Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 5 εγγραφές [1 - 5] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- κάργα [kárγa] επίρρ. : (οικ.) 1. για να δηλώσουμε ότι κτ. είναι εντελώς και υπερβολικά γεμάτο· φίσκα, τίγκα: Γέμισα ~ τη βαλίτσα. Έσερνε ένα κάρο ~ φορτωμένο. || κτ. είναι ~, είναι γεμάτο, ξέχειλο: Tο λεωφορείο / ο τενεκές είναι ~. (έκφρ.) είμαι ~, έφαγα υπερβολικά. (πειραχτικά) είναι ~ ερωτευμένος, πάρα πολύ. 2α. πολύ σφιχτά: Tο έδεσε ~ το σκοινί. β. για κτ. πολύ τεντωμένο: Tα πανιά του πλοίου ήταν ~ φουσκωμένα. || (ναυτ.) ~ τα κουπιά, πρόσταγμα για πολύ γρήγορη κωπηλασία.
[βεν. carga `φορτίο, γεμάτο΄]
- κάργα η [kárγa] & κάργια η [kárja] Ο25α : 1. πουλί με μαύρο φτέρωμα και άγρια φωνή, που φωλιάζει σε ρωγμές βράχων ή σε ερείπια· καλιακούδα. 2. (μτφ., υβρ.) για γυναίκα άσκημη και κακιά: Φύγε από δω μωρή κάργια.
[μσν. κάργα < τουρκ. karga· μεταπλ. [ja] με βάση τον πληθ. κάργες και νέος εν. κάργια]
- καργάρισμα το [karγárizma] Ο49 : (οικ.) η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του καργάρω: Σκίστηκε το πανί απ΄ το ~.
[καργαρισ- (καργάρω) -μα]
- καργάρω [karγáro] Ρ6α μππ. καργαρισμένος : (οικ.) 1. γεμίζω ή φορτώνω κτ. υπερβολικά, το παραγεμίζω ή το παραφορτώνω: Tα αμπάρια ήταν καργαρισμένα απ΄ το φορτίο. 2. σφίγγω ή τεντώνω κτ. πολύ, το τεζάρω: Nα καργάρεις το παξιμάδι, για να μη λασκάρει η βίδα. || (ναυτ.) ~ τα κουπιά, τα τραβώ με όλη μου τη δύναμη.
[βεν. cargar -ω]
- κάργας ο [kárγas] Ο3 : (ειρ.) ο ψευτοπαλικαράς, κυρίως στην έκφραση (μου) κάνει τον κάργα, παριστάνει το παλικάρι, κάνει τον νταή: Mη μου κάνεις εμένα τον κάργα, γιατί δε με ξέρεις. Πολύ τον κάργα μάς κάνει.
[κάργα -ς “βαρύς”]
