Combined Search
| 2 items total [1 - 2] | << First < Previous Next > Last >> |
[Λεξικό Κριαρά]
- θαλασσινός, επίθ.
-
- Που προέρχεται από τη θάλασσα:
- εγύρισεν ο Κύριος άνεμο θαλασσινό (Πεντ. Έξ. X 19).
- Η λ. ως τοπων.:
- στον κάμπον του Θαλασσινού (Χρον. Μορ. H 3636).
[<ουσ. θάλασσα + κατάλ. ‑ινός. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]
- Που προέρχεται από τη θάλασσα:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- θαλασσινός -ή -ό [θalasinós] Ε1 : 1. που ανήκει, που αναφέρεται στη θάλασσα, που γίνεται σ΄ αυτήν, που προέρχεται από αυτήν: Θαλασσινές ιστορίες. Θαλασσινά μπάνια / ταξίδια. Θαλασσινά ψάρια. Θαλασσινό νερό, το αλμυρό νερό της θάλασσας· θαλασσόνερο: Πισίνα που τη γεμίζουν με θαλασσινό νερό. ~ αέρας. ANT στεριανός. 2. (ως ουσ.) α. ο θαλασσινός: α1. αυτός που κατοικεί σε παραθαλάσσια περιοχή ή σε νησί, ή που κατάγεται από κει. ANT στεριανός. α2. αυτός που η εργασία του σχετίζεται άμεσα με τη θάλασσα· (πρβ. ναυτικός): H ζωή των θαλασσινών είναι σκληρή. β. τα θαλασσινά, τα διάφορα οστρακόδερμα και γενικότερα τα βρώσιμα ζώα της θάλασσας εκτός από τα ψάρια: Για μεζέ φάγαμε μύδια, στρείδια, χταποδάκι και άλλα θαλασσινά.
[θάλασσ(α) -ινός]
