Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- ουρανοκατέβατος -η -ο [uranokatévatos] Ε5 : 1. (λογοτ.) που ήρθε ή έπεσε από τον ουρανό ή γενικά από ψηλά. 2. (μτφ., συνήθ. για κτ. καλό και ευπρόσδεκτο) που έρχεται ή γενικά συμβαίνει ξαφνικά και απροσδόκητα: Ουρανοκατέβατη σκέψη / ιδέα / είδηση. Ουρανοκατέβατο χτύπημα. H λύση μάς ήρθε ουρανοκατέβατη. || μη αναμενόμενος, ανέλπιστος: Ουρανοκατέβατη κληρονομιά / τύχη / επιτυχία.
ουρανοκατέβατα ΕΠIΡΡ. [ουρανο- 1 + κατεβατ(ός) -ος]
