ΒΙΒΛΙΟΝ Θ

Ο τύπος του τυραννικού ανθρώπου
[571a] Μας μένει ακόμη να εξετάσομε τον τυραννικό άνθρωπο, πώς σχηματίζεται από τον δημοκρατικό, όταν διαμορφωθεί ποιός είναι ο χαρακτήρας του και αν ο τρόπος της ζωής του είναι άθλιος ή μακαριστός.
Αυτός πραγματικά υπολείπεται.
Ξέρεις όμως τί επιθυμώ εγώ ακόμη;
Τί;
Μου φαίνεται ότι δεν εξετάσαμε αρκετά το θέμα των επιθυμιών, ποιά είναι η φύση και τα διάφορα είδη τους. Εφόσον υπάρχουν σ᾽ αυτό χάσματα, [571b] θα είναι ασαφέστερη η εξέταση εκείνου που ζητούμε.
Και δεν είναι ακόμη καιρός να το κάνομε;
Είναι βέβαια· και πρόσεξε τί κυρίως θέλω γι᾽ αυτές να μάθομε. Νά τί θέλω. Ανάμεσα στις επιθυμίες και στις ηδονές που τις χαρακτηρίσαμε μη αναγκαίες υπάρχουν μερικές που τις θεωρώ παράνομες· αυτές βρίσκονται γενικά σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους, αλλά σε μερικούς περιστέλλονται από τους νόμους και από άλλες καλύτερες επιθυμίες με την επικουρία του λογικού, έτσι ώστε ή φεύγουν καθ᾽ ολοκληρίαν ή, όσες μένουν, είναι λίγες και αδύνατες, [571c] σε άλλους όμως είναι δυνατότερες και περισσότερες.
Και ποιές είναι οι επιθυμίες που λες;
Εκείνες που ξυπνούν κατά τον ύπνο, όταν κοιμάται το άλλο μέρος της ψυχής που είναι λογικό, ήμερο και άξιο να άρχει, το άλλο δε το κτηνώδες και άγριο, αφού χορτάσει από φαγητό και μέθη, αρχίζει να σκιρτά και, αφού αποδιώξει τον ύπνο, ζητάει να διαφύγει και να ικανοποιήσει τις ορέξεις του· ξέρεις ότι τίποτα δεν υπάρχει που να μην τολμά να το κάνει τότε, σαν να έχει λυθεί και αποτινάξει κάθε χαλινό ντροπής και φρόνησης. Δεν διστάζει να επιχειρεί, [571d] καθώς φαντάζεται οποιαδήποτε βδελυρία, χωρίς να κάνει διάκριση μητέρας ή άλλου οποιουδήποτε ανθρώπου ή θεού ή ζώου, φόνους να διαπράττει αποτρόπαιους και από κανένα φαγητό να μην αποτραβιέται· μ᾽ έναν λόγο δεν υπάρχει παραφροσύνη και αναισχυντία που να την αφήνει.
Είναι αληθέστατα αυτά που λες.
Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει ρυθμίσει τη δίαιτά του με τους κανόνες της υγιεινής και της σωφροσύνης· όταν, πριν παραδοθεί στον ύπνο, ξυπνάει το λογιστικό μέρος της ψυχής του και το θρέφει με καλούς λόγους και σκέψεις και συγκεντρώνει [571e] σ᾽ αυτές όλη τη διάνοιά του· όταν, χωρίς ούτε να στερήσει ούτε να παραφορτώσει το επιθυμητικό, του παραχωρεί όσο ακριβώς του χρειάζεται για ν᾽ αποκοιμηθεί και να μην έρχεται να διαταράσσει [572a] το καλύτερο μέρος της ψυχής με τη χαρά του ή τη λύπη του, αλλά το αφήνει μόνο του και ανεπηρέαστο να αναζητεί και να λαχταράει να νιώσει ό,τι δεν γνωρίζει, ή από τα περασμένα ή από τα παρόντα ή από τα μέλλοντα· όταν επίσης αυτός ο άνθρωπος κατευνάσει το θυμοειδές μέρος της ψυχής του και κοιμηθεί χωρίς να έχει την καρδιά του ταραγμένη από οργή εναντίον άλλων· όταν τέλος καθησυχάσει αυτά τα δύο μέρη της ψυχής κρατώντας άγρυπνο μόνο το τρίτο όπου εδράζει η φρόνηση, κι έτσι αναπαυθεί, ξέρεις βέβαια ότι τότε το πνεύμα του εγγίζει όσο γίνεται περισσότερο την αλήθεια και κάθε άλλο παρά φαντασίες παράνομες [572b] του παρουσιάζονται στα όνειρά του.
Και εγώ παραδέχομαι ότι έτσι εντελώς γίνονται τα πράγματα.
Ίσως να τραβήξαμε περισσότερο απ᾽ όσο έπρεπε αυτή την παρέκβαση· πάντως εκείνο που μας ενδιαφέρει να γνωρίζομε είναι ότι έχει μέσα του ο καθένας μας, ακόμη κι εκείνοι που θεωρούνται περισσότερο κύριοι των παθών τους, ένα είδος φοβερών, άγριων και παράνομων επιθυμιών· αυτό γίνεται ολοφάνερο στον ύπνο. Σκέψου λοιπόν τώρα αν σου φαίνεται πως έχω δίκιο και συμφωνείς μαζί μου.
Και βέβαια συμφωνώ.
Τώρα θυμήσου την εικόνα που κάναμε του δημοκρατικού ανθρώπου. [572c] Λέγαμε ότι από τα νιάτα του ανατράφηκε από πατέρα φειδωλό, που μόνο τις επιθυμίες του χρηματικού κέρδους τιμά και περιφρονεί τις μη αναγκαίες που αποβλέπουν μόνο στη διασκέδαση και στον καλλωπισμό. Ή όχι;
Ναι.
Και αφού σχετίσθηκε με ανθρώπους πιο μορφωμένους και έκδοτους σε όλες τις επιθυμίες που πριν από λίγο αναφέραμε, παραδίνεται κι αυτός σε κάθε διαφθορά και στο είδος ζωής των ανθρώπων εκείνων, από μίσος προς τη φιλαργυρία του πατέρα του· επειδή όμως είχε καλύτερη φύση από τους διαφθορείς του, ελκόμενος προς δύο αντίθετες διευθύνσεις [572d] έπλασε έναν μέσο μεταξύ των δύο χαρακτήρα και απολαμβάνοντας με μέτρο, καθώς φαντάζεται, τα καλά του ενός και του άλλου ζει βίο ούτε ανελεύθερο ούτε παράνομο, έτσι καθώς έγινε δημοκρατικός από ολιγαρχικός που ήταν πριν.
Αυτή πραγματικά την ιδέα είχαμε και έχομε γι᾽ αυτό τον τύπο.
Τώρα φαντάσου πάλι αυτό τον άνθρωπο προχωρημένο πια στην ηλικία να ᾽χει γιο νέο αναθρεμμένο με τις αρχές του πατέρα του.
Φαντάζομαι.
Φαντάσου κατόπιν ότι συμβαίνουν και μ᾽ αυτόν τα ίδια που έγιναν και με τον πατέρα του, ότι δηλαδή παραδίνεται σε κάθε [572e] παραλυσία, που ελευθερία την ονομάζουν όσοι τον παρέσυραν σ᾽ αυτήν, και ότι ο πατέρας του και οι άλλοι οικείοι του βοηθούν εκείνες τις διάμεσες επιθυμίες του, ενώ οι άλλοι βοηθούν τις αντίθετες· όταν πια αυτοί οι φοβεροί μάγοι και επιτήδειοι να δημιουργούν τυράννους απελπισθούν ότι θα μπορέσουν να κρατήσουν τον νέο μαζί τους με άλλον τρόπο, μηχανεύονται το καθετί για να γεννηθεί στην καρδιά του κάποιος έρωτας, προστάτης των αργών και [573a] σπάταλων επιθυμιών, που είναι κατά την ιδέα μου ένας φτερωτός και μεγάλος κηφήνας — ή νομίζεις εσύ ότι είναι τίποτ᾽ άλλο αυτός ο έρωτας;—
Αυτό και τίποτ᾽ άλλο.
Όταν λοιπόν οι άλλες επιθυμίες αρχίσουν να βομβούν τριγύρω του, γεμάτες από θυμιάματα, μυρωμένες, στεφανωμένες με άνθη και μεθυσμένες από κρασιά και από εκείνες τις αχαλίνωτες ηδονές που παρακολουθούν τις τέτοιες συντροφιές, και αρχίσουν να τον τρέφουν με το παραπάνω και να τον μεγαλώνουν, έως ότου αναπτυχθεί μέσα στον κηφήνα το κεντρί του πόθου, τότε πια δορυφορούμενος από τη μανία και [573b] οιστρηλατούμενος αυτός ο προστάτης της ψυχής, αν βρει ακόμη μέσα του μερικές δοξασίες ή επιθυμίες χρηστές και κάποια ίχνη ντροπής, τα αποτελειώνει και τα διώχνει έξω από την ψυχή του, κι έτσι, αφού την καθαρίσει από κάθε σωφροσύνη, φέρνει απέξω και τη γεμίζει με παραφροσύνη.
Πιστότατα εικονίζεις τον τρόπο που γίνεται ο τυραννικός άνθρωπος.
Δεν είναι άραγε γι᾽ αυτό τον λόγο που από παλιά ονομάσθηκε τύραννος και ο Έρωτας;
Έτσι φαίνεται.
Ακόμη κι ένας άνθρωπος, φίλε, μεθυσμένος δεν παρουσιάζει κάπως [573c] τυραννικές διαθέσεις;
Μάλιστα.
Αλλά κι ένας παράφρων και με σαλεμένες τις φρένες δεν δοκιμάζει και δεν φαντάζεται ότι είναι ικανός να κυβερνήσει όχι μόνο ανθρώπους αλλά και θεούς;
Βεβαιότατα.
Λοιπόν, καλέ μου, τυραννικός γίνεται τυπικά ένας άνθρωπος, όταν ή από τη φύση του ή από την ανατροφή του ή και από τα δύο γίνει επιρρεπής στη μέθη και στον έρωτα και στην παραφροσύνη.
Πολύ σωστά.
Με αυτό λοιπόν τον τρόπο γίνεται και τέτοιος είναι ο χαρακτήρας του· ποιά τώρα να είναι η ζωή του;
[573d] Όπως λέγουν παίζοντας «αυτό θα μου το πεις εσύ κι εμένα».
Θα σου το πω. Ύστερ᾽ απ᾽ αυτό ρίχνονται κατακέφαλα στις εορτές, στους κώμους, στα συμπόσια, στις εταίρες και σ᾽ όλα τα παρόμοια εκείνοι που μέσα στην ψυχή τους τύραννος θρονιάζεται ο Έρωτας και τους κυβερνά καθ᾽ ολοκληρίαν.
Αναγκαστικά.
Δεν θα ξεφυτρώνουν λοιπόν, κάθε νύχτα και μέρα, όλο και νέες και φοβερές επιθυμίες, με ένα σωρό απαιτήσεις για να ικανοποιηθούν;
Βεβαιότατα.
Ώστε, εάν υπάρχουν τίποτα εισοδήματα, δεν θ᾽ αργήσουν να εξαντληθούν.
Πώς όχι;
[573e] Έπειτα θ᾽ αρχίσουν τα δάνεια και ο εξαφανισμός σιγά σιγά της περιουσίας.
Εννοείται.
Και όταν τελειώσουν όλα, δεν θ᾽ αρχίσουν κατ᾽ ανάγκη να βοούν οι πολλές και σφοδρές επιθυμίες που φωλιάζουν μέσα τους, και αυτοί, καθώς θα ερεθίζονται από τις άλλες επιθυμίες, προπάντων όμως από τον Έρωτα που σαν αρχηγός θα έχει όλες τις άλλες δορυφόρους του, δεν θα πέσουν σε μανία και θα τρέχουν δεξιά κι αριστερά κοιτάζοντας ποιός έχει τίποτα που να μπορούν να το αφαιρέσουν με την απάτη ή και [574a] με τη βία;
Βεβαιότατα.
Είναι λοιπόν αναγκασμένοι να μαζεύουν από παντού και ό,τι λάχει, ειδεμή να υποφέρουν μεγάλα βάσανα και πόνους.
Δίχως άλλο.
Και καθώς τα πάθη που μπήκαν έπειτα στην ψυχή του υπερίσχυσαν και απογύμνωσαν τις παλαιές επιθυμίες από τα υπάρχοντά τους, έτσι κι αυτός δεν θα ζητήσει, αν και νεότερος, να δείξει την πλεονεξία του απέναντι στον πατέρα του και στη μητέρα του και να τους στερήσει το μερίδιό τους, αφού σπαταλήσει πια το δικό του;
Πώς όχι;