Ανάκληση και θάνατος του Κίμωνα
[10.1] Η διάρκεια του εξοστρακισμού εκείνων που έδιωχνε η πόλη είχε οριστεί με νόμο για δέκα χρόνια. Μόλις είχε περάσει το μισό διάστημα της δεκαετίας που ο Κίμων ήταν εξοστρακισμένος, οι Λακεδαιμόνιοι με μεγάλο στρατό μπήκαν στην περιοχή της Τανάγρας και οι Αθηναίοι αμέσως όρμησαν εναντίον τους. Τότε ο Κίμων ήρθε από τον τόπο όπου ήταν εξοστρακισμένος και κατατάχτηκε και αυτός στο λόχο που υπηρετούσαν οι άντρες της φυλής του. Ήθελε με την πράξη του να ξεπλύνει την κατηγορία του λακωνισμού, κινδυνεύοντας στον αγώνα μαζί με τους συμπολίτες του. Αλλά οι φίλοι του Περικλή συνεννοήθηκαν και τον έδιωξαν με τη δικαιολογία ότι ήταν εξοστρακισμένος. [10.2] Για τούτο, φαίνεται, ο Περικλής σ᾽ εκείνη τη μάχη πολέμησε με πολλή αντρεία και ξεχώρισε απ᾽ όλους τους άλλους, αψηφώντας τη ζωή του. [10.3] Αλλά έπεσαν σ᾽ αυτή τη μάχη και όλοι μαζί οι φίλοι του Κίμωνα, αυτοί που ο Περικλής τους κατηγορούσε επίσης ως φίλους των Λακεδαιμονίων. Και τότε μετάνιωσαν πικρά οι Αθηναίοι και αποζητούσαν τον Κίμωνα, πολύ περισσότερο μάλιστα γιατί νικήθηκαν στα σύνορα της Αττικής και περίμεναν πως την ερχόμενη άνοιξη θα ξανάρχιζε άγριος ο πόλεμος. [10.4] Κατάλαβε ο Περικλής τις διαθέσεις αυτές του λαού και δε δίστασε να τον ικανοποιήσει. Υπόβαλε ο ίδιος στην εκκλησία του δήμου ψήφισμα για την ανάκληση του Κίμωνα και όταν εκείνος γύρισε στην πατρίδα του, κατόρθωσε να συμφωνηθεί ειρήνη ανάμεσα στις δύο πόλεις· γιατί οι Λακεδαιμόνιοι είχαν τόση συμπάθεια στον Κίμωνα, όση αντιπάθεια στον Περικλή και στους άλλους δημοκρατικούς αρχηγούς. [10.5] Μερικοί ισχυρίζονται ότι πριν ο Περικλής υποβάλει την πρόταση για την επάνοδο του Κίμωνα, είχε συνεννοηθεί μυστικά μαζί του με τη μεσολάβηση της αδερφής του Κίμωνα Ελπινίκης και είχαν συμφωνήσει: ο Κίμων να φύγει με διακόσια πλοία και να είναι στρατηγός μακριά από την Αττική καταστρέφοντας τη χώρα του βασιλιά των Περσών, και ο Περικλής να έχει την εξουσία μέσα στην πόλη. [10.6] Φαίνεται πως και πρωτύτερα η Ελπινίκη είχε μεσολαβήσει, για να καταπραΰνει τον Περικλή απέναντι του Κίμωνα, όταν αυτός δικαζόταν και κινδύνευε να καταδικαστεί σε θάνατο. Τότε ο Περικλής ήταν ένας από τους κατηγόρους που είχε ορίσει ο δήμος και, όταν ήρθε σ᾽ αυτόν η Ελπινίκη και τον παρακαλούσε, αυτός χαμογέλασε και είπε: «Ελπινίκη, είσαι γριά, είσαι πολύ γριά, για ν᾽ ανακατεύεσαι σε τόσο μεγάλα ζητήματα». Και όμως στη δίκη δε σηκώθηκε να μιλήσει παρά μόνο μια φορά, αναγκασμένος από την εντολή που είχε αναλάβει, και, αφού επιβάρυνε τον Κίμωνα όσο μπορούσε λιγότερο από τους άλλους κατηγόρους, αποχώρησε από τη συνεδρίαση. [10.7] Πώς λοιπόν, ύστερ᾽ απ᾽ αυτά, μπορεί κανείς να δώσει πίστη στα λόγια του Ιδομενέα, που κατηγορεί τον Περικλή, πως τάχα τον Εφιάλτη, το δημοκρατικό αρχηγό, που ήταν φίλος και πολιτικός συνεργάτης του, τον δολοφόνησε από ζηλοτυπία και από φθόνο για τη δόξα του; Δεν ξέρω από πού τα μάζεψε αυτά και τα έριξε σα χολή στο πρόσωπο του Περικλή, που ίσως να μην είναι ολότελα άμεμπτος, πάντως όμως είχε φρόνημα ευγενικό και γενναιοψυχία, αρετές από τις οποίες δεν μπορούσε ποτέ να βλαστήσει πάθος τόσο σκληρό και τόσο απάνθρωπο. [10.8] Η αλήθεια είναι ότι τον Εφιάλτη που ήταν φοβερός αντίπαλος των ολιγαρχικών και αλύγιστος στην αναζήτηση ευθύνης και στην καταδίωξη κάθε αδικητή του λαού, τον επιβουλεύτηκαν οι εχθροί του· αυτοί έβαλαν τον Αριστόδικο από την Τανάγρα και τον σκότωσε κρυφά, όπως λέει ο Αριστοτέλης.
Όσο για τον Κίμωνα, αυτός πέθανε στην Κύπρο, όπου ήταν στρατηγός.