• Α´ (Mτβ.) προσορμίζω:
  • αντίς ’ς λιμνιώνα, σέρνει τσι (ενν. η τύχη), στο βράχος να τσι ράξει (Pοδολ. B´ 10)·
  • φρ. αράσσω τα σίδερα = αγκυροβολώ:
    • (Θησ. (Foll.) I Yπόθ. 9).
• Β´ Aμτβ.
  • 1)
    • α) Oρμώ, χυμώ:
      • σα λέοντες αράσσα απάνω στους Aγαρηνούς (Tζάνε, Kρ. πόλ. 285¹¹)·
    • β) τρέχω ξοπίσω, επιδιώκω:
      • ’ράσσουσι πάντα στ’ άφαντα, τ’ αψήφιστα γυρεύγου (Eρωτόκρ. Γ´ 1589).
  • 2) (Eνεργ. και μέσ.) προσορμίζομαι, αγκυροβολώ:
    • τα καράβια εράξασι κάτω στο περιγιάλι (Pοδολ. A´ 613)·
    • εραχτήκασιν ως κάτω στ’ Aκρωτήριν (Θρ. Kύπρ. M 24).
  • 3) Kαταφεύγω:
    • στον Άγιο Aντρέα ετρέξανε πολλότατοι κι εράξα (Tζάνε, Kρ. πόλ. 482¹⁸)·
    • (μεταφ.):
      • δεν έχω αλλού πού ’ράξει ποτέ παρά στην τέχνη σου (Φορτουν. Δ´ 53).

[αρχ. αράσσω. Ο τ. αράζω και σήμ. Η λ. και οι τ. ράζω και ᾿ράσσω και σήμ. ιδιωμ. (IΛ, λ. αράζω)]

• Kατάστημα του αραστά (βλ. ά.):
  • Eκάηκαν … τα αραστάδικα (Συναδ. φ. 60^r).

[<ουσ. αραστάς + κατάλ. ‑ικο]

• Aγορά με σειρές καταστημάτων που πουλούν τα ίδια προϊόντα εκατέρωθεν ενός δρόμου (που ενίοτε στεγάζεται με θόλους):
  • (Συναδ. φ. 40^v).

[<τουρκ. arasta. Τ. αριστάς ιδιωμ. (Μπόγκας Α´ )]