• 1) Γραμματικός, γραμματέας·
  • (εδώ) γραμματέας δικαστηρίου:
    • ταύτα πάντα γράφει ο νοτάριος λόγον προς λόγον (Ελλην. νόμ. 522¹).
• 2)
  • α) Αξιωματούχος με καθήκοντα γραμματέα, καθώς και άλλες αρμοδιότητες, στην υπηρεσία κοσμικού ή εκκλησιαστικού άρχοντα:
    • το σιρ Τζάκο τε Πολονία τον νοτάριον, οπού ’χεν πέψειν ο ρήγας διά μαντατοφόρον (Μαχ. 172¹⁰)·
    • ο πατριαρχικός έξαρχος και νοτάριος (Byz. Kleinchron. Ά 324⁷)·
  • β) το παραπάνω αξίωμα:
    • Ταύτα (ενν. τα οφφίκια) δίδονται εις τους λαϊκούς: Του πρωτονοταρίου, του λογοθέτου … του νοταρίου … (Μαλαξός, Νομοκ. 517).
• 3) Συμβολαιογράφος:
  • ήκραξα εσένα τον … νοτάριον … οδιά να γράψεις … το παρόν μου τεσταμέντο (Διαθ. 17. αι. 7¹¹· Αλφ. 11⁵¹).

[μτγν. ουσ. νοτάριος (TLG, L‑S Suppl.) <λατ. notarius. Η λ. σε έγγρ. 11.-18. αι. και σήμ. ιδιωμ.]