• Θολά, ακάθαρτα νερά (του βυθού ή οχετού), λασπόνερα:
  • θολώνεται, ταράσσεται και γίνεται ως το βούρκος (Φλώρ. 1361)·
  • γιατί ’μαι βούρκα και πηλά κι όλο ατσαλιές γεμάτη (Ερωτόκρ. Ε´ 1138).

[πιθ. σχετ. με το μτγν. ουσ. βρύξ (Καλογεράς 1975: 320) ή το μεσν. λατ. burca (Αλεξίου 1981: ΙΙ 77). Η λ. το 13. αι. (LBG), στο Du Cange (‑α) και σήμ.]