ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ της δίκης της 17 Νοέμβρη β' μέρος

"Η μη κάλυψη είναι το άλλοθι της μονόπλευρης ενημέρωσης"

Ιωάννης Ραχιώτης: Τη διαστρέβλωση τους προσφέρουμε ως δυνατότητα με την έλλειψη τηλεοπτικής κάλυψης

Αρ. Οικονομίδης

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει εάν θα μπει η κάμερα εδώ μέσα.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αφορά τη διαδικασία, κύριε Πρόεδρε, και γι' αυτό αναφέρομαι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι να πω τώρα, είχαμε εμείς ως Δικαστήριο καμία ευθύνη;

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Δεν έχετε καμία ευθύνη, είναι αναγκαίο όμως να σταθμίσουμε εκείνα τα γεγονότα, στον βαθμό που τα επικαλέσθηκε ιδιαίτερα η πολιτική αγωγή. Θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και εγώ τους είπα να μην αναφέρονται σε οτιδήποτε άλλο δεν έχει σχέση με το εάν θα επιτραπούν ή δεν θα επιτραπούν τα τηλεοπτικά.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Αναφέρομαι, διότι είναι μια στάθμιση επιχειρημάτων, την οποία οφείλω να καταθέσω στο Δικαστήριό σας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν νομίζετε, βεβαίως.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Κατ' εκείνο το διάστημα ο νόμος προστάτευε την κατηγορουμένη, την ύποπτη, τη σύζυγο του υπόπτου και πάει λέγοντας. Την προστάτευε ο 2172, την προστάτευε ο νόμος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, την προστάτευαν μια πληθώρα άλλων διατάξεων, διότι διαπομπεύονταν εκτός αυτής και το παιδί της και η οικογένειά της κ.λπ. Παρά την ισχυρή προστασία που παρείχαν οι νόμοι και οι θεσμοί μας, κανείς θεσμός δεν ήταν ικανός σε εκείνη τη φάση να την προστατεύσει. (…) Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Τέλος, για να κλείσω, να πω και εγώ συμπληρώνοντας τους συναδέλφους μου ότι έχω την αίσθηση ότι η δημοσιότητα η οποία παρέχεται και εξασφαλίζεται σ' αυτή τη δίκη είναι δημοσιότητα η οποία αντιστοιχεί σε Ειρηνοδικείο την εποχή της δεκαετίας του '50 σε κάποιο χωριό της Ελλάδας. Είμαστε πολλές δεκαετίες μετά το '50. Είμαστε πολύ μακριά από τα Ειρηνοδικεία της περιοχής, στα οποία μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος πολίτης να περάσει και να δει τι γίνεται, είναι αναγκαίο να εκσυγχρονίσουμε αν όχι να επικαιροποιήσουμε όπως είπατε και εσείς, τις διαδικασίες υπό τις οποίες εφαρμόζονται οι συνταγματικές διατάξεις. (…) ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας ρωτήσω κάτι; Ξέρετε κανένα Ειρηνοδικείο να είναι 250, 300 δημοσιογράφοι;

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Η αίθουσα είναι άδεια και έξω εμποδίζονται, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έδωσα εντολή να μην εμποδίζεται κανένας.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πείτε μου πώς μπορώ να αμυνθώ, κύριε Πρόεδρε. Χθες, διάβαζα στις εφημερίδες, άκουγα από τις τηλεοράσεις, το "προκλητικός ο Δημήτρης Κουφοντίνας, είπε στον Πρόεδρο αυτά και αυτά".

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο άνθρωπος ήταν ευγενέστατος, έκανε τις δηλώσεις του και δικαιούται να πει και να με αμφισβητήσει και εμένα και το Δικαστήριο.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Νομίζω ότι καμία προκλητικότητα δεν διαπίστωσε το Δικαστήριό σας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι δηλώσεις δεν ξέρω τι είναι, ούτε μου επιτρέπεται εμένα να τις χαρακτηρίσω. Αλλά η συμπεριφορά του εδώ ήταν ευγενής.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ήταν ευγενής, ακριβώς.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα, αν αυτοί χαρακτηρίζουν τη δήλωση προκλητική ή όχι, δεν φταίω εγώ.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Στον Τύπο βγαίνει το "προκλητική, επιθετική, προσβλητική". Πώς θα αμυνθώ αν δεν υπάρχει πιστοποίηση του ψεύδους αυτού;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγινε κατανοητή απόλυτα η άποψή σας.

Δ. ΖΩΤΟΣ: Ελπίζω να προσπαθήσω να είμαι ιδιαίτερα σύντομος. (…) Δύο σκέψεις ήθελα να εισφέρω στο Δικαστήριό σας σχετικά με τη σχέση του άρθρου 5α με το άρθρο 93 αναφορικά με τη συνταγματικότητα του συγκεκριμένου νόμου για τον οποίο συζητούμε και τη συγκεκριμένη διάταξη της παραγράφου 8. Ουσιαστικά, σε επίπεδο προστασίας της παραγράφου 8 του 3090, η θέσπιση της δυνατότητας των παραγόντων της δίκης, με τη δήλωσή τους μόνο να αποκόπτουν τη δημοσιότητα την έμμεση της δίκης, μπορεί να βρει έρεισμα νομοθετικό νομίζω στο 5α με την εξής έννοια. Η μόνη δυνατή προστασία της προσωπικότητας που μπορεί να σκεφτεί κανείς στην αίθουσα του δικαστηρίου, γιατί είναι δεδομένη η προστασία της προσωπικότητας και μόνο απ' την παρουσία του Δικαστηρίου, είναι ότι αυτή η προσωπικότητα του καθενός διαδίκου ή παράγοντα θα παραβλαπτόταν ως δικαίωμα στην πληροφοριακή αυτοδιάθεση. (…) ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλοι θα δευτερολογήσετε; Δεν τα είπαμε; Άμα δευτερολογήσουμε όλοι, αλίμονό μας.

Ο κ. Οικονομίδης είναι ο πρώτος που σήκωσε το χέρι του και είμαι υποχρεωμένος να τον ακολουθήσω.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Λίγο να κωδικοποιήσουμε τα λεχθέντα και να συρρικνώσω το θέμα εκεί που νομίζω ότι εντοπίζεται. Το μεν είναι το άρθρο 93, το δε είναι το 5Α. Και ως προς το 93, δεν θα επεκταθώ στις σκοπιμότητες της δημοσιότητος, έχει εξαντληθεί το θέμα αυτό, αλλά εις την νομιμότητα που περιλαμβάνεται στον νόμο, τον οποίο θεωρούμε ότι είναι αντισυνταγματικός. Από τη μια το Σύνταγμα δίδει τη δημοσιότητα ως αναγκαίο κανόνα για τη δίκαιη δίκη και από την άλλη δεν θέτει περιορισμούς το Σύνταγμα ως προς το εάν θα μπορεί να εκταθεί η δημοσιότης και στην έμμεση δημοσιότητα. Αντιθέτως όμως, οψέποτε χρειαστεί να γίνει κάποιος περιορισμός σ' αυτό, εξουσιοδοτεί αποκλειστικώς και μόνον τον δικαστή και όχι τον κοινό νομοθέτη. Το ίδιο το Σύνταγμα λοιπόν, άφησε να κρίνετε εσείς, αν και πότε, με περιοριστικούς όρους και το Σύνταγμα και ο νόμος εν συνεχεία, μπορεί και πρέπει να επιβάλλεται ο περιορισμός της δημοσιότητος. Από εκεί και πέρα, το να έρχεται ο κοινός νομοθέτης και να καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα αυτό που σας χορηγεί το Σύνταγμα και να σας λέει ότι εκείνος θα ορίσει με τέτοιον τρόπον τους όρους που τυχόν θα έκρινε το Δικαστήριό σας ότι θα έπρεπε να εκταθεί, να διευρυνθεί η δημοσιότης με τα μέσα που σήμερα υπάρχουν, αυτό καθ' αυτό, το να τοποθετείται με τέτοιο τρόπο στον νόμο, ώστε να είναι δεδομένο a priori ότι δεν θα μπορέσετε εσείς, αν κρίνετε τον περιορισμό, αλλά θα τον κρίνουν όλοι οι άλλοι, νομίζω ότι αυτός ο περιορισμός γίνεται χωρίς εξουσιοδότηση από το Σύνταγμα στον κοινό νομοθέτη και κατά τούτο ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός, πέραν των όλων όσων ανεπτύχθησαν. Σε ό,τι αφορά τον 5Α πράγματι υπάρχει ένα δικαίωμα, το οποίο εδράζεται και στο Σύνταγμα, είναι και του 1982 η διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τότε, όπου γίνεται λόγος σαφέστατος στο δικαίωμα της πρόσβασης, στο δικαίωμα της πληροφόρησης του πολίτη.

Αυτό το δικαίωμα το αποστερεί ο κοινός νομοθέτης, παρά το Σύνταγμα και παρά αυτή την τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητος τότε. Νομίζω λοιπόν, για όλους τους λόγους τους οποίους ανέπτυξε όχι μόνο η πλευρά της υπερασπίσεως, αλλά πλείστοι όσοι εκ των εκλεκτών συναδέλφων μου της άλλης πλευράς, νομίζω ότι το Δικαστήριό σας θα πρέπει να πάρει την γενναία αυτήν απόφαση, η οποία θα επιτρέψει μια διεύρυνση στη δημοσιότητα, η οποία θα είναι επ' ωφελεία όχι μόνο των διαδίκων της δίκης, αλλά επ' ωφελεία του κύρους της Δικαιοσύνης.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ραχιώτης έχει τον λόγο.

Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μετά την τοποθέτηση του κυρίου Εισαγγελέως, ένιωσα την ανάγκη να κάνω μια διευκρίνιση. Τέθηκε ένα ζήτημα, πως από τη μια ζητάνε δημοσιότητα, από την άλλη αρνούνται να φωτογραφηθούν. Ο πελάτης μου, ο κ. Γιωτόπουλος, θα είχε κάθε λόγο να είναι αντίθετος και να πνέει τα μένεα εναντίον των τηλεοπτικών μέσων. Ο πελάτης μου παρουσιάζεται επί οκτώ μήνες ως ένα θηριώδες πρόσωπο από την τηλεόραση. Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει τη δικογραφία, θα καταλάβαινε ότι τα στοιχεία ή οι ενδείξεις είναι πολύ διαφορετικά από το κλίμα και απολύτως αναντίστοιχα απ' αυτό το κλίμα που έχουν φτιάξει τα media από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα που μιλάμε. Δηλαδή ο Γιωτόπουλος σήμερα δεν είναι το πρόσωπο, ο κατηγορούμενος Γιωτόπουλος. Για την κοινωνία είναι το κατασκεύασμα Γιωτόπουλος, από τα media. Και εκ των πραγμάτων, όσο και να θέλουμε να αποστούμε απ' αυτό το πράγμα, αυτή η πίεση που δημιουργείται είναι καταθλιπτική πάνω σε όλους μας. Και στον τρόπο που εμείς κάνουμε τη δουλειά μας και εσείς στον τρόπο που δικάζετε, γιατί τελικά είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι προσπαθούμε να είμαστε αμερόληπτοι, εσείς αμερόληπτοι, εμείς ψύχραιμοι και νηφάλιοι, για να μπορέσουμε να πάρουμε μέρος σ' αυτή τη δίκη. Αλλά η πίεση είναι τεράστια και είναι πια πίεση που έρχεται απ' αυτό που διαμορφώνεται ως γνώμη στην κοινωνία με εργαλείο τα media. Οπότε καταρχήν θα είχαμε κάθε λόγο να έχουμε εμείς, η δική μου η πλευρά δηλαδή, απόλυτα εχθρική συμπεριφορά. Τι γίνεται όμως; Γιατί ζητάμε και εμείς να επιτραπεί η τηλεοπτική κάλυψη της δίκης; Και να δώσω μια διευκρίνιση πάνω σ' αυτό που εύλογα το έθεσε ίσως και ο κ. Εισαγγελέας.

Η έλλειψη κάλυψης, κύριοι Δικαστές, είναι το άλλοθι της μονόπλευρης παρουσίασης των πραγμάτων από την τηλεόραση. Να τα λέμε καθαρά τα πράγματα. Αν υπήρχε μια εικόνα χθες των δηλώσεων που κάνανε επί της κατηγορίας οι κατηγορούμενοι, δε θα μπορούσαν σήμερα να πουν αρχηγικός ο Γιωτόπουλος, προκλητικός ο Κουφοντίνας, το άλλο ο άλλος. Καταλάβατε τι έργο τους προσφέρουμε; Τη διαστρέβλωση τους προσφέρουμε ως δυνατότητα με την έλλειψη τηλεοπτικής κάλυψης. Δεν θα μπορούσαν να σχολιάζουν με τον τρόπο που σχολίασαν χθες. Αν η κοινωνία είχε δει το ύφος που μίλησε ο χ κατηγορούμενος. Ότι δεν ήταν προκλητικός απέναντι στο Δικαστήριο, χυδαίος ή οτιδήποτε άλλο από εκεί και πέρα. Ότι ο πελάτης μου δεν έκανε καμιά δήλωση αρχηγού. Έκανε μια δήλωση άρνησης της κατηγορίας και είπε γιατί κατά τη γνώμη του κατηγορείται. Αυτό σήμερα στον Τύπο είναι, "δυο αρχηγοί εμφανίστηκαν χθες". Αν όμως είχατε εικόνα, δεν θα το είχαμε αυτό το πράγμα. Αυτό όμως σας επηρεάζει και εσάς, μας επηρεάζει και εμάς, το ότι διαβάζουμε αυτό το πράγμα σήμερα στις εφημερίδες. Γιατί δικάζουμε και σήμερα και θα δικάζουμε και μετά από ένα και δυο μήνες. Ένα ζήτημα ακόμα. Η τηλεοπτική κάλυψη της δίκης είναι αντίλογος στην πολιτική παρέμβαση που γίνεται στη δίκη από τα μέσα. Και πώς το εννοώ; Δεν εννοώ ότι ο Γιωτόπουλος, ο Κουφοντίνας, ο οποιοσδήποτε θα εκφράζει έναν ισότιμο πολιτικό λόγο, προς αυτούς που κάνουν πολιτική παρέμβαση μέσω των media στη δίκη. Δεν εννοώ αυτό που λένε, τα μανιφέστα των κατηγορουμένων. Η δίκη όμως ως σύνολο, ως αρθρωμένος λόγος όλων των πλευρών, είναι ο αντίλογος στην πολιτική παρέμβαση. Αφήστε το αυτό το πράγμα να βγει. Να αντιλέξουμε, να φέρουμε τα πράγματα εκεί που είναι στην πραγματικότητα. Καταλαβαίνω πολύ καλά τον κ. Εισαγγελέα και σε ένα άλλο ζήτημα που έθιξε, το οποίο είναι επίσης πολύ σοβαρό. Θίχτηκε και δικαίως από ένα σχόλιο που δεν ξέρω ποιος συνήγορος το έκανε χθες, ένα αμερικάνικο μάλιστα κανάλι είπε, τώρα το άκουσα από τον κ. Εισαγγελέα, που είπε ότι εν πάση περιπτώσει μεροληπτεί το Δικαστήριο, κάπως έτσι το κατάλαβα, είναι προαποφασισμένο το τι θα γίνει.

Καταλαβαίνω και δικαιολογώ το να θίγεται ένας άνθρωπος, ένας επαγγελματίας, ένας δικαστής, από μια τέτοια τοποθέτηση. Πρέπει να θίγεται όμως ο Γιωτόπουλος, πρέπει να θίγεται ο συνήγορός του από τη χθεσινή δήλωση του Αμερικάνου πρέσβη, ότι το επιχειρησιακό κομμάτι της 17Ν είναι στο εδώλιο; Και εάν εν πάση περιπτώσει είναι πολύ σεβαστό η επαγγελματική αξιοπρέπεια και η προστασία του θεσμού της Δικαιοσύνης, πρέπει να είναι μια φορά ακόμα τα ισόβια που απειλούνται για έναν κατηγορούμενο και να βγαίνει ένας παράγοντας τέτοιου μεγέθους και να λέει τους έχουμε στο εδώλιο. Τότε τι κάνετε εσείς, τι κάνει το Δικαστήριο; Και εν πάση περιπτώσει είναι ένας άτυπος παράγων ο πρέσβης, αλλά επειδή στοιχειωδώς την ελληνική ιστορία την ξέρουμε και όταν μιλάει ο Αμερικάνος πρέσβης δεν είναι ένα πράγμα που πάει στον βρόντο, πώς να το πω, αυτό φέρνει πίεση σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και κυρίως στην εκτελεστική εξουσία. Τώρα παραβιάζω ανοιχτές πόρτες μ' αυτά που λέω, αλλά ίσως πρέπει να επισημανθούν αυτά τα πράγματα. Ξέρετε ότι αύριο μεθαύριο θα συζητήσουμε για το πολιτικό έγκλημα σ' αυτή την αίθουσα μέσα. Καταλαβαίνω πολύ καλά το να πάρει τον λόγο ένας συνάδελφος της πολιτικής αγωγής και να κάνει μια προδιατύπωση των θέσεών του με αφορμή το ζήτημα που συζητάμε. Είναι πολύ θεμιτό, αν και εν πάση περιπτώσει εν τη ρύμη του λόγου γίνεται. Καταλαβαίνω πολύ καλά τον αναλυτή, τον πολιτικό αναλυτή, καταλαβαίνω τον πανεπιστημιακό, που βγαίνει ένα μήνα πριν στις εφημερίδες και λέει, κύριοι αυτή είναι η γνώμη μου. Αλλά δεν καταλαβαίνω καθόλου τον κυβερνητικό εκπρόσωπο που χθες το βράδυ παίρνει θέση στο press room. Σε ποιον απευθύνεται, σε μένα απευθύνεται; Σε σας απευθύνεται, είναι προφανές. Αυτό το πράγμα δεν πρέπει να το ισορροπήσουμε;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Συνήγορε, τι δουλειά έχουμε εμείς τώρα τι λέει ο πρέσβης, τι λέει ο ένας, τι λέει ο άλλος; Τι με ενδιαφέρει εμένα; Αλίμονό μου δηλαδή, εάν νομίζετε εγώ, με μια πτωχή καριέρα που έχω κάνει και ό,τι άλλο μου απομένει. Δεν με ενδιαφέρει ο ένας και ο άλλος. Φοβάμαι κανέναν; Έχει ακουστεί να φοβάμαι εγώ κανέναν; Με ξέρετε πολλά χρόνια;

Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ κύριε Πρόεδρε δεν σας ξέρω, δεν έχω δικάσει ποτέ μαζί σας, δεν έχω άποψη.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχει μια ιστορία ο καθένας. Για όνομα του Θεού.

Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ περιγράφω αντικειμενικές διαδικασίες κύριε Πρόεδρε και δεν περιγράφω την υποκειμενική διεργασία. Αυτό που περιγράφω εγώ είναι η αντικειμενική διαδικασία της πολιτικής πίεσης, το οποίο είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από την άποψη του κάθε μεμονωμένου δικαστή, που εγώ δεν τη γνωρίζω. Ένα δεύτερο θέμα που θέλω να θέσω. Θέλω απλώς να επιστήσω την προσοχή του Δικαστηρίου σας σε ορισμένες τοποθετήσεις της πολιτικής αγωγής, οι οποίες είναι πολύ χρήσιμες για να διαγνωστεί το θέμα που θα συζητήσετε μετά από λίγο, που θα είναι πολύ χρήσιμες στη διάσκεψή σας όσον αφορά τη βούληση του νομοθέτη στην ψήφιση αυτής της διάταξης, το οποίο είναι ένα πράγμα που πρέπει να αναζητηθεί και να κρίνετε και κατά πόσον είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα αυτή η διάταξη. Δηλαδή το πνεύμα με το οποίο εμφορείται ο νομοθέτης θέτοντας αυτή τη διάταξη και να δείτε, αυτό όλο μπορώ να το χωρέσω σε ένα συνταγματικό κανόνα, ή είναι έξω απ' αυτό; (…) ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η επιχειρηματολογία έχει εξαντληθεί, δεν υπάρχει τώρα λόγος να τα αναπτύσσουμε πάλι εκτενέστερα. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να τελειώνουμε τώρα. Σας παρακαλώ πάρα πολύ, είναι δική μου παράκληση. Μιλάμε για πράγματα που τα είπατε τόσο πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η επιχειρηματολογία έχει εξαντληθεί, δεν υπάρχει τώρα λόγος να τα αναπτύσσουμε πάλι εκτενέστερα. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να τελειώνουμε τώρα. Σας παρακαλώ πάρα πολύ, είναι δική μου παράκληση. Μιλάμε για πράγματα που τα είπατε τόσο πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, τελειώσαμε.

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν έχουν εξαντληθεί τα θέματα κ. Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχουν εξαντληθεί, αλλά φοβάμαι ότι εσείς θα εξαντληθείτε στο τέλος, εμένα δε μ' ενδιαφέρει.

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Εξαντλούμε τα δικαιώματά μας μόνο τα δικονομικά και αφ' ης στιγμής έχουμε τον τελευταίο λόγο, νομίζουμε ότι δεν αποτελεί περιττή πολυτέλεια κάτι τέτοιο. Υπάρχουν ζητήματα εκκρεμή, είναι ένα θέμα τεράστιας σημασίας, δημοσίου ενδιαφέροντος και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο μίας εξαντλητικής διερεύνησης και προβληματικής νομικής. Έχουν τεθεί λοιπόν ορισμένα θέματα από χθες, ανέκυψαν άλλα ύστερα από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων της πολιτικής αγωγής, οι οποίες είναι και διιστάμενες και νομίζω ότι έχουμε τρία ζητήματα να δούμε από εχθές. Το ένα είναι το θέμα της συνταγματικότητας του Ν. 3090 έτσι όπως έχει τεθεί, το δεύτερο είναι το θέμα της ερμηνείας του ίδιου νόμου ακόμα και στην περίπτωση κατά την οποία κρίνεται ότι είναι συνταγματικός και το τρίτο το έθεσα εχθές, θα το θέσω και σήμερα, το θέμα δηλαδή της υποχρέωσης του Δικαστηρίου όχι μόνο να επιτρέψει την κάμερα, αλλά να διασφαλίσει την απευθείας μετάδοση της δίκης ως μόνη έκφραση της δημοσιότητάς της.

Ως προς το πρώτο, νομίζω ότι η συζήτηση πραγματικά έχει εξαντληθεί και έχει αναδείξει τα εξής: Η δημοσιότητα της δίκης άπτεται τεσσάρων εννόμων συνταγματικών αγαθών. Το ένα είναι η δημόσια λειτουργία και ο κοινωνικός έλεγχος της δικαστικής εξουσίας, το δεύτερο είναι το δικαίωμα επί της προσωπικότητας των κατηγορουμένων και γενικά των διαδίκων, το τρίτο είναι το δικαίωμα του κοινού στην πληροφόρηση, που αποτελεί έκφραση του δικαιώματος της προσωπικότητας του κάθε πολίτη, το τέταρτο, το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου το οποίο αφορά τον Τύπο. Όπως είπα κι εχθές, το Σύνταγμα επιβάλλει τη δημοσιότητα χωρίς να τη διακρίνει σε άμεση και έμμεση. Έμμεση είναι η τηλεοπτική δημοσιότητα, άμεση είναι η διά της φυσικής παρουσίας στο ακροατήριο παρακολούθηση της δίκης από οποιονδήποτε το επιθυμεί, δεν εξουσιοδοτεί τον κοινό νομοθέτη να προβαίνει σε περιορισμούς της δημοσιότητας της δίκης, τις εξαρτά μόνο από περιπτώσεις οριακές όπου κάθεται το δικαίωμα της προσωπικότητας και υπάρχουν διατάξεις όπως εκείνες του 329 και του 330, που ορίζουν συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών.

Κατά συνέπεια, είναι προφανές ότι ο νόμος αυτός και εξαιρώντας τον χρόνο στον οποίο δημοσιεύθηκε και τον σκοπό για τον οποίο δημοσιεύθηκε, που αποτελεί μία προφανή και ανεπίτρεπτη παρεμβολή της νομοθετικής εξουσίας στο έργο της δικαστικής, κείται προφανώς εκτός των συνταγματικών ορίων που επιβάλλουν τη δημοσιότητα. Τίθεται όμως και ένα θέμα ερμηνείας του νόμου ακόμα και στην αντίθετη περίπτωση που κρίνει το Δικαστήριό σας, μετά από τις διιστάμενες απόψεις των διαδίκων της Πολιτικής Αγωγής, το οποίο θέμα ερμηνείας σχετίζεται με το ποια είναι τα αντικειμενικά όρια της έκτασης του δικαιώματος εκάστου των διαδίκων, να δηλώνει ότι συναινεί ή δεν συναινεί με τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση της δίκης. Εξηγούμαι: Είπαν ορισμένοι από τους διαδίκους, καθ' α έχουν δικαίωμα σύμφωνα με τον νόμο, όπως εν πάση περιπτώσει τον κρίνει κανείς, ότι δεν επιθυμούν την τηλεοπτική κάλυψη.

Εδώ έχουμε 150 συνεκδικαζόμενες υποθέσεις. Έχει το δικαίωμα κάποιος διάδικος που ασκώντας το δικαίωμά του, της πολιτικής αγωγής, να το επεκτείνει για όλο το φάσμα της δίκης αυτής και για όλες τις υποθέσεις που συνεκδικάζονται; Είναι αυτονόητο αυτό; Εγώ νομίζω ότι δεν είναι. Υπάρχει και μία διάταξη που μας δίνει ένα φως, ανάλογη της εφαρμογής της, η 330 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας η οποία αναφέρεται στις περιπτώσεις εκείνες που το Δικαστήριο έχει δικαίωμα να διατάσσει τη συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών, όχι κατ' ανάγκην ολόκληρης της δίκης, αλλά και ενός μέρους της. Θα μπορούσε για παράδειγμα ο διάδικος Χ που παρίσταται ως πολιτική αγωγή, να ζητήσει και το Δικαστήριο να δεχθεί ερμηνεύοντας έτσι τον νόμο, ότι όταν θα εξετάζεται ο ίδιος, οι μάρτυρες κατηγορίας και ενδεχομένως οι μάρτυρες υπερασπίσεως που αφορούν τη δική του υπόθεση, τότε να μην επιτρέπεται.

Όχι σε ολόκληρη τη δίκη. Διότι τότε δεν θα είχε και νόημα το 330 που λέω για την δίκη κεκλεισμένων των θυρών. Ποιος ο λόγος να πει ο νομοθέτης ότι το Δικαστήριο μπορεί, σε μέρος μόνο της δίκης να κλείσει τις πόρτες και όχι σε ολόκληρη; Και ακόμα, θα ήθελα να πω για την απευθείας μετάδοση. Θα επιμείνω κ. Πρόεδρε ότι η μόνη πηγή η οποία εξασφαλίζει τη δημοσιότητα της δίκης δεν είναι απλώς και μόνο η παρουσία της κάμερας στο Δικαστήριο, είναι η απευθείας μετάδοση. Για να κλείσουν τα παράθυρα, πρέπει να ανοίξουν οι πόρτες. Σας είπαν οι συνάδελφοι πριν ότι από την πρώτη ημέρα της δίκης έχουμε παρα-δίκες, έχουμε τηλε-δίκες, έχουμε και παρα-πρακτικά από εχθές εδώ πέρα (…)

Εδώ έρχομαι να πω τώρα σε κάτι που αναφέρθηκε ο κ. Ραχιώτης πριν, για την πρώτη ημέρα: Αρχηγική εμφάνιση - λέει - Κουφοντίνα. Τι έκανε ο Κουφοντίνας; Σηκώθηκε και είπε ότι "ο στύλος φτάνει μισή ώρα για να πέσει και δεν θέλει πέντε μέρες". Εντάξει, εξέφρασε μία άποψη. Έγινε η γνωστή πλάκα από κει, ωραίο ήταν. Είπατε προηγούμενα ότι ο άνθρωπος ήταν ευγενής. Αυτό που είπατε εσείς, το ξέρει ο τηλεθεατής; Δεν το ξέρει. Και να δείτε πώς συνδέεται με το υπερασπιστικό δικαίωμα το δικό μου.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ, προσέξτε, είπα ότι ήταν ευγενής στη συμπεριφορά του εδώ. Τώρα, αν αυτά που είπε προσβάλλουν το Δικαστήριο ή όχι, αυτό δεν το είπα εγώ. Αυτό ας το κρίνει όποιος το διαβάσει. Αλίμονό μου δηλαδή εάν κάθομαι εγώ να πω "Α! Ο κατηγορούμενος ξέρεις, προσβάλλει εμένα". Αλίμονο.

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ που έρχεστε στα λόγια μου. Για να το κρίνει, πρέπει να το γνωρίζει.

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: (…) Έχουμε ολόκληρο δελτίο ειδήσεων σε όλα τα κανάλια, με τον υπότιτλο "αρχηγική εμφάνιση Κουφοντίνα". Και θα σας πω γιατί με ενδιαφέρει, εγώ δεν είμαι δικηγόρος του Κουφοντίνα, είμαι δικηγόρος του Τζωρτζάτου. Αλλά όταν μου λέει ο Τζωρτζάτος εχθές και σήμερα ότι "ξέρετε, κ. Παπαδάκη, θέλω κι εγώ να πω τη γνώμη μου στο Δικαστήριο για την τηλεοπτική μετάδοση", αναγκάζομαι και του λέω, κ. Πρόεδρε, "κάτσε κάτω, Βασίλη, γιατί θα σε βγάλουν κι εσένα για αρχηγική εμφάνιση, αν τολμήσεις και ανοίξεις το στόμα σου εδώ". Και αυτό, να μου επιτραπεί να πω ότι αποτελεί σαφέστατο περιορισμό του υπερασπιστικού του δικαιώματος, ο οποίος, δυστυχώς, αναγκάζεται να γίνεται τη εισηγήσει εμού, που είμαι ο συνήγορός του.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακούστε να δείτε: Εγώ άκουσα πάρα πολλά, όπως φυσικά και οι συνάδελφοί μου, που έχουν το βάρος της απόφασης. Αυτά πρέπει να τα κωδικοποιήσουμε στο μυαλό μας, να τα σκεφθούμε, διότι δεν είναι εύκολη η απάντηση, το ναι ή το όχι, ή το ενδιάμεσο.

Δεν νομίζω ότι είμαστε αυτή τη στιγμή έτοιμοι, για να κάνουμε διάσκεψη, διότι αντιλαμβάνεστε, πρέπει να τα σκεφθούμε πάρα πολύ. Εγώ έχω σημειώσει αυτά τα οποία έχουν κάποια νομική σημασία βέβαια, τα επιχειρήματα τα οποία είναι επιχειρήματα, διότι χωρίζεται, όπως ξέρετε και από τον Αριστοτέλη, το επιχείρημα από τη ρητορεία. Άλλο η ρητορεία, άλλο το επιχείρημα. Λοιπόν, τα επιχειρήματα πρέπει να τα εξετάσουμε ένα προς ένα και να το δούμε πού θα καταλήξουμε.

Όμως, μπορούμε αυτή τη στιγμή, αυτή την ώρα που έχουμε, να συνεχίσουμε με αυτή την "κακή" σύνθεση του Δικαστηρίου, η οποία θα συνεχιστεί και αύριο βέβαια. Εμείς θα σκεφτούμε το απόγευμα όλα αυτά τα πράγματα, δεν παθαίνουμε τίποτα, να προχωρήσει λίγο η διαδικασία. Ο σκοπός είναι να προχωρούμε κιόλας λίγο.

Το τι θα πούμε θα το πούμε αύριο. Εγώ δεν είμαι έτοιμος, τουλάχιστον, να δώσω ψήφο. Και δεν μπορώ να διεκδικήσω και απ' τους συναδέλφους μου μια τέτοια υποχρέωση, να τους πω "τώρα τι λέτε, να επιτρέψουμε ή να μην επιτρέψουμε;". Εδώ είναι πάρα πολλά επιχειρήματα, με σοβαρότητα μεγάλη και με αναλυτικότητα, τα οποία πρέπει να σταθμιστούν. Αλίμονο αν ο δικαστής, σε δύσκολα ζητήματα, χτύπαγε μονοκοντυλιά, ή απ' την τελευταία εντύπωση. Γι' αυτό τα έγραψα όλα σε δύο φύλλα, λεπτομερώς, τι έχει πει ο καθένας, για να τα εκτιμήσουμε. Τελειώσαμε. Ο κ. Σερίφης κάτι θέλει να πει.

Ι. ΣΕΡΙΦΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επειδή με αφορά κι εμένα, γιατί είμαι ένας από τους συγκατηγορούμενους ο οποίος ήμουν θετικός, υπέρ της τηλεόρασης, και επειδή ακούγονται διάφορα, ότι οι κατηγορούμενοι και όσον με αφορά το κάνουν, διότι βοηθά αυτούς αυτή η προβολή, σας δηλώνω προσωπικά ότι δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου αν θα μπει ή δεν θα μπει η τηλεόραση, και το κάνω αυτό διότι δεν με ενδιαφέρει η προσωπική μου προβολή. Δεν έχω σκοπό να ιδρύσω ή να μπω σε κάποιο επαγγελματικό κόμμα ή να ιδρύσω κάποιο δικό μου. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος που ανήκω στο Αντιεξουσιαστικό Κίνημα. Δεύτερον, εμείς, ο χώρος μας γνωρίζει πολύ καλά ότι η πληροφόρηση ανήκει στα χέρια των εμπόρων της πληροφόρησης και δεν περιμένουμε τίποτε.

Λόγω αρχής όμως δεν μπορούμε να αρνηθούμε να υπάρχουν τα Μέσα εδώ πέρα, λόγω αρχής και μόνο το λέμε αυτό το πράγμα και όχι για προσωπικό και καιροσκοπικό, όπως άφησαν να εννοηθεί οι κύριοι Εισαγγελείς, όταν λένε ότι ενώ οι κατηγορούμενοι δεν δέχθηκαν να τους φωτογραφίσουν στο κλουβί, αλλά την τηλεόραση τη θέλουν. Δεν τη θέλουμε, κύριοι Εισαγγελείς, την τηλεόραση γι' αυτό. Και σας πληροφορώ, το είπατε και εσείς, αλλά δεν δώσατε μεγάλη σημασία, χθες το βράδυ είχε κανάλι φωτογραφίες από εδώ.

Και εγώ σας ρωτώ; Τι θα γίνει δηλαδή εάν εσείς το απαγορεύσετε; Θα μας πουλάνε, κομμάτι κομμάτι, σε οποιοδήποτε κανάλι δίνει περισσότερα χρήματα; Και αυτοί έμποροι είναι. Αυτό θα γίνει; Και ένα τελευταίο ζήτημα, κύριε Εισαγγελέα, εγώ προσωπικά έχω στο σπίτι μου οκτώ μήνες, δυο - τρεις κλούβες τηλεοράσεων από κάτω. Τρεις κλούβες, οκτώ μήνες. Δεν έχω κλούβες αστυνομίας. Έχω κλούβες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Κανένας Εισαγγελέας, καμία Αρχή Προσωπικών Δεδομένων δεν ενδιαφέρθηκε αυτεπάγγελτα να κάνει κάτι, δηλαδή το λέω αυτό επειδή λέτε ότι όλα τα κάνετε για την προστασία μας, δεν είδαμε καμία προστασία. Ας σταματήσει ότι τα κάνετε για την προστασία μας, απλά όποτε καταλαβαίνω, δεν με ενδιαφέρουν τα νομικά και δεν κάνω νομικά, αλλά απ' ότι καταλαβαίνω και γι' αυτούς τους αριθμούς των νόμων που μιλάτε εδώ πέρα ότι ο νόμος λέει τούτο, εκείνο, πολύ λάστιχο είναι, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Σερίφη, εμάς μας ενδιαφέρει τι γίνεται εδώ μέσα, τώρα οι κλούβες κ.λπ., οι νόμοι έτσι τους λένε, για λάστιχα τους λένε πολλοί και αν είναι νόμοι έχουν μόνο ένα παράθυρο, ή έχουν γύρω γύρω παραθυράκια, τι να σας πω.

Ι. ΣΕΡΙΦΗΣ: Εμένα με ενδιαφέρει προσωπικά ότι δεν διεκδικώ τίποτα για να με προβάλει κανείς.

"Κατάκτηση η κλήρωση» Αρ. Οικονομίδης: Προτιμώ έναν μέτριο δικαστή από κλήρωση, παρά έναν ικανό διορισμένο

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με λίγα λόγια η θέση σας είναι: δεν σας ενδιαφέρει.

Ι. ΣΕΡΙΦΗΣ: Να είναι λόγω αρχής και μόνο, δεν έχω κανένα συμφέρον, τίποτα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιος είχε θέσει το θέμα της κακής σύνθεσης του Δικαστηρίου; Να αρχίσουμε έτσι καμιά ώρα και συνεχίζουμε. Ας πει ο κ. συνήγορος ο πρώτος που το έθεσε. Ελάτε σας παρακαλώ. Τις βούλεται αγορεύειν; Ποιος θέλει να τα πει πρώτος; Ορίστε ο νεαρός κύριος συνήγορος, που μιλάει και για ΕΣΔΑ κ.λπ., να μας τα θέσει έτσι λίγο γενικά. Ελάτε παρακαλώ, ποιος θέλει να μας τα πει έτσι σαν βασικό πυρήνα; Ο συνήγορος του κ. Κουφοντίνα, ελάτε. Ακούστε, η δίκη αυτή δεν είναι ούτε ευθύγραμμη, ούτε μονοδρομική. Να το ξέρετε ότι πρέπει να έχετε τη δέουσα ευκινησία να προχωράτε από το ένα θέμα στο άλλο, για να προωθείται κατά κάποιον τρόπο.

ΒΛΑΧΟΣ: Όχι δεν είμαι έτοιμος, κύριε Πρόεδρε, αλλά δεν έχει σημασία, όλοι μας είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι. Προσφέρομαι και το δηλώνω για να διευκολύνω τους συναδέλφους ενδιαμέσως και τους καλώ να ετοιμάσουν έτσι λίγο πιο συγκροτημένα την τοποθέτησή τους. Θα μπει το θέμα της αναρμοδιότητας, θα μπει η ένσταση της κακής σύνθεσης του Δικαστηρίου. Η ένσταση αναρμοδιότητας δεν θα μπει αυτή τη στιγμή.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Οικονομίδης ο οποίος ήρθε…

ΒΛΑΧΟΣ: Επειδή λοιπόν παρίσταται ο συνάδελφος, ο οποίος έχει θέσει ο ίδιος πρώτος την ένσταση της κακής σύνθεσης του Δικαστηρίου, εγώ παραχωρώ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η κακή σύνθεση του Δικαστηρίου να αναπτυχθεί σήμερα από σας κάπως ευρύτερα απ' ό,τι το είχατε πει προχθές και να συνεχίσουμε αύριο, γιατί εμείς δεν μπορούμε να αποφασίσουμε σε τούτο εδώ το ζήτημα. Αιωρείται το θέμα αυτό, δεν μπορούμε να το αφήσουμε.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Το θέμα αυτό το έθεσα ήδη προχθές, αναστείλαμε το να επιμείνουμε σ' αυτό, ελπίζοντας ν' αποφασίσετε εσείς για τα άλλα, έχοντας την πλήρη εμπιστοσύνη στη σύνθεσή σας. Και είναι ανεξάρτητο είπα το θέμα, το ότι στην πραγματικότητα η σύνθεση αυτή δεν είναι νόμιμος. Και εξήγησα τους λόγους για τους οποίους δεν είναι νόμιμος.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εν σπέρματι για να τα θυμηθούμε όλοι.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ: Διότι ακριβώς, ενώ κατά το Σύνταγμα πάντοτε ο διάδικος, ο κατηγορούμενος δεν πρέπει ποτέ να μη δικάζεται από τον φυσικό του δικαστή και νομίζω ότι φυσικός του δικαστής μέχρι πρότινος ήταν εκείνος ο οποίος προέρχεται από την κλήρωση, συρρικνώθηκε ο αριθμός των Εφετών από τους οποίους θα προήρχετο η σύνθεσή σας, από τους 250 περίπου, 240 πόσοι είναι οι Εφέτες εδώ στην Αθήνα, σε 30.

Με μια επιλογή η οποία έγινε με κριτήρια τα οποία βεβαίως δεν μπορεί να ξέρουμε ποια ήσαν και δεδομένου ότι υπήρξε μια μεγάλη κατάκτησις του δικαιικού μας συστήματος, το να προέρχονται οι δικασταί από κλήρωση, νομίζω ότι εδώ φαλκιδεύονται σοβαρά δικαιώματα του κατηγορουμένου, ο οποίος θέλει να δικάζεται από τον φυσικό του δικαστή, που αιφνιδίως έπαυσε να είναι εκείνος που προήρχετο από την κλήρωση. Δεν γεννάται αμφιβολία ότι ο θεσμός της κληρώσεως ήρθε να κατασιγάσει διάφορους ψιθύρους που πάντοτε υπήρχαν και πρέπει να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ψιθύρους περί στημένων συνθέσεων.

Και είχα καταλήξει στο εξής, ότι προτιμώ έναν μέτριο δικαστή, μετρίας ικανότητος που θα προέρχεται από τον κλήρο, παρά έναν ικανότατο που θα διορίζεται. Με την έννοια αυτή, πιστεύουμε ότι δεν δικάζονται από τον φυσικό τους δικαστή που θα προήρχετο από την κλήρωση από το σύνολο των Εφετών. Ο νόμος αυτός ο οποίος έγινε αιφνιδίως πάλι ήταν ad hoc εν όψει αυτής της δίκης. Και κατά τούτο νομίζω ότι το Δικαστήριό σας πρέπει να κρίνει ότι η σύνθεσή σας δεν είναι νόμιμος.

ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, τίθεται ένα θέμα, όπως είπε και ο προλαλήσας συνάδελφος, της ad hoc ρύθμισης της σύνθεσης του Δικαστηρίου, αντίθετα σ' αυτά που ήταν ως τώρα καθιερωμένα και τα δεδομένα με τα οποία υπολόγιζαν οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι και αυτοί τους οποίους υπερασπίζομαι, να έρθουν απέναντι στον λεγόμενο φυσικό τους δικαστή.

Εκείνο το οποίο εξ αρχής δημιουργεί αρνητική εντύπωση είναι ότι νομοθετήματα της τελευταίας στιγμής φωτογραφίζουν ακριβώς τη συγκεκριμένη δίκη. Δεν είναι το πρώτο, είναι μια σειρά από νομοθετήματα. Ο 3090, και για τις κάμερες και για τον τρόπο εκλογής των Δικαστών της συνθέσεως της έδρας που θα εκδικάσουν τις συγκεκριμένες πράξεις, έχει γίνει από ένα νόμο ο οποίος ψηφίστηκε από τη Βουλή, όταν ήδη όλοι γνωρίζανε ακόμα και την ημερομηνία της δίκης. Αυτό είναι ένα θέμα που σαφώς κλονίζει την εμπιστοσύνη των κατηγορουμένων στην αρχή της δίκαιης δίκης. (…) Εν πάση περιπτώσει, ο λεγόμενος φυσικός Δικαστής διακρίνεται από τον θεσμικό ρόλο, από το λειτούργημά του. Δεν είναι δυνατόν ο νομοθέτης τελευταία στιγμή να δημιουργεί την εύλογη υπόνοια στους κατηγορουμένους ότι για μια άλλη φορά, σε μια δίκη η οποία στιγματίστηκε από την αρχή, από μια σειρά παρεμβάσεων και από μια σειρά δικονομικών παραβιάσεων, δεν είναι δυνατόν να έρχεται και να επισφραγίζει αυτή την υπόνοια, ότι πρόκειται για ένα ad hoc Δικαστήριο, το οποίο εστήθη, όσο και αν η εύνοια της τύχης πραγματικά μάς βοήθησε να έχουμε εσάς απέναντί μας, που πράγματι εμείς σάς εμπιστευόμαστε. Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εύνοια για όλους εκτός από μένα.

ΒΛΑΧΟΣ: Όχι, κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι πραγματικά και η τύχη είναι, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα, είναι θέμα αρχής. Το θέμα αρχής και τραυματίζει την εμπιστοσύνη, όπως και το δικαίωμα, το ατομικό δικαίωμα του Άρθρου 8 του Συντάγματος που έχει ο κατηγορούμενος απέναντι στον φυσικό του Δικαστή.

ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι και για λόγους οικονομίας του χρόνου, αλλά και ουσιαστικής διερευνήσεως των ενστάσεων, μήπως πρέπει να κάνουμε μια διαφορετική ιεράρχηση; Παραδείγματος χάρη, εάν εξαντλήσουμε άλλες δύο μέρες γι' αυτό το θέμα και απαντήσετε, ό,τι απαντήσετε, εάν μεν αποδεχθείτε τις απόψεις που αφορούν την κάμερα και την κακή ή μη κακή σύνθεση του Δικαστηρίου, όμως προτάσσεται νομίζω το ζήτημα, το πολιτικό έγκλημα.

(Διαλογικές συζητήσεις)

ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Να ολοκληρώσω αυτό που λέω, εάν κρίνει το Δικαστήριο ότι είναι εγκλήματα υπαγόμενα στην αρμοδιότητα του Μεικτού Ορκωτού, παύετε να έχετε το δικαίωμα για να συζητήσετε οτιδήποτε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συγχωρήστε με, εάν δεν έχουμε νόμιμη σύνθεση πώς θα το κρίνουμε αυτό; Τι άλλο να κρίνουμε, αν δεν έχουμε νόμιμη σύνθεση; Αν εμείς πούμε ότι ξέρετε, ο νομοθέτης, όπως είπε εδώ ο κ. συνήγορος, με έβαλε εμένα επίτηδες. Και έτσι και το καταλάβω και το πω εγώ, πάω εγώ σπιτάκι μου, πάτε εσείς σπιτάκι σας και ησυχάζω και εγώ δηλαδή. Αλλά έλα όμως που είναι πρώτο.

ΣΥΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ: Μπορεί μετά μια νέα σύνθεση να μας ξαναφέρει το κουβούκλιο.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα τα ραδιοτηλεοπτικά είναι τελείως διαφορετικό θέμα, γι' αυτό θα ήθελα μαζί να πάνε ζευγάρι αυτά τα δύο θέματα, καταλάβατε. Μην απαντήσουμε στο ένα και δεν απαντήσουμε στο άλλο, ας τα δούμε μαζί παράλληλα, να αποφανθούμε μαζί. Και άμα πούμε εμείς ότι δεν έχουμε νόμιμη σύνθεση, τι να λέμε μετά να μπουν τα ραδιοτηλεοπτικά να μας βλέπουν, να μας δουν τι; Κύριε Μαργαρίτη σε βλέπουμε, και τι έγινε;

ΒΛΑΧΟΣ: Μπορώ να προχωρήσω δηλαδή. Κύριοι Δικαστές, είναι γεγονός ότι ο τρόπος της σύνθεσης του Δικαστηρίου σας πραγματώθηκε με τον 3090.

Σύμφωνα λοιπόν μ' αυτό το νόμο, απεφασίσθη από την Ολομέλεια ένας αριθμός Δικαστών, ο οποίος ήταν περίπου γύρω στο 1/6 του αριθμού των Δικαστών που περιλαμβάνει το Εφετείο Αθηνών και απ' αυτόν τον αριθμό έγινε η κλήρωση. Έχουμε λοιπόν την άποψη ότι η κλήρωση αυτή, απ' αυτόν τον συγκεκριμένο αριθμό και ο τρόπος με τον οποίον ο 3090 πραγμάτωσε τη σύνθεση αυτή, την οποίαν εσείς έρχεστε και δικάζετε, δεν ανταποκρίνεται σ' αυτό που αντιπροσωπεύει και το Σύνταγμα, αλλά αντιπροσωπεύουν και διάφοροι νόμοι.

Ο λόγος για τον οποίον θεωρούμε ότι είναι πλημμέλεια του νομοθέτη το θέμα αυτό είναι ο εξής: Σύμφωνα με το Άρθρο 14 του 1756/88 περί του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάσταση Δικαστικών Λειτουργών, στην αρμοδιότητα της Ολομέλειας υπάγονται οι εξής αρμοδιότητες: 1) η κατάρτιση, η συμπλήρωση, η τροποποίηση, η αντικατάσταση του Κανονισμού των Δικαστηρίων, 2) η λήψη απόφασης για θέματα που αφορούν τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, την προσωπική κατάσταση των δικαστικών λειτουργών, τα θέματα που εμφανίζουν γενικότερο νομικό ενδιαφέρον, 3) η γνωμοδότηση για την κατάρτιση των Τμημάτων των Διακοπών, και 4) η λήψη απόφασης, η γνωμοδότηση για όσα θέματα έχουν υπαχθεί στην αρμοδιότητά της, βάσει ειδικών διατάξεων. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι σύμφωνα με το Νόμο 1756/1988 η Ολομέλεια αποφαίνεται σε κάποια συγκεκριμένα θέματα. Και αυτά τα συγκεκριμένα θέματα ο νομοθέτης τα έλαβε υπόψη του και είπε ποια ακριβώς ήταν τα θέματα αυτά.

Έρχεται λοιπόν ένας νεότερος νόμος, ο οποίος χωρίς να τροποποιήσει τα σημεία εκείνα του νόμου τα οποία ορίζουν τι δυνατότητες έχει η Ολομέλεια αυτή να κάνει, έρχεται λοιπόν αυτός ο νόμος και σας δίνει εσάς το δικαίωμα, δίνει μάλλον το δικαίωμα στην Ολομέλεια να αποφασίσει ποιους δικαστές θα επιλέξει, ούτως ώστε αυτοί οι τριάντα δικαστές και δέκα οι πρόεδροι να τοποθετηθούν στην κληρωτίδα για να βγει η σύνθεση εκείνη την οποία έχουμε σήμερα ενώπιόν μας. Έχω λοιπόν την άποψη ότι η όλη λειτουργία του νόμου αυτή τη στιγμή δεν δίνει το δικαίωμα στην Ολομέλεια να αποφανθεί επάνω σ' αυτό το θέμα. (…)