| Α. Ο ΕΚΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ (ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ και ΓΡΑΠΤΟΣ) 1. λόγος, λόγια, ομιλία |φρ. ὡς εἰπεῖν λόγῳ=για να μιλήσουμε, για να πούμε |φρ. λόγῳ-ἔργω=αντίθεση αυτού που απλώς λέγεται με αυτό που είναι πραγματικότητα |αναφορά, μνημόνευση |δήλωση, ισχυρισμός |υπόσχεση, απάντηση |ρητό, απόφθεγμα, παροιμία |απόφαση, λύση |διαταγή, εντολή, προτροπή |διακήρυξη, διδασκαλία |όρος, προϋπόθεση 2. φήμη, παράδοση, θρύλος |φρ. λόγος ἔχει σε |φήμη, νέα, πληροφορία, είδηση 3. χρησμός, αποκάλυψη 4. το ζήτημα για το οποίο γίνεται λόγος, το γεγονός |αρχή, πρόταση, ορισμός |υπόθεση, παράδειγμα 5. ικανότητα της ομιλίας, χρήση του λόγου |δικαίωμα του λόγου, εξουσία |διάλογος (ως λογοτεχνικό είδος) |φρ. εἰς λόγους ἐλθεῖν, συνελθεῖν, ἀφικέσθαι, διά λόγων ἰέναι, ἐς λόγους ἄγειν |φρ. οἰ ἐν τοῖς λόγοις=οι διαλεκτικοί 6. πεζός λόγος, φράση |διήγηση πραγματικών γεγονότων, διήγηση ιστορική, ιστορία, τμήμα ιστορικού έργου |βιβλίο, μέρος έργου |ρητορικός λόγος |φανταστική διήγηση |μύθος (ως λογοτεχνικό είδος) Β. Ο ΕΝΔΙΑΘΕΤΟΣ ΛΟΓΟΣ (ΛΟΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ) 1. η ικανότητα της λογικής σκέψης, της αιτιολόγησης |κίνητρο, αιτία, δικαιολόγηση |σχέδιο, πρόγραμμα 2. λογοδοσία, λογαριασμός (προφορικά ή εγγγράφως) |φρ. λόγον αἰτεῖν, ἀπαιτεῖν, διδόναι, λόγον ὑπέχειν, λόγον ἀποφέρειν |εξήγηση |εκτίμηση, ενδιαφέρον, φροντίδα, αποτίμηση |φρ. λόγον τινός ποιοῦμαι, λόγον ἔχειν (περί τινος) |αναφορά, σχέση, αναλογία |
