• 1) Τρεμούλα, ταραχή, συγκίνηση (από έντονο συναίσθημα αγάπης ή πόνου):
  • στα σωθικά μου λακτάρα και καημό γροικώ μεγάλο (Πιστ. βοσκ. I 3, 83· Ερωτόκρ. Β́ 2292)·
  • (προκ. για την καρδιά):
    • (Θυσ. 171).
• 2) Ζωηρή επιθυμία:
  • πόση λαχτάρα και καημόν έχουν όσοι αγαπούσι (Πανώρ. Έ 74).
• 3) Εκτίμηση:
  • για λόγου σου 'χανε πρώτα πολλή λακτάρα (Διγ. O 612).

[<λαχταρίζω ή <θ. λαχτ‑/λακτ‑ (πβ. λακτέα, ‑ίζω) + κατάλ. ‑άρα. Ο τ. στο Βλάχ. Η λ. και σήμ.]