• α) Γυναικείο κάλυμμα του κεφαλιού, μαντήλα:
  • μπόλια χρυσοκέντητη (Δεφ., Σωσ. 202)·
• β) προκ. για ποδιά (πιθ. από παρανόηση του συγγραφέα):
  • παίρνει (ενν. ο Ιησούς) λέντιον, ήγουν μίαν εμπόλια και ζώνεταί τη (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 264^r).

[<βεν. imbolia. Ο τ. εμπ‑ στο Βλάχ. Η λ. στο Meursius και σήμ.]