• Ά Μτβ.
  • 1)
    • α) Υπολογίζω:
      • λαβέ τα κατάστιχα και … λογάριασε ακριβώς πόσοι εισίν άνθρωποι (Σφρ., Χρον. 132²⁰)·
    • β) περιλαμβάνω, συνυπολογίζω:
      • σπίτια της αυλάς ος δεν είναι αυτωνών … να λογαριάσετε (Πεντ. Λευιτ. XXV 31)·
    • γ) τακτοποιώ, υπολογίζω:
      • Πὄμαθες … εύμορφα τα πράγματα να τα λογαριάζεις; (Αιτωλ., Μύθ. 37¹⁶).
  • 2)
    • α) Σκέφτομαι, υπολογίζω:
      • Καθεείς πρέπει να λογαριάζει πράγμα που μεταχειρισθεί ανέν και ταιριάζει (Αιτωλ., Μύθ. 19¹¹· Ερωφ. Β́ 221)·
    • β) λαμβάνω υπόψη:
      • δεν ελογαριάζανε τι πάθασι κι οι άλλοι (Τζάνε, Κρ. πόλ. 313²⁰).
  • 3) Νομίζω, θεωρώ:
    • λογάριαζε πως είν’ αναπαημένος (Ερωφ. Β́ 225)·
    • ελογάριασέ την για κούρβα (Πεντ. Γέν. XXXVIII 15).
  • 4) Σκοπεύω:
    • κι αν λογαριάζω να μισέψω, μηδέν θαρείς και πάγω 'πό ξαυτόν σου (Κυπρ. ερωτ. 63¹).
  • 5) Προσδοκώ, περιμένω:
    • (Ροδολ. Έ 349)·
    • είδανε πράμα ξαφνικό που δεν ελογαριάζα (Τζάνε, Κρ. πόλ. 320¹⁸).
  • 6)
    • α) Διηγούμαι, περιγράφω:
      • θε να σου λογαριάσω ποιος μὄκοψε τα χέρια μου και μ’ άφησε στο δάσο (Ευγέν. 1299· Σουμμ., Παστ. φίδ. Έ [1347])·
    • β) αναφέρω, κατονομάζω:
      • (Θησ. Β́ [11⁴]).
  • 7) Προορίζω:
    • ο κύρης σου για παντρειά μ’ άλλο σε λογαριάζει (Ερωτόκρ. Γ́ 1080).
• Β́ Αμτβ.
  • 1) Υπολογίζω:
    • (Πεντ. Λευιτ. XXV 52).
  • 2)
    • α) Σκέφτομαι, έχω στο νου:
      • μέσα της λογαριάζει … (Ερωτόκρ. Δ́ 259)·
    • β) σχεδιάζω:
      • ετούτος βέβια για τους δυο ετούτους λογαριάζει (Σουμμ., Παστ. φίδ. Έ [1392]).
  • 3)
    • α) Διηγούμαι, εκθέτω:
      • (Ευγέν. 882)·
    • β) μιλώ, λέγω:
      • αποκρίθη Δάρειος έτσι και λογαριάζει … (Αλεξ. 1370)·
    • γ) συνομιλώ, συζητώ:
      • επαύσασιν τ’ αδέλφια με την κόρη να λογαριάζουσιν (Διγ. O 477).
  • 4) Έχω σημασία, «μετράω»:
    • αληθινά 'ναι … το κόμπωμα κι η εντροπή που λογαριάζει (Ροδολ. Δ́ 126).

[<ουσ. λογάρι + κατάλ. ‑άζω. Η λ. το 12. αι., σε σχόλ., στο Meursius (‑ειν) και σήμ.]