ΝΑΙ Διαστρέβλωση της αλήθειας

Δεν προσβάλλομαι ούτε σοκάρομαι εύκολα - τουλάχιστον όχι από τη δημοσιογραφική κάλυψη του Ισραήλ και της Μέσης Ανατολής. Υπήρξα άλλωστε παλαιότερα, προτού αναλάβω τη διεύθυνση της αρχαιότερης και εγκυρότερης εβραϊκής εφημερίδας στον κόσμο, ξένος ανταποκριτής και συχνά πολεμικός ανταποκριτής. Είμαι επίσης Αμερικανός, με ισχυρή πίστη στην ελευθερία της έκφρασης. Η γελοιογραφία που δημοσιεύτηκε στην «Ιντιπέντεντ», όμως, όχι μόνο με προσέβαλε, όχι μόνο με σόκαρε, αλλά με γέμισε φρίκη. Είναι τόσο απλοϊκή και μονόπλευρη, που αποτελεί διαστρέβλωση της αλήθειας.

Επειδή η θριαμβευτική νίκη του Σαρόν στις εκλογές της περασμένης Τρίτης ήταν πράγματι, εν μέρει, συνέπεια του στρατιωτικού σθένους που έχει επιδείξει τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες, αξίζει να θυμηθούμε πως η πολιτική αυτή είχε εκλογική απήχηση χάρη σε δεκάδες παλαιστινιακές τρομοκρατικές επιθέσεις.

Το θέμα, όμως, δεν είναι η διαστρεβλωμένη απεικόνιση της διαμάχης. Είναι η χρήση από τον Ντέιβ Μπράουν μιας από τις αρχαιότερες εικόνες του ευρωπαϊκού αντισημιτισμού - ο κλασικός «αιματηρός λίβελος», οι Εβραίοι που δολοφονούν αθώα παιδιά για το αίμα τους. Η γελοιογραφία δημοσιεύτηκε την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Η οποία καθιερώθηκε όχι μόνο προς τιμήν των εκατομμυρίων θυμάτων των ναζί αλλά και ως μια υπενθύμιση του τρόπου με τον οποίο κατέστη η γενοκτονία δυνατή, με σκοπό να μην επαναληφθεί, ούτε αυτή ούτε και καμία άλλη. Οι κύριοι ένοχοι της μαζικής σφαγής του εβραϊκού λαού στην Ευρώπη ήταν, φυσικά, οι ναζί. Η σφαγή, όμως, κατέστη δυνατή με τη συνεργία εκατοντάδων χιλιάδων θεατών, οι οποίοι έκαναν απλώς πως δεν έβλεπαν. Και αυτό, με τη σειρά του, κατέστη δυνατό μέσω μιας διαδικασίας απανθρωπισμού των επιδιωκόμενων θυμάτων. Τα θύματα δεν είναι, σε τελική ανάλυση, άνθρωποι.

Είναι το είδος των πλασμάτων που σκοτώνουν μωρά, κόβουν τα κεφάλια τους και πίνουν το αίμα τους.