• I. Ενεργ.
  • Ά Μτβ.
    • 1)
      • α) Κάνω κ. μικρότερο· ελαττώνω, μειώνω:
        • θαρρεί πως είναι άξα τιμή περίσσα να μικρύνει (Πανώρ. Δ́ 341)·
      • β) υποτιμώ:
        • το κατόρθωμα … πολλοί εναντίοι θέλουσι … να το σμικρύνουν (Κύριλλ. Κων/π. 375).
    • 2) Συντομεύω:
      • να αυξηθούσι (ενν. οι κανόνες της Εκκλησίας) ή να τους μικρύνουν (Χριστ. διδασκ. 500).
  • Β́ Αμτβ.
    • 1) Γίνομαι μικρότερος, ελαττώνομαι, λιγοστεύω:
      • εκ το μέρος το εμόν … ου μη μικρύνει τίποτες· πάντα εις εσέ να στέκω (Πόλ. Τρωάδ. 5797).
    • 2) (Μεταφ.) υποβιβάζομαι κοινωνικά, ξεπέφτω:
      • είδα … αφέντες κι εμικράνασι (Φαλιέρ., Ρίμ. 199).
• II. (Μέσ., μεταφ.) νιώθω μικρός, ασήμαντος:
  • σμικραίνομαι τηρώντα σε, Θεέ (Σκλέντζα, Ποιήμ. 6⁴).

[<αρχ. μικρύνω. Ο τ. σμικρύνω ήδη μτγν. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]