Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: Βούλης

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

βούληση η [vúlisi] Ο33 : 1. σταθερή θέληση, επιθυμία για επιδίωξη και επίτευξη κάποιου σκοπού: Οι εκλογές εκφράζουν άμεσα τη λαϊκή ~. H κυβέρνηση έχει την πολιτική ~ να προχωρήσει σε αλλαγές. || (έκφρ.) κατά ~: α. όπως και όταν θέλει κάποιος: Ενεργεί κατά ~. β. (στρατ.) παράγγελμα που επιτρέπει ευχέρεια στην εκτέλεση κίνησης ή βολής: Πυρ κατά ~. (λόγ.) οικεία* βουλήσει. 2. (ψυχ.) ψυχική λειτουργία που εκδηλώνεται στην τάση για κτ. και στην προσπάθεια για την επίτευξη κάποιου σκοπού που επιλέχθηκε και αποφασίστηκε συνειδητά: Iσχυρή / ασθενής ~. H ελευθερία της βουλήσεως προϋποθέτει δυνατότητα επιλογής. Ο πόθος, η ευχή, η επιθυμία είναι εκδηλώσεις της ανθρώπινης βούλησης.
[λόγ. < αρχ. βούλη(σις) -ση]

[Λεξικό Κριαρά]

βουλησιά η· βουλησά.

[<βουλώ + κατάλ. ‑σιά. Η λ. και σήμ. ιδιωμ.]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

βουλησιαρχία η [vulisiarxía] Ο25 : (φιλοσ.) θεωρία και φιλοσοφική τάση που δίνει προτεραιότητα στη βούληση και στο συναίσθημα σε σχέση με το νου και τη νόηση· βουλησιοκρατία.
[λόγ. βούλησι(ς) + -αρχία απόδ. γαλλ. volon tarisme]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

βουλησιαρχικός -ή -ό [vulisiarxikós] Ε1 : (φιλοσ.) που ανήκει ή που αναφέρεται στη βουλησιαρχία· βουλησιοκρατικός.
[λόγ. βουλησιαρχ(ία) -ικός]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

βουλησιοκρατία η [vulisiokratía] Ο25 : (φιλοσ.) βουλησιαρχία.
[λόγ. βούλησι(ς) -ο- + -κρατία απόδ. γαλλ. volontarisme]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

βουλησιοκρατικός -ή -ό [vulisiokratikós] Ε1 : (φιλοσ.) που ανήκει ή που αναφέρεται στη βουλησιοκρατία· βουλησιαρχικός.
[λόγ. βουλησιοκρατ(ία) -ικός]

[Λεξικό Κριαρά]

βούλησις (I) η.

Θέληση, επιθυμία:
- εις ορισμόν και βούλησιν του ρηγός υποκλίθη (Κορων., Μπούας 59).

[αρχ. ουσ. βούλησις. Η λ. και σήμ. (‑η)]

[Λεξικό Κριαρά]

βούλησις (II) η.

Βούλιαγμα, καταβύθιση, εξαφάνιση (από σεισμό):
- ο Κύριος … την Κρήτην εισε βούλησιν να φέρει (Σκλάβ. 224).

[<βουλώ + κατάλ. ‑σις. Η λ. στο Somav.]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα