• 1)
  • α) Κατέχομαι από δαίμονα, από πονηρό πνεύμα:
    • φωνάζουσι με … άγριες φωνές ωσάν δαιμονισμένοι (Ευγ. Γιαννούλη, Επιστ. 172¹⁸)·
  • β) πάσχω από επιληψία, σεληνιάζομαι:
    • Περί χωρίσεως ανδρογύνου οπού δαιμονίζεται η γυνή (Βακτ. αρχιερ. 187).
• 2)
  • α) (Συνεκδ.) εξοργίζομαι, γίνομαι έξω φρενών:
    • (Σπαν. B 370)·
  • β) παραφρονώ, τρελαίνομαι:
    • να δαιμονισθείς κι εσύ, κυρά μου, δι’ εμένα (Ερωτοπ. 532).

[αρχ. δαιμονίζομαι. Η λ. και σήμ.]