
Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
[ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ]
Περὶ Ἁλοννήσου (7) (30-37)
[30] Έρχομαι τώρα στην άλλη τροπολογία που επιχειρείτε να συμπεριληφθεί στη συνθήκη ειρήνης, ότι δηλαδή οι άλλοι Έλληνες, όσοι δεν μετέχουν στη συνθήκη ειρήνης, να είναι ελεύθεροι και ανεξάρτητοι και, αν κάποιος τους επιτεθεί, να τους βοηθήσουν οι συμβαλλόμενοι. [31] Ο όρος αυτός συμπεριελήφθηκε, επειδή θεωρήσατε δίκαιο και ανθρωπιστικό να μην περιοριστεί η ειρήνη σ᾽ εμάς και τους συμμάχους μας από τη μια πλευρά και στον Φίλιππο και τους συμμάχους του από την άλλη, ενώ, όσοι δεν είναι σύμμαχοι ούτε δικοί μας ούτε του Φιλίππου, να είναι εκτεθειμένοι σε κινδύνους και να αφανίζονται από τους ισχυροτέρους, αλλά και τη δική τους σωτηρία να εξασφαλίσει η ειρήνη σας και εμείς να καταθέσουμε τα όπλα και να έχουμε πραγματική ειρήνη. [32] Μολονότι όμως ο Φίλιππος αναγνωρίζει στην επιστολή του, όπως ακούτε, ότι η τροπολογία αυτή είναι δίκαιη και την αποδέχεται, εντούτοις έχει αρπάξει από τους Φεραίους την πόλη τους και εγκατέστησε φρουρά στην ακρόπολή τους, για να είναι προφανώς οι άνθρωποι ανεξάρτητοι! Εκστρατεύει εναντίον της Αμβρακίας και όσο για τις τρεις πόλεις στην Κασσωπία, την Πανδοσία, τον Βούχετα και την Ελάτεια, αποικίες των Ηλείων, αφού κατέκαυσε την ύπαιθρο και εισέβαλε με τη βία σ᾽ αυτές, τις παρέδωσε στον γυναικάδελφό του Αλέξανδρο να τον υπηρετούν δουλικά. Τόσο πολύ επιθυμεί, όπως δείχνουν τα έργα του, να είναι οι Έλληνες ελεύθεροι και ανεξάρτητοι! |