Γερμανία - Γαλλία συμμαχία…

Σιράκ - Σρέντερ επιδιώκουν αναθέρμανση του άξονα που θεμελιώθηκε το 1963

ΚΙΤΤΥ ΞΕΝΑΚΗ

Την αναθέρμανση του γαλλογερμανικού άξονα επιδιώκουν ο Σιράκ και ο Σρέντερ, εκμεταλλευόμενοι τη συμπλήρωση 40 ετών από τη θεμελίωσή του. Ανάμεσα στις προτάσεις που τίθενται στο τραπέζι είναι και οι "ανταλλαγές" υπουργών. Η πραγματική δοκιμασία για τις δύο χώρες, ωστόσο, ακούει στο όνομα Ιράκ.

Σρέντερ - Σιράκ. Μία από τις προτάσεις που θα συζητήσουν είναι η συμμετοχή υπουργών της μιας χώρας στα υπουργικά συμβούλια της άλλης

Ο γαλλογερμανικός άξονας θεμελιώθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1963, με τη συνθήκη φιλίας που υπέγραψαν τότε ο Ντε Γκωλ και ο Αντενάουερ και υπήρξε ιδιαίτερα ισχυρός επί ηγεσίας Μιτεράν και Κολ. Έκτοτε, ωστόσο, ατόνησε έως ότου, όπως επισημαίνει η "Μοντ", οι δύο χώρες συνειδητοποίησαν πως, παραμονές της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εν μέσω μιας διαδικασίας επανεκτίμησης του ρόλου της Ε.Ε. έναντι των ΗΠΑ, "έχουν ανάγκη η μία την άλλη περισσότερο από ποτέ".

Κοινή ευθύνη

Σε οκτώ ημέρες από σήμερα, ο Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ και ο Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ πρόκειται να εκδώσουν μία διακήρυξη, όπου θα προσδιορίζουν επακριβώς την κοινή τους ευθύνη σε αυτό το νέο στάδιο της ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Το περιεχόμενο αυτής της διακήρυξης θα συζητηθεί απόψε στα Ηλύσια Πεδία, στο δείπνο που θα παραθέσει ο Σιράκ στον Σρέντερ και στους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών. Μία από τις προτάσεις που θα συζητήσουν, λοιπόν, οι δύο ηγέτες είναι, σύμφωνα με την "Γκάρντιαν", η συμμετοχή υπουργών της μιας χώρας στα υπουργικά συμβούλια της άλλης, καθώς και ο διορισμός ενός ανώτατου αξιωματούχου, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για την επόπτευση και την προώθηση της συνεργασίας ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία. Στόχος θα είναι η υιοθέτηση κοινής νομοθεσίας, αρχής γενομένης από το Αστικό και Οικογενειακό Δίκαιο, καθώς και από τον τομέα της εκπαίδευσης.

Και άλλες πρωτοβουλίες

Πληροφορίες του περιοδικού "Ντερ Σπίγκελ" θέλουν τις δύο χώρες να εξετάζουν τρόπους συνεργασίας τους και σε διάφορες άλλες πρωτοβουλίες (συμπεριλαμβανομένης της σύστασης μιας νέας δύναμης Ευρωπαίων μεθοριακών φρουρών, του διορισμού ενός Ευρωπαίου "υπερ-εισαγγελέα" και της δημιουργίας πανευρωπαϊκών ποινικών μητρώων) και να σχεδιάζουν την ίδρυση ενός νέου ευρωπαϊκού κέντρου διεθνών οικονομικών, το οποίο θα προωθεί προτάσεις κοινής πολιτικής στους τομείς του εμπορίου και της οικονομίας.

ΣυνεννοήσειςΈπειτα από αρκετά χρόνια αδράνειας, η γαλλογερμανική "μηχανή" εμφάνισεαπρόσμενα σημάδια επαναδραστηριοποίησης στη Σύνοδο της περασμένης χρονιάς στις Βρυξέλλες, οπότε ο Βρετανός πρωθυπουργός (ο οποίος ουδόλως, όπως είναι φυσικό, επιθυμεί την αναθέρμανση του γαλλογερμανικού άξονα) αιφνιδιάστηκε από μία γαλλογερμανική συμφωνία για την αγροτική πολιτική. Κατόπιν, λίγο πριν από τη Σύνοδο του περασμένου μήνα στην Κοπεγχάγη, ο Σρέντερ και ο Σιράκ συναντήθηκαν, προκειμένου να ευθυγραμμίσουν τις πολιτικές τους έναντι της τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη - και η κίνηση αυτή θύμισε σε πολλούς τις τακτικές "συνεννοήσεις" Κολ και Μιτεράν γύρω από τα ευρωπαϊκά ζητήματα.

Διαφορές

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν σημαίνουν ότι δεν υφίστανται πλέον διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες. Για παράδειγμα, παρά τις πολύωρες συζητήσεις που έγιναν την περασμένη εβδομάδα, δεν έχουν συμφωνήσει ακόμα στις προτάσεις που θα κάνουν από κοινού στη συνέλευση για το μέλλον της Ευρώπης, όσον αφορά τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και κυρίως την προεδρία της Ε.Ε.: το Παρίσι προτιμά μια πρωτοκαθεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ενώ το Βερολίνο μια ενισχυμένη Επιτροπή, η οποία θα λογοδοτεί στο Κοινοβούλιο. Και φυσικά, υπάρχει το Ιράκ. Η Γερμανία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν θα συμμετάσχει σε έναν πόλεμο εναντίον του, έστω και με εντολή του ΟΗΕ, ενώ η Γαλλία έχει τονίσει πως θα αναλάβει οποιεσδήποτε ευθύνες της αναλογούν εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας εγκρίνει μια τέτοια επίθεση.

Τεστ το Ιράκ

"Το Ιράκ θα είναι το τεστ για τον ισχυρισμό ότι θέλουμε να καλλιεργήσουμε ειδικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες", δήλωσε χθες στην οικονομική εφημερίδα "Χάντελσμπλατ" ο Ρούντολφ φον Τάντεν, συντονιστής των γαλλο-γερμανικών σχέσεων στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών. "Οποιεσδήποτε δηλώσεις φιλίας και συνεργασίας θα καταστούν άνευ νοήματος αν, μία εβδομάδα αργότερα, το Παρίσι συμπαραταχθεί με τους νικητές συμμάχους του 1945 (τις ΗΠΑ και τη Βρετανία) και όχι με τον σημαντικότερο εταίρο του (τη Γερμανία), όσον αφορά την επιδίωξη μιας κοινής ευρωπαϊκής θέσης. Τα λόγια και τα έργα - κατέληξε ο φον Τάντεν - πρέπει να συμφωνούν".