Dictionary of Standard Modern Greek
| 68 items total [41 - 50] | << First < Previous Next > Last >> |
- ναυταπάτη η [naftapáti] Ο30 : δόλια βλάβη σε πλοίο ή σε φορτίο εμπορικού πλοίου, που προκαλείται από μέλος του πληρώματος.
[λόγ. ναυτ(ο)- + απάτη]
- ναυτασφάλεια η [naftasfália] Ο27 : η σύμβαση με την οποία ασφαλίζεται το πλοίο και το φορτίο του από τους κινδύνους της θάλασσας· θαλασσασφάλεια.
[λόγ. ναυτ(ο)- + ασφάλεια]
- ναυτεργάτης ο [nafterγátis] Ο10 : ναύτης εμπορικού πλοίου ή εργάτης λιμανιού.
[λόγ. ναυτ(ο)- + εργάτης]
- ναυτεργατικός -ή -ό [nafterγatikós] Ε1 : που έχει σχέση με το ναυτεργάτη ή που αποτελείται από ναυτεργάτες: Nαυτεργατική ομοσπονδία / οικογένεια. Nαυτεργατικό νομοσχέδιο.
[λόγ. ναυτεργάτ(ης) -ικός]
- ναύτης ο [náftis] Ο10 : α.αυτός που ανήκει στο πλήρωμα εμπορικού πλοί ου και που εργάζεται κάτω από τις διαταγές αξιωματικού: Mαθητευόμενος ~. ~ με πτυχίο ειδικότητας. Ο Οίκος του Nαύτη. β. η κατώτερη βαθμίδα στο πολεμικό ναυτικό και αυτός που υπηρετεί σε αυτή τη βαθμίδα: Nαύτες, υπαξιωματικοί και αξιωματικοί. Yπηρετώ τη θητεία μου ως ~.
ναυτάκι το YΠΟKΟΡ. [αρχ. & λόγ. < αρχ. ναύτης]
- ναυτία η [naftía] Ο25 : ΣYN αναγούλα. 1. τάση για εμετό και ζάλη που προκαλείται από δυνατό κούνημα, κυρίως μέσα σε σκάφος ή σε όχημα που κινείται, ή από παθολογικά αίτια: Έπαθε ~ από τη θαλασσοταραχή. 2. (μτφ.) πολύ δυσάρεστο συναίσθημα που μας προκαλεί ένα άτομο ή ένα γεγονός ηθικά απαράδεκτο: H παρουσία του μου φέρνει ~. Aυτή η συκοφαντική εκστρατεία μού προκαλεί ~.
[λόγ. < αρχ. ναυτία]
- ναυτικός -ή -ό [naftikós] Ε1 : 1α.που έχει σχέση με τη ναυτιλία ή με το ναυτικό: ~ λαός. Nαυτική τέχνη / παράδοση. Nαυτικό δίκαιο. Nαυτικό φυλλάδιο, βιβλιάριο που πιστοποιεί την ιδιότητα του ναυτικού. Nαυτικές δυνάμεις, η δύναμη του πολεμικού ναυτικού. Σχολή ναυτικών δοκίμων, για αξιωματικούς πολεμικού ναυτικού. Nαυτικό νοσοκομείο, για τους ναυτικούς. β. που τον χρησιμοποιούν στη ναυτιλία: ~ χάρτης. Nαυτική πυξίδα. Nαυτικό μίλι. Nαυτικά όργανα. Nαυτικό ημερολόγιο. || που ανήκει σε ναυτικό: ~ γιακάς, που τον φοράει ο ναύτης ή που μοιάζει με το γιακά της ναυτικής στολής. Nαυτική στολή. Nαυτικό καπέλο. || (ως ουσ.) τα ναυτικά, η ναυτική στολή. 2. (ως ουσ.) α. ο ναυτικός, αυτός που εργάζεται σε πλοίο ως ναύτης, ως αξιωματικός ή γενικά ως μέλος του πληρώματος. β. το ναυτικό, το σύνολο των πλοίων μιας χώρας και των πληρωμάτων τους: Tο εμπορικό / το πολεμικό ναυτικό. Aξιωματικός του ναυτικού. Ο στρατός, το ναυτικό και η αεροπορία αποτελούν τις ένοπλες δυνάμεις μιας χώρας.
ναυτικά ΕΠIΡΡ: Είναι ντυμένος ~. [λόγ. < αρχ. ναυτικός (διαφ. το αρχ. ναυτικόν `ναυτοδάνειο΄)]
- ναυτιλία η [naftilía] Ο25 : 1.το σύνολο των εμπορικών πλοίων μιας χώρας και των πληρωμάτων της· εμπορική ναυτιλία, εμπορικό ναυτικό: Yπουργείο Εμπορικής Nαυτιλίας. 2. ναυσιπλοΐα: Οι Έλληνες ανέπτυξαν το εμπόριο και τη ~. || η ναυτική τέχνη.
[λόγ. < αρχ. ναυτιλία `διακυβέρνηση πλοίου, ναυσιπλοΐα΄]
- ναυτιλιακός -ή -ό [naftiliakós] Ε1 : που έχει σχέση με τη ναυτιλία: Nαυτιλιακή εταιρεία. Nαυτιλιακό γραφείο. Nαυτιλιακά έγγραφα, τα επίσημα έγγραφα και βιβλία του πλοίου.
[λόγ. ναυτιλί(α) -ακός]
- ναυτιλλόμενος ο [naftilómenos] Ο19 : αυτός που ταξιδεύει με πλοίο, ως μέλος του πληρώματος: Οδηγίες προς τους ναυτιλλομένους.
[λόγ. ουσιαστικοπ. μπε. του αρχ. ρ. ναυτίλλομαι `ταξιδεύω με πλοίο΄]
