• 1)
  • α) Κορίτσι, κοπέλα:
    • προυκιό τση κορασάς (Πανώρ. Ε´ 246)·
  • β) παρθένα, ανύπαντρη γυναίκα:
    • (Πεντ. Λευιτ. XXI 3)·
    • Τότες σκλαβώνουν (ενν. οι Χριστιανοί) κορασές κι ύπαντρες (Τζάνε, Κρ. πόλ. 348³).
• 2) Κόρη, θυγατέρα:
  • Τρεις κορασές ενέθρεφεν με δίχως την μητέρα (Βίος αγ. Νικ. 151).

[<ουσ. κοράσι(ον) + κατάλ. ‑ιά. Τ. ‑έα σήμ. ποντ. Η λ. στο Somav. (λ. ‑άσι) και σήμ. ιδιωμ.]

• 1) Παρθενικός υμένας, παρθενία:
  • τη γεναίκα ετούτην επήρα … και δεν ηυρήκα αυτεινής κορασιδάτα (Πεντ. Δευτ. XXII 14 (έκδ. κορασίδατα)).
• 2) Σημάδια, ενδείξεις παρθενίας:
  • τα κορασιδάτα της θεγατέρας μου (αυτ. XXII 17 (έκδ. ‑σί‑)).

[<ουσ. κορασίδα + κατάλ. ‑άτα. Η λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• Κοριτσάκι, κοπελίτσα:
  • Εθυσίαζαν οι Αρκάδιοι της θεάς των … κορασιδοπούλαν εντοπικήν (Σουμμ., Παστ. φίδ. Υπόθ. [3]).

[<ουσ. κορασίδα + κατάλ. ‑πούλα]

• 1) Κορίτσι· παρθένα, ανύπαντρη γυναίκα:
  • (Ερωτόκρ. Α´ 1245), (Σπαν. O 195).
• 2) Κόρη, θυγατέρα:
  • (Απολλών. 183).
• 3)
  • α) Σύζυγος:
    • εγώ και το κοράσιον μου να είμεθεν αντάμα (Διγ. Esc. 1304)·
  • β) ερωμένη:
    • (Διγ. Gr. 395).
• 4) Θεραπαινίδα, ακόλουθος:
  • (Θησ. Γ´ [83⁵]).

[μτγν. ουσ. κοράσιον. Ο τ. ‑ι στο Βλάχ. Ο τ. ‑ιν και σήμ. κυπρ.]

• 1)
  • α) Κορίτσι, κοπέλα:
    • (Τζάνε, Κρ. πόλ. 573²⁵)·
    • κλάηματ’ απού γίνουνται για κορασίδας κάλλη (Πανώρ. Πρόλ. 89)·
  • β) παρθένα, ανύπαντρη γυναίκα:
    • η παιδοπούλα … κορασίδα, και ανήρ δεν την ήξερεν (Πεντ. Γέν. XXIV 16· Συναξ. γυν. 1140).
• 2) Κόρη, θυγατέρα:
  • (Πτωχολ. α 505).
• 3) Συντρόφισσα, ακόλουθος· θεραπαινίδα:
  • από τες κορασίδες σου καμιά μ’ εσέ μην φέρεις (Σουμμ., Παστ. φίδ. Β´ [1041])·
  • μπαίνει μέσα με τσι κορασίδε τση η Ροδοδάφνη (Ροδολ. Β´ μετά στ. 506).

[<ουσ. κοράσιον + κατάλ. ‑ίς/‑ίδα. Η λ. (‑ίς) τον 7. αι.· ‑ίδα στο Meursius και σήμ.]