Παράλληλη Αναζήτηση

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Αθλητικά :: Πολιτικό ρεπορτάζ

( οι εξ αριστερών διαφωνίες :: 21/1/2006 13:35:21) 

Επί της ουσίας, ΚΚΕ και ΣΥΝ διαφωνούν με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αρνούνται κάθε είδους άρση της μονιμότητας για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και υποστηρίζουν ότι το περιβάλλον θα παραδοθεί στο βωμό του επιχειρηματικού κέρδους.

ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ

3.2 ΜΕΘΟΔΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ

ΚΚΕ ΚΑΙ ΣΥΝ

«Άνοιγμα» σε… χάρτινα ποδάρια!

Ο πίνακας των αόριστων ολοκληρωμάτων, που δώσαμε παραπάνω, δεν είναι αρκετός για να υπολογίσουμε το ολοκλήρωμα μίας οποιασδήποτε συνάρτησης, όπως π.χ. τα ολοκληρώματα [pic] και [pic].

Οι εξ αριστερών διαφωνίες

Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και δημόσια χρηματοδότηση

Σε τέτοιες περιπτώσεις ο υπολογισμός γίνεται απλούστερος με τη βοήθεια των παρακάτω μεθόδων ολοκλήρωσης.

Αντιδραστική αναθώρηση. Αυτό το σχόλιο περικλείει τις θέσεις των δύο κομμάτων της κοινοβουλευτικής αριστεράς

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

Μέθοδος ολοκλήρωσης κατά παράγοντες

Τη διαφωνία τους για τον τρόπο που προωθεί η κυβέρνηση την αναθεώρηση του συντάγματος αλλά και την κατεύθυνση την οποία επιχειρεί να προσδώσει εκφράζουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και ο Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας.

Η αύξηση των θέσεων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας που το 2002 έδωσε «κάρτα εισόδου» στα ΑΕΙ - ΤΕΙ στο 50% των νέων, οι οποίοι ξεκίνησαν πριν από δώδεκα χρόνια τη σχολική τους σταδιοδρομία, παρουσιάστηκε σαν το «happy end» ενός χρόνιου αιτήματος της ελληνικής κοινωνίας που συνοψιζόταν στη διεύρυνση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η μέθοδος αυτή εκφράζεται με τον τύπο: [pic] που είναι συνέπεια του κανόνα παραγώγισης του γινομένου δύο παραγωγίσιμων συναρτήσεων [pic] σε ένα διάστημα Δ.

Συγκεκριμενοποιώντας την αντίθεσή τους στα κυβερνητικά σχέδια αλλά και το περιεχόμενο της επικείμενης αναθεώρησης, μιλούν για αντιδραστική αναθεώρηση και συνταγματοποίηση πολιτικών που πλήττουν τα λαϊκά συμφέροντα και δικαιώματα.

Ωστόσο, όσοι κοιτάνε το τυρί χάνουν τη φάκα.

Πράγματι, για κάθε [pic], έχουμε [pic], οπότε [pic].

Από τον Περισσό κάνουν λόγο για αναθεώρηση που θα οδηγήσει σε αύξηση των αντιδραστικών συνταγματικών ρυθμίσεων, ενώ από την Κουμουνδούρου υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση προχωρά σε ένα πραξικόπημα σε βάρος της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Γιατί αν ανακατέψει κανείς το «σύννεφο σκόνης» των επίσημων διακηρύξεων που περιορίζει το οπτικό πεδίο, θα καταλάβει γρήγορα ότι η θετική εξέλιξη του «ανοίγματος» της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στηρίζεται σε «χάρτινα» υποστυλώματα, καθώς είναι ναρκοθετημένη στα θεμέλια και στην προοπτική της.

Επομένως [pic] ή, ισοδύναμα, [pic]. (1)

Πυρά από το χώρο της Αριστεράς δέχεται όμως εκ παραλλήλου και το ΠΑΣΟΚ για τη συναινετική στάση που τηρεί στο βασικό άξονα των αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση.

Η κρατική επιχορήγηση δεν επαρκεί, όχι για την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό της υποδομής, αλλά ούτε για τη συντήρηση-επισκευή της υπάρχουσας.

Επειδή το ολοκλήρωμα του δεύτερου μέλους της (1) περιέχει μια σταθερά ολοκλήρωσης, το c μπορεί να παραλειφθεί, οπότε έχουμε τον παραπάνω τύπο.

ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μόλις που καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα εκπαιδευτικού χαρακτήρα και μάλιστα σε επίπεδα χαμηλών ρυθμών/αποδόσεων, με αποτέλεσμα να έχει γίνει αισθητή η έκπτωση του επιπέδου σπουδών με την αύξηση των εισακτέων.

Ο παραπάνω τύπος χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό ολοκληρωμάτων με την προϋπόθεση ότι το ολοκλήρωμα του β΄ μέλους υπολογίζεται ευκολότερα.

Πάντως οι θέσεις του ΚΚΕ και του ΣΥΝ είναι περίπου ταυτόσημες σε ό,τι αφορά το πεδίο της κριτικής τους.

Σταθμίζοντας το πηλίκο του κλάσματος εξέλιξη του φοιτητικού πληθυσμού / εξέλιξη των δημοσίων δαπανών για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα αποκαλυφθεί ότι η «διεύρυνση» που έλαβε χώρα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά δεν χρηματοδοτήθηκε Από τα στοιχεία της Eurostat που συγκρίνουν τις δαπάνες των 15 χωρών της Ε.Ε. διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση και μάλιστα σε μεγάλη απόσταση από το μέσο όρο - κάτω από 50% - για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Για παράδειγμα, ας υπολογίσουμε το ολοκλήρωμα [pic].

Συγκεκριμένα διαφωνούν με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αρνούνται κάθε είδους άρση της μονιμότητας για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, υποστηρίζουν ότι το περιβάλλον θα παραδοθεί στο βωμό του επιχειρηματικού κέρδους και διαφωνούν με την απαγόρευση της έκδοση δικαστικών αποφάσεων για αποζημιώσεις στους εργαζόμενους.

Συγκεκριμένα, η Ελλάδα δαπανά μόλις το 40,7% του μέσου όρου της Ε.Ε., ανά φοιτητή ενώ η προτελευταία Ισπανία το 69,4%.

Έχουμε: [pic].

Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις όμως υπάρχουν περισσότερες διαφοροποιήσεις.

Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται η Σουηδία (167,3%), η Ολλανδία (159%) και η Αυστρία (147,5%).

Αν, τώρα, δοκιμάσουμε να υπολογίσουμε το παραπάνω ολοκλήρωμα, αλλάζοντας τους ρόλους των x και [pic], βρίσκουμε [pic].

Συμφωνούν στην καθιέρωση της απλής αναλογικής και στο χωρισμό των σχέσεων της εκκλησίας από το κράτος, αλλά διαφωνούν στην καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, πρόταση που υποστηρίζει ο ΣΥΝ αλλά το ΚΚΕ την απορρίπτει κατηγορηματικά.

Οι φοιτητές αυξάνονται, αλλά οι δημόσιες δαπάνες για κάθε φοιτητή της Ανωτάτης Εκπαίδευσης μειώνονται δραματικά.

Το τελευταίο, όμως, ολοκλήρωμα είναι πιο σύνθετο από το αρχικό.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια τα κόμματα της Αριστεράς γνωρίζουν πως η κοινοβουλευτική τους δύναμη δεν τους επιτρέπει να προωθήσουν ουσιαστικά τις προτάσεις που θα καταθέσουν στη διαδικασία αναθεώρησης του συντάγματος.

Μια ματιά στους «προϋπολογισμούς» της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης π.χ. για τα έτη 2001 και 2002, όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, πέτυχαν την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση περίπου 150 χιλιάδες νέοι, μπορεί να φωτίσει την απάντηση.

Δεν αποκλείεται όμως, περισσότερο για το ΣΥΝ, να υπάρξουν κάποιες κοινές προτάσεις με βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, κρατώντας βέβαια αποστάσεις ασφαλείας από το να υπάρξει κάποιου είδους ταύτιση με τις βασικές θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για τα ΑΕΙ προϋπολογίστηκε το 2001 να διατεθούν μόλις 603.794.667,64 ευρώ και για το 2002 617.377.700 ευρώ (+ 2,24%), ενώ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των ΤΕΙ: την ίδια στιγμή που με τυμπανοκρουσίες ανακοινώνεται η «ανωτατοποίησή» τους, οι δαπάνες του προϋπολογισμού για το 2002 μόλις φθάνουν τα 223.286.000 ευρώ.

Πάντως εκεί που τα κόμματα της Αριστεράς αναμένεται να δώσουν το μεγάλο βάρος της συμβολής τους στη συζήτηση για την αναθεώρηση του συντάγματος είναι έξω από τη βουλή δηλαδή στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων του δημόσιου τομέα για τη μονιμότητα και κυρίως στο κύμα αναταραχής που αναμένεται να προκαλέσει στο χώρο των δημοσίων πανεπιστημίων η συζήτηση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Οι δαπάνες για τα συγγράμματα από 6,1 δισ. δρχ. το 2000 προϋπολογίζονται σε 6,7 δισ. δρχ. το 2001, για τη φοιτητική μέριμνα - και παρ' όλη τη μεγάλη αύξηση του αριθμού των φοιτητών, συνεπώς και των αναγκών - από 7,7 δισ. δρχ. το 2000 προϋπολογίζονται σε 8,4 δισ. δρχ. το 2001. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια περίοδο όπου το πρόβλημα της στέγασης των φοιτητών-σπουδαστών των ΤΕΙ και ΑΕΙ είναι οξύτατο, η επιχορήγηση προς το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας, το οποίο έχει την ευθύνη των φοιτητικών και σπουδαστικών εστιών, γίνεται 12 δισ. δρχ. το 2001 από 12,6 δισ. δρχ. το 2000.

Είναι φανερό ότι η διεύρυνση της πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πραγματοποιείται κάτω από συνθήκες ουσιαστικής απο-χρηματοδότησής της, γεγονός που φαίνεται να «πριμοδοτεί» την οικοδόμηση του μαζικού υποχρηματοδοτούμενου και υποβαθμισμένου Πανεπιστημίου με αντίστοιχα υποβαθμισμένα και απαξιωμένα διαπιστευτήρια, που ωθείται να αναζητά πόρους από τα κοινοτικά «πακέτα», την αγορά, από δίδακτρα, από ίδιες επιχειρηματικές δραστηριότητες και από τις παρακρατήσεις αμοιβών των μελών ΔΕΠ που ασκούν ελευθέριο επάγγελμα. Από την άλλη, η επιχειρούμενη προσπάθεια αντικατάστασης των Δημοσίων Επενδύσεων από κονδύλια του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης με διαδικασίες υποβολής προτάσεων, που εμπεριέχουν μελέτες σκοπιμότητας, οι οποίες θα κριθούν με άγνωστες διαδικασίες και θα πρέπει να είναι σύμφωνες με τις προτεραιότητες της Ε.Ε., συμπληρώνουν την εικόνα του επιχειρηματικού πανεπιστημίου που αφήνεται έρμαιο στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και στις λεγόμενες δυνάμεις της αγοράς, αφού ακόμα και στην εκπαίδευση των φοιτητών εισάγεται ο ανταγωνισμός. Στα πλαίσια αυτά δεν είναι καθόλου τυχαία η επισήμανση που έγινε από την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), σύμφωνα με την οποία οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να «αναλαμβάνουν σημαντικό μέρος της ευθύνης για την προσωπική τους μόρφωση. Κατά συνέπεια, η εκπαίδευση μετατρέπεται από κοινωνικό δικαίωμα σε υποχρέωση του εργαζομένου».