Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Επίπεδο: Β2 | Δεξιότητα: Κατανόηση Προφορικού Λόγου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πηγή (διασκευή): | https://el.wikipedia.org/wiki/Ολυμπιακοί_αγώνες_στην_αρχαιότητα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Επικοινωνιακή γλωσσική δραστηριότητα: | Κατανόηση προφορικού λόγου |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Τι πρέπει να ξέρει και τι μπορεί να κάνει ο εξεταζόμενος: | Ο υποψήφιος πρέπει να έχει την ικανότητα να καταλαβαίνει εκτενή κείμενα προφορικού λόγου και διαλέξεις και να παρακολουθεί ακόμη και σύνθετη ανάπτυξη επιχειρημάτων, εφόσον το θέμα είναι σχετικά οικείο ή έχει προετοιμαστεί κατάλληλα. Πρέπει επίσης να είναι σε θέση να καταλαβαίνει τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και προγράμματα επικαιρότητας. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Τύπος εξεταστικού ερωτήματος: | ΚΠΛ Ερώτημα 1: Σημειώσεις | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Λέξεις κλειδιά: | Β2, Ολυμπιακοί αγώνες, Ολυμπία, αθλητές, θεατές, αγωνίσματα, κλαδί ελιάς | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Κείμενο
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Αγαπητές μου ακροάτριες και αγαπητοί μου ακροατές. Σήμερα θα κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η πρώτη καταγραφή των Ολυμπιακών αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π.Χ. με το σημερινό ημερολόγιο. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή δεν ήταν και η πρώτη φορά που γίνονταν οι αγώνες. Από το 776 π.Χ. και μετά οι αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο αποκορύφωμά τους κατά τον 6ο και 5ο αι. π.Χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία, αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία.
Αρχικά, οι Ολυμπιακοί αγώνες διαρκούσαν μια ημέρα μόνο. Αργότερα, το πρόγραμμα συμπεριέλαβε πλήθος αθλημάτων και πανηγυρικών εκδηλώσεων που συνόδευαν την εορτή, διάρκειας πέντε ημερών, στην οποία συμμετείχε πλήθος αθλητών και θεατών. Οι τελετές άρχιζαν την 11η ημέρα του μήνα και διαρκούσαν μέχρι τη 15η ημέρα, έτσι ώστε η νύχτα της τέταρτης μέρας των αγώνων να λούζεται στο φως της πανσέληνου. Σύμφωνα με το σημερινό ημερολόγιο η έναρξη των αγώνων γίνονταν περίπου στα τέλη Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου. Η πρώτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στους θεούς και η σημαντικότερη θυσία ήταν προς τιμή του Ολυμπίου Διός και γινόταν από εκπροσώπους της πόλης της Ήλιδας, μιας πόλης-κράτος δίπλα στη αρχαία Ολυμπία. Ακολουθούσε ο όρκος των αθλητών, των προπονητών και των ελλανοδικών, δηλαδή των διαιτητών που θα έκριναν τα αποτελέσματα των αγώνων. Όσο για τους ανήλικους νέους που έπαιρναν μέρος, ορκίζονταν οι πατέρες ή οι πιο μεγάλοι αδελφοί τους. Επίσης, οι αθλητές και τα άλογα εξετάζονταν για να κριθεί η συμμετοχή τους και για να κληρωθούν στις ομάδες που θα έπαιρναν μέρος. Το πρόγραμμα της πρώτης ημέρας κατέληγε σε γενικό φαγοπότι γνωριμίας, ενώ την ίδια μέρα επιλέγονταν όσοι θα είχαν το τιμητικό προνόμιο να εκφωνούν τα ονόματα των Ολυμπιονικών την ώρα των βραβείων.
Την πρώτη μέρα των αγωνισμάτων, πριν από τα χαράματα, γέμιζαν οι κερκίδες, αφού με τις πρώτες ηλιαχτίδες ξεκινούσαν τα πρώτα αγωνίσματα. Τη δεύτερη, τρίτη και τέταρτη μέρα συνεχιζόταν η διεξαγωγή των αγωνισμάτων, ενώ η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στις τελετές και στις θυσίες στους θεούς. Την τελευταία μέρα των Ολυμπιακών αγώνων γινόταν η απονομή των στεφάνων. Ένας νέος έκοβε με χρυσό ψαλίδι τα κλαδιά της ελιάς από το ιερό δέντρο. Με την απονομή του στεφανιού αναγγελλόταν το όνομα του αθλητή, μαζί με αυτό του πατέρα του και της πατρίδας του και γινόταν αθάνατο σε όλες τις τότε Ελληνικές πόλεις. Οι νικητές έδιναν δώρα στους θεούς, καθένας με τις δυνατότητές του, για να τους ευχαριστήσουν για την υψηλοτέρα των τιμών. Ακολουθούσαν πομπές και γενικό φαγοπότι, συνοδευόμενο από τραγούδι και μουσική, τα «επινίκια».
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διατήρησαν το καλό τους όνομα σε όλη την ελληνική αρχαιότητα και όσοι νικούσαν σε αυτούς δοξάστηκαν από λαμπρούς ποιητές. Όταν όμως επικράτησαν οι Ρωμαίοι, το ευγενικό πνεύμα των αγώνων άρχισε να νοθεύεται με βίαια θεάματα και σιγά-σιγά οι Έλληνες αθλητές αποσύρθηκαν και δεν έπαιρναν μέρος στους αγώνες. Έτσι, ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων έχασε τη σημασία του. Όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια μία ειδωλολατρική γιορτή και το 393 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε τη διεξαγωγή τους. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε μια περίοδος χιλίων χρόνων κατά την οποία οι Ολυμπιακοί διεξάγονταν συνεχώς.