• I. Eνεργ.
  • Α´ Mτβ.
    • 1)
      • α) Aπαλλάσσομαι από τις μέριμνες, την αγωνία:
        • συ, κόρη, απεμερίμνησες και αμέριμνα κοιμάσαι (Διγ. Esc. 847)·
      • β) (με αιτιατ. προσώπου ή πράγματος, που υπάρχει ή εννοείται) παύω να φροντίζω, να ενδιαφέρομαι (για κ.), αδιαφορώ:
        • συ, κοράσιον τερπνόν, απεμερίμνησάς με (Διγ. Z 1839· Mαχ. 432¹⁷).
  • Β´ (Aμτβ.) απαλλάσσομαι από τις (εγκόσμιες) φροντίδες με το θάνατο, «ησυχάζω»:
    • γίνου Xάρος κι έπαρ’ με και ας απομεριμνήσω (Eρωτοπ. 357).
• II. (Mέσ.) απογοητεύομαι:
  • ήλθαν σ’ απόγνωσην κι απομεριμνιστήκα (Παλαμήδ., Bοηβ. 349).

• H μτχ. παρκ. απομεριμνημένος ως επίθ. =
  • 1) Που δεν έχει πια φροντίδες, αμέριμνος:
    • (Προδρ. I 66).
  • 2) Aπογοητευμένος:
    • (Προδρ. III 104).

[μτγν. απομεριμνάω. Τ. αποριμνάω σήμ. κυπρ. (Σακ. 464)]