• ① understood without explanation or proof, self-evident (near-syn αυταπόδεικτος, αυτόδηλος, ευνόητος):
  • αυτονόητη αλήθεια, διαπίστωση, ερώτηση |
  • τα μαθηματικά έχουν μερικές αρχές, που είναι αυτονόητες (Theodoridis) |
  • τα πιο πολλά που θεωρούμε αυτονόητα, τα θεωρούμε έτσι μόνο και μόνο γιατί μας είναι ακατανόητα (Kanellop) |
  • σε τέτοια εποχή επιχειρήσεις δεν μπορούσαν πια να συνεχιστούν, ήταν αυτονόητο (Terzakis) |
  • στη λογοτεχνία τα δικαιώματα της δημοτικής δεν παραχωρήθηκαν σαν κάτι αυτονόητο (Kakridis)

• ⓐ implicitly understood or accepted, implicit (syn εξυπακουόμενος):
  • αυτονόητη προϋπόθεση |
  • άφησε ίσως να μαντεύσουμε εκείνα, που δεν ήθελε να πει ή που τα θεωρούσε αυτονόητα (Charis) |
  • η πρόταση που λείπει φαίνεται πως ήταν αυτονόητη για το Δημόκριτο και την εποχή του (Voros)

• ② matter-of-course, expected, ordinary, natural (near-syn κανονικός, φυσικός):
  • αυτονόητη υποχρέωση |
  • καθιέρωσαν σαν αυτονόητο πια θεσμό επιλογής τις γραπτές εξετάσεις (Papanoutsos) |
  • δεν ακολουθούμε τις αυτονόητες για άλλους συνέπειες μιας πορείας παραδόσεως (Vakalo) |
  • δε θα απασχοληθώ εδώ με τη διδασκαλία της δημοτικής, που τη θεωρώ αυτονόητη και αναγκαία (APapageorgiou) [fr kath αυτονόητος ← PatrG (Ps. - Dionys. Areop

[5th c.]) αὐτονόητος, cpd w. νοητός]