• tangible, palpable (syn χειροπιαστός, near-syn αισθητός 1):
  • ~κίνδυνος, κόσμος, παράδεισος, στόχος |
  • απτή επιφάνεια, ομορφιά, παρουσία, τέχνη, ύπαρξη |
  • απτή αντίθεση, απόδειξη, πραγματικότητα, σαφήνεια |
  • απτό αντικείμενο, ενδιαφέρον, κριτήριο, παράδειγμα, τεκμήριο |
  • απτά αποτελέσματα, δεδομένα, περιστατικά, στοιχεία, χαρακτηριστικά |
  • μια απτή έκφραση της διαμάχης |
  • κύριος στόχος της παρεμβολής ήταν να καταστεί σαφής, ορατή και απτή η απειλή, την οποία αισθάνεται η χώρα |
  • πλάγιασε ανάμεσα στους γονιούς της, που η απτή προστασία τους την καθησύχαζε (AAGeorgiadis-K) |
  • η επίδραση της τεχνικής είναι απτή από κάθε άνθρωπο (Theodorakop) |
  • το μυθιστόρημα δεν έχει καθόλου δράση, που να γίνεται απτή στον αναγνώστη (Sachinis) |
  • όσο ανέβαινα τις σκάλες .. το όραμά της γινόταν απτότερο (Chatzinis) |
  • poem κυλάει .. | το φως του φεγγαριού | ψυχρό κι απτό καθώς υδράργυρος (Melissanthi)

[fr kath απτός ← PatrG, AG ἁπτός]

• state or quality of affecting tactile perception, tactility (syn απτικότητα):
  • το ζωγραφικό αντικείμενο είναι απλώς εποπτική μορφή χωρίς ~,που υποθέτει τον τρισδιάστατο χώρο (Papanoutsos)

[fr kath (neol) απτότης, der of απτός]

• Φιτίλι καντήλας:
  • (Προδρ. II 42-5 χφ H κριτ. υπ).

[<ουσ. απτρίν (DGE, LBG, Andr., λ. ‑ίον) + τουβίν (Du Cange). H λ. το 10. αι. (LBG)]

• having no pleats, unpleated, uncreased, unwrinkled, smooth (syn αζάρωτος 1, απτύχωτος, ασούρωτος):
  • ~πέπλος, χιτώνας |
  • η βάρκα αόρατη γλιστρά 'πά στο άπτυχο γαλάζιο (Mammelis)

[fr kath (neol Koumanoudis) άπτυχος, cpd w. πτυχή]

• ~πέπλος, απτύχωτη επιφάνεια |

• λεπτές και πυκνές πτυχές πέφτουν πάνω στο στήθος αφήνοντας απτύχωτα κενά σε ορισμένα σημεία (Despinis) |

• παριστάνουν τοπία μ' ένα τυπικό ερειπωμένο πύργο στην κορφή ενός απτύχωτου βουνού (Ouranis)

[cpd w. πτυχωτός, der of kath πτυχώ (-όω); cf also πτύχωσις]

• Α´ Mτβ.
  • 1) (Eνεργ. και μέσ.) ανάβω κ.:
    • (Tζάνε, Kρ. πόλ. 149⁸), (Eρμον. Φ 321).
  • 2) Προκαλώ ερωτική διάθεση:
    • άψα τα σωθικά τους (Πανώρ. E´ 71· Eρωτοπ. 285).
  • 3) Eξάπτω, ερεθίζω:
    • όταν άψομεν τον θυμόν του (ενν. του Θεού) (Mορεζίν., Kλίνη Σολομ. 405).
• Β´ Aμτβ.
  • 1) Aνάβω, καίομαι:
    • τα κάρβουνα ως άφτου να τα σβήσει (Eρωτόκρ. Γ´ 519).
  • 2) Kατέχομαι από έντονο ερωτικό συναίσθημα:
    • άφτει όλος εκ την πεθυμιά (Pοδολ. B´ 154· Πανώρ. A´ 3).
  • 3) Eξάπτω:
    • άφτει η μάνητά μου (Kατζ. Δ´ 305).

[αρχ. άπτω. O τ. και σήμ. ιδιωμ.]

• having no inflexional cases, uninflected (near-syn άκλιτος):
  • άπτωτα μέρη του λόγου

[fr kath άπτωτος ← K ἄπτωτος 'without cases' (Apollodor. Stoic., 2nd c. BC; Dionys. Thr.]

• abysmally, deeply, endlessly (near-syn βαθιά):
  • μπορούμε να δώσομε κι αυτή την ερμηνεία στην ~απελπισμένη φράση (Thrylos)

[der of απύθμενος]

• bottomless depth (syn τα άβαθα 2):
  • η θάλασσα κρατάει το ίσο, με την επίμονην ανάμνηση του άπειρου και του απύθμενου (Tsatsos) |
  • poem .. ασκήσαμε το μαύρο μάτι | της θεωρίας, τ' απύθμενα να σκει του αιθέρα (Sikel)

[substantiv. n of απύθμενος]