• I. Ενεργ.
  • Α´ Μτβ.
    • 1) «Μπλέκω κάπ. στα δίχτυα μου», ξεγελώ:
      • ρήτορας εγίνηκε να μας καταμιτώσει (Γαδ. διήγ. 527).
    • 2) Κάνω δόλια χρήση ενός πράγματος:
      • αν σε πιστευθεί κανείς τι εκ το ιδικόν του … και ξοδιάσεις το και το καταμιτώσεις (Σπαν. (Μαυρ.) P 432).
  • Β´ (Αμτβ.) απατώ, ραδιουργώ:
    • (Διήγ. παιδ. 1062).
• II. (Μέσ.) πέφτω θύμα απάτης· (εδώ) καταξοδεύομαι, καταχρεώνομαι:
  • (Σαχλ. Α´ PM 283).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. = δόλιος, απατεώνας:
  • (Σταυριν. 1214).

[<πρόθ. κατά + μιτώνω. Η λ. στο Du Cange (λ. καταμιτοτάδες) και σήμ. ιδιωμ.]