• irretrievably, irrevocably, irreversibly (syn αμετάκλητα):
  • έκλαιγε για κάτι ~ χαμένο (Chatzinis) |
  • οι θεοί είχαν αποφασίσει ~ την τύχη μας (Roussos) |
  • θα έχουμε οριστικά και ~ καταδικαστεί (Papanoutsos) |
  • η ειδωλολατρική Eλλάδα ξεψυχούσε αργά και ~ (Karantonis) |
  • poem τα ζευγαρωτά σου φέγγη | μας καλούνε ~ | στη σαγήνη σου (Papatsonis) |
  • το βράδυ έπεσε αθόρυβα κι ~ (Leivaditis) |
  • με βροντηγμένη ~ την ξώθυρα | με ρόπτρο σκουριασμένο απ' αχρησία (Baras)

[n pl of AG ἀνέκκλητος]

• irrevocability, finality (near-syn τελεσίδικο):
  • γνωστοποίησε το ~ της αποφάσεώς του |
  • εγκαρτέρηση μπροστά στο ~(TAthanasiadis) |
  • poem αυτό που γίνεται είτε γίνηκε | χάνει του ανέκκλητου τη σημασία (Melissanthi)

[substantiv. n of ανέκκλητος]

• irretrievable, irrevocable, irreversible, unrepealable (syn αμετάκλητος,:
  • ανέκκλητη απόφαση, κρίση, συμφωνία, καταδίκη, ποινή, προσταγή, χρεωκοπία |
  • ανέκκλητο παρελθόν, γεγονός, πεπρωμένο, τέλος |
  • η συμφορά θα είναι οριστική και ανέκκλητη (Papanoutsos) |
  • είχε προαισθανθεί το ανέκκλητο μήνυμα (Venezis) |
  • οι γνώμες του ήταν αυστηρές, αμερόληπτες, ανέκκλητες (Terzakis) |
  • έδωσαν στο επεισόδιο διαστάσεις τρομερής κι ανέκκλητης καταστροφής (Tachtsis) |
  • πραγματοποιώ την τέχνη μου απ' την ανέκκλητη εσωτερική εντολή (TAthanasiadis) |
  • η ποίηση του τάδε είναι σημαδεμένη απ' την ανέκκλητη προσέγγιση του αργού θανάτου (KSKonstas) |
  • poem .. μέρες της απειλής και της νύχτας | ανέκκλητες χωρίς αύριο (Patrikios) |
  • χωρίς καν απλή βράδυνση απ' την ανέκκλητη ώρα (Anagnostakis)

[fr kath ανέκκλητος ← AG ἀνέκκλητος, cpd of pref αν- & AG ἔκκλητος]

• Aνέκφραστος, απερίγραπτος:
  • θάνατον ανεκλάλητον (Φλώρ. 629)·
  • χαράν την ανεκλάλητον (Γλυκά, Στ. 560).

[μτγν. επίθ. ανεκλάλητος]

• inexpressible, indescribable, ineffable (syn in ανείπωτος 2):
  • ανεκλάλητη χαρά, πίκρα |
  • οι Bυζαντινοί μελωδοί διαλαλούν την ανεκλάλητη ευφροσύνη για τη νίκη κατά του θανάτου (Tatakis) |
  • γεμίζει την υλική σου ύπαρξη με ανεκλάλητες αγαλλιάσεις αισθησιακής ευδαιμονίας (Myrivilis) |
  • πώς να τη σωματώσεις στο λόγο την ανεκλάλητη ευδαιμονία; (Panagiotop) |
  • πνίγεται σε μιαν ανεκλάλητη μελαγχολία (Athanasiadis-N) |
  • λείπει απ' το στίχο του το ανεκλάλητο εκείνο συνταίριασμα της αρμονίας της μορφής και της γλωσσικής καθαρότητας (Palam) |
  • poem τη γλώσσα της σιωπής, τον ανεκλάλητον έρωτα των πραγμάτων (Themelis) |
  • κ' είναι ανεκλάλητο το πώς βοσκάω σε λειμώνα | χλιδής και πραότητος (Papatsonis) |
  • κι ας χύνεται ανεκλάλητη, με νέα τεράστια τόξα, | η ζωντανή ξοπίσω του παλίρροια των ψυχών (Sikel)

[fr MG ← LK (3rd c. BC) ανεκλάλητος, cpd of pref αν- & *εκλαλητός]

• Mε τρόπο που δεν περιγράφεται, υπερβολικά:
  • ανεκλαλήτως χαίροντες (Διγ. Gr. 1540).

[<επίθ. ανεκλάλητος. H λ. τον 4. αι.]

• Που δεν παντρεύτηκε, ανύπαντρος:
  • (Λίβ. Sc. 2847).

[<στερ. αν‑ + εκλυτώνω (βλ. γλυτώνω). Bλ. και ανέγλυτος]

• Σπογγίζω:
  • τα τραύματα … ανεκμασσόμην (Kαλλίμ. 1662 (έκδ. ανεμ‑, διόρθ. κατά το χφ Xατζηγιακουμής 1977: 192)).

[<πρόθ. ανά + αρχ. εκμάσσω]

• unseduced, not led astray:
  • ο λαός έμεινε ~

[cpd of αν- & *εκμαυλιστός (: εκμαυλίζω 'seduce, debauch')]