είναι γνώρισμα κακού πολίτη,
κάποιος να θεωρεί δικαίωμά του να μην ακούει
τους άρχοντες της πόλης.
Γιατί ποτέ μέσα στην πόλη οι νόμοι δεν κρατούν
το κύρος τους, αν από δίπλα δεν υπάρχει κάποιος φόβος.
Ούτε ο στρατός δεν άρχεται πειθαρχημένα και σωστά,
εφόσον δεν τον συγκρατεί ο φόβος και το σέβας.
Πρέπει ένας άντρας, κι ας είναι από φυσικού του
μεγαλόσωμος, να μάθει πως μπορεί
κι απ᾽ το παραμικρό κακό να γκρεμιστεί.
Όποιος ωστόσο μέσα του αισθάνεται ντροπή και δέος,
1080αυτός, να ξέρεις, σώζεται.
Όπου αντίθετα ο καθένας πολύ το παίρνει πάνω του,
κάνοντας του κεφαλιού του, μια τέτοια πόλη,
με το πέρασμα του χρόνου, κι αν αρμενίσει στην αρχή
με ούριο άνεμο, μετά, να είσαι βέβαιος, θα πιάσει πάτο.
Ας έχω εγώ προστάτη τον σωτήριο φόβο, να μην περνά
απ᾽ τον νου μας πως κάνοντας μονάχα αυτό που μας αρέσει,
μια μέρα δεν θα το πληρώσουμε με τίμημα βαρύ.
Έχει το κάθε πράγμα τον καιρό του. Πριν από λίγο
ήταν αυτός αλλοπαρμένος και θρασύς·
τώρα η σειρά μου να το παίξω εγώ περήφανος.
Και σου το λέω ξεκάθαρα, μην πας
να μου τον θάψεις, μήπως ανοίξεις τον δικό σου λάκκο
1090θάβοντας αυτόν.
ΧΟ. Μενέλαε, πρόσεξε, στοιβάζοντας γνώμες σοφές,
μήπως βρεθείς μετά ο ίδιος υβριστής
μπροστά σε πεθαμένους.
|
