• 1) Δέρμα ζώου:
  • (Ασσίζ. 242¹¹)·
  • έκφρ. τινάσσω την γούναν κάπ. = δέρνω αγρίως:
    • (Διήγ. παιδ. 177).
• 2) (Συνεκδ.) επανωφόρι από γούνα ή με υπένδυση γούνινη:
  • ρούχον πανευμορφότατον εφόρει αποκάτω, χρυσόν άσπρον …, επάνω μετά γούνας (Λίβ. (Lamb.) N 462).

[<μεσν. λατ. gunna. Η λ. τον 8.-9. αι. (Lampe· βλ. και DGE, λ. ‑νν‑, LBG) και σήμ.]

• Γουναράς·
  • (στον πληθ.) ως όνομα συνοικίας των Σερρών:
    • εις τον Άγιον Γεώργιον τους Γουναράδες (Συναδ. φ. 21^r).

[<ουσ. γούνα + κατάλ. ‑αράς. Η λ. και σήμ.]

• Γουναράς:
  • επέθανεν ένας παιδίος Φλαμίγκος γουνάρης (Μαχ. 634¹⁹).

[<ουσ. γουνάριος (5.-6. αι., LBG· βλ. και DGE, L‑S Suppl.) <ουσ. γούνα + κατάλ. ‑άριος. Ο τ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ. Τ. ‑νν‑ σήμ. κυπρ. (ΙΛ, λ. γού‑). Η λ. το 14. αι. (LBG)]