Παράλληλη αναζήτηση
| 440 εγγραφές [301 - 310] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παντάπασι [pandápasi] επίρρ. τροπ. : (λόγ.) εξ ολοκλήρου, παντελώς.
[λόγ. < αρχ. παντάπασι]
[Λεξικό Κριαρά]
- παντάπασι, επίρρ., (Διγ. Gr. 1037)· παντάπασιν, (Σουμμ., Παστ. φίδ. Έ [1555])· παντάπασις, (Συναδ. φ. 57r, 82r, 143r).
-
[αρχ. επίρρ. παντάπασιν. Ο τ. ‑ις με προσκόλληση τελικού ‑ς. Η λ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]
[Λεξικό Κριαρά]
- παντάπορος, επίθ.
-
- Πάμφτωχος:
- ο πένης, ο παντάπορος, ο περιστατεμένος (Προδρ. II 2).
[<παντ(ο)‑ + επίθ. άπορος. Η λ. στον Κουμαν.]
- Πάμφτωχος:
[Λεξικό Κριαρά]
- πανταπού η.
-
- Η πανταχού και πάντοτε παρούσα:
- όνομα έν ουκ έχω, ειμή δώδεκα ήμισυ· το δε ήμισυ εστί Πανταπού (Σπανός D 1730).
[λογοπαίγνιο με τη λ. πανταχού]
- Η πανταχού και πάντοτε παρούσα:
[Λεξικό Κριαρά]
- παντάρβης ο.
-
- Μόνο στην έκφρ. παντάρβης λίθος = πολύτιμος λίθος με μαγικές ιδιότητες:
- νικάς και τον αδάμαντα και τον παντάρβην λίθον (Μανασσ., Ποίημ. ηθ. 654).
[αρχ. ουσ. παντάρβη η με αλλαγή γένους. Η λ. το 12. αι.]
- Μόνο στην έκφρ. παντάρβης λίθος = πολύτιμος λίθος με μαγικές ιδιότητες:
[Λεξικό Κριαρά]
- πάντας, επίρρ.,
- βλ. πάντα.
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- παντατίφ το [pandatíf] Ο (άκλ.) : κόσμημα που κρεμιέται από το λαιμό με μικρή αλυσίδα.
[λόγ. < γαλλ. pendentif (προφ. [p\'Ε3d\'Ε3tif] )]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πανταχόθεν [pandaxóθen] επίρρ. : (λόγ.) από όλα τα μέρη, από όλες τις πλευρές, από παντού: Διαμέρισμα ~ ελεύθερο, του οποίου κανένας εξωτερικός τοίχος δεν εφάπτεται με άλλο κτίσμα. H κυβέρνηση βάλλεται ~.
[λόγ. < αρχ. πανταχόθεν]
[Λεξικό Κριαρά]
- πανταχόθεν, επίρρ.
-
- 1)
- α) Από παντού, από όλες τις πλευρές:
- (Διγ. Z 3495)·
- β) (με την πρόθ. από πλεοναστικά):
- από πανταχόθεν της γης τρέχουσιν οι ευλαβείς χριστιανοί (Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 55).
- α) Από παντού, από όλες τις πλευρές:
- 2)
- α) Παντού, σε όλα τα μέρη:
- (Διήγ. Βελ. χ 476)·
- επλάτυνεν ο ήλιος, έλαμψεν πανταχόθεν (Φλώρ. 635)·
- β) παντού, σε όλες τις πλευρές, σε όλα τα σημεία:
- διάχριε εκ του κατασκευασθέντος το στόμα πανταχόθεν του ιέρακος (Ιερακοσ. 4342).
- α) Παντού, σε όλα τα μέρη:
- 3) (Με γεν.) ολόγυρα, γύρω από:
- καθέζονται οι πάντες πανταχόθεν του πυρός (Πτωχολ. α 91).
[αρχ. επίρρ. πανταχόθεν]
- 1)
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πανταχού [pandaxú] επίρρ. τοπ. : (λόγ.) παντού, στην έκφραση ~ παρών, για το Θεό που βρίσκεται παντού ή μτφ. για άνθρωπο που βρίσκεται παντού για να προσφέρει βοήθεια ή που τον συναντά κανείς σε πολλά μέρη.
[λόγ. < αρχ. πανταχοῦ]
