• 1) (Προκ. για λιμάνι) ήρεμος, ήσυχος·
  • (εδώ σε μεταφ.):
    • όρμος συ γαρ ο γαληνός πάντων των εν ανάγκαις (Προδρ. III 44 χφ P κριτ. υπ).
• 2) Ήπιος, γλυκός:
  • έναι τόσον ευγενής και γαληνός τῃ φύσει (Σοφιαν., Κωμωδ. Ricchi 195)·
  • Ήθος σεμνόν και γαληνόν (Σπαν. V 140).
• 3) (Προκ. για ομιλία) σιγανός:
  • γροικούσι και εμιλιές … πολλά αγαληνές (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 408).
• 4) Ο υπερθ. βαθμός ως τιμητικός τίτλος·
  • α) (προκ. για πρόσωπο):
    • Αφέντη γαληνότατε κι ύψιστε βασιλιά μου (Ροδολ. Γ´ 359)·
  • β) (προκ. για το βενετικό κράτος):
    • γαληνοτάτη Αυθεντία της Βενετίας (Σουμμ., Ρεμπελ. 158).

• Το ουδ. ως ουσ. = γαλήνη:
  • (Δούκ. 191⁴).
• Η λ. ως κύρ. όν.:
  • (Φορτουν. Α´ 156).

[αρχ. επίθ. γαληνός. Ο τ. και σήμ. ιδιωμ. Η λ. και σήμ.]