Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 540 εγγραφές [521 - 530] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- εκχυλίζω [ekxilízo] -ομαι Ρ2.1 : (χημ., τεχνολ.) εφαρμόζω την τεχνική της εκχύλισης, υποβάλλω μια πρώτη ύλη σε εκχύλιση: ~ βότανα. || Εκχυλιζόμενες ουσίες, που παράγονται με την τεχνική της εκχύλισης.
[λόγ. < αρχ. ἐκχυλίζω]
- εκχύλιση η [ekxílisi] Ο33 : (χημ., τεχνολ.) η τεχνική με την οποία από μια πρώτη ύλη, που υποβάλλεται σε πίεση ή σε κατεργασία με κατάλληλο διαλύτη, παραλαμβάνεται ένα μείγμα ορισμένων ουσιών της: Tεχνικές / μέθοδοι εκχύλισης. Mέσο / διαλύτης εκχύλισης.
[λόγ. εκχυλι- (εκχυλίζω) -σις > -ση]
- εκχύλισμα το [ekxílizma] Ο49 : (χημ., τεχνολ.) μείγμα ουσιών που παραλαμβάνεται από μια πρώτη ύλη με την εφαρμογή της εκχύλισης: Yγρό / ρευστό / στερεό ~. ~ ζωικής / φυτικής προέλευσης. ~ βοτάνων. ~ δρόγης.
[λόγ. εκχυλισ- (εκχυλίζω) -μα]
- εκχυμώνομαι [ekximónome] Ρ1β : (ιατρ.) για τριχοειδή αγγεία που παθαίνουν εκχύμωση.
[λόγ. εκχύμ(ωσις) -ούμαι > -ώνομαι (αναδρ. σχημ.) (διαφ. το αρχ. ἐκχυμῶ `βγάζω το χυμό΄)]
- εκχύμωση η [ekxímosi] Ο33 : (ιατρ.) η έκχυση αίματος από τριχοειδή αγγεία, που προκαλείται από ισχυρή εξωτερική κάκωση αλλά χωρίς λύση της συνέχειας του δέρματος.
[λόγ. < αρχ. ἐκχύμω(σις) -ση]
- έκχυση η [ékxisi] Ο33 : (ιατρ.) η έξοδος υγρού, η εκροή από αγγείο ή σπλάχνο ύστερα από ρήξη: ~ αίματος / ορού / λέμφου.
[λόγ. < ελνστ. ἔκχυ(σις) `χύσιμο προς τα έξω΄ -ση σημδ. γαλλ. effusion]
- εκχωματίζω [ekxomatízo] -ομαι Ρ2.1 : αφαιρώ χώμα από μια έκταση εδάφους (για ισοπέδωση ή εκβάθυνσή της). ANT επιχωματίζω, επιχωματώνω.
[λόγ. εκ- χωματ- (χώμα) -ίζω]
- εκχωματισμός ο [ekxomatizmós] Ο17 : αφαίρεση χώματος από έκταση εδάφους (για ισοπέδωση ή εκβάθυνσή της). ANT επιχωματισμός, επιχωμάτωση.
[λόγ. εκχωματισ- (εκχωματίζω) -μός]
- εκχωματώνω [ekxomatóno] -ομαι Ρ1 : εκχωματίζω. ANT επιχωματώνω, επιχωματίζω.
[λόγ. εκ- χωματ- (χώμα) -ώνω]
- εκχωμάτωση η [ekxomátosi] Ο33 : εκχωματισμός. ANT επιχωμάτωση, επιχωματισμός.
[λόγ. εκχωματω- (δες εκχωματώνω) -σις > -ση]
