Και νίκησε τη δύναμη του Οινόμαου [στρ. δ]
και πήρε για γυναίκα του την κόρη,
που έξη του γέννησε βασιλικούς βλαστούς
στην αντρειοσύνη ξακουστούς.
90Τώρα λαμπρές θυσίες νεκρικές
στ᾽ Αλφειού δέχεται γερμένος την ποριά
έχοντας τύμβο μυριοσύχναστο
πλάι στον κοσμοπλημμύριστο βωμό.
Κι η δόξα λάμπει από μακριά του Πέλοπα
στους στίβους των Ολυμπιάδων,
95όπου τα πόδια συνερίζουνται τα γρήγορα
και της θρασύμαχης αντρείας ο αθέρας,
που όποιος νικά σ᾽ όλη του την επίλοιπη ζωή
έχει γλυκιά σα μέλι γαληνιά

όσο γι᾽ αγώνες· γιατί ένα καλό [αντ. δ]
που βαστά πάντα μέρα με τη μέρα
100είναι το πιο μεγάλο τ᾽ αγαθό
για τον καθ᾽ άνθρωπο. Κι εγώ
πρέπει το νικητή να στεφανώσω αυτόν
μ᾽ αιολικό, στον ίππειο νόμον, άσμα.
Και βέβαιος είμαι πως κανένα σαν κι αυτόν,
πού, σύγκαιρα, και του καλού την γνώση να ᾽χει
και να ᾽ναι και στη δύναμη τρανύτερος
—όσο απ᾽ τους τωρινούς— δε θα στολίσουν
105των ύμνων μου οι λαμπρές πτυχές.
Ένας Θεός, που είναι προστάτης σου,
δουλειά του κάνοντάς το έχει την έγνοια
για όσα στο νου σου μελετάς, Ιέρωνα,
κι αν δεν σε παρατήσει γρήγορα
κι ακόμα πιο γλυκύτερη ελπίζω νίκη

110μ᾽ άρμα γοργό να υμνήσω, βρίσκοντας [επωδ. δ]
το δρόμο βολικό για τα τραγούδια
κάτω στο Κρόνιο το προσήλιο που θα ᾽ρθώ·
γιατί για μένα θρέφει η Μούσα
το βέλος το γερότερο σε δύναμη·
πάλι άλλοι σ᾽ άλλα είναι μεγάλοι,
μ᾽ απ᾽ όλες τη ψηλότερη κορφή
κρατούνε οι βασιλιάδες.
Μη ζητάς πιο μακριά να δεις,
άμποτε τούτη τη ζωή
115και συ έτσι πάντα να πατάς ψηλά
και γω να στέκω ωστόσο πλάι
σε κείνους που νικούν και να ᾽μαι για την τέχνη μου
πρόφαντος μέσα σ᾽ όλη την Ελλάδα.